در هفته آخر اردیبهشت ماه فوتبال گیلان روزهای متفاوتی را پشت سر گذاشت، هفته ای که البته با دو سقوط پی در پی یکی از لیگ برتر به دسته اول و دیگری از دسته اول به دسته دوم  رقم خورد و البته در انتها با یک صعود از لیگ دو به یک همراه شد.

پر رنگ ترین سقوط هفته سقوط ملوان از لیگ برتر بود. ملوانان در برابر سیاه جامگان دقیقا با همان نتیجه ای که نباید می باختند، شکست خوردند تا فوتبال گیلان تنها سهمیه اش در لیگ برتر را از دست بدهد.

ملوان در فصلی سقوط کرد که پیش از آغازش با حضور چهره ای چون امیر قلعه نویی بر روی نیمکت هدایتش و نیز نفراتی  چون آرش افشین، فرزاد حاتمی، پژمان نوری، مازیار زارع، حسین ماهینی، عزت پورقاز، سرگئی پاشنکو، حسین کنعانی زادگان، جلال رافخایی و ... در جستجوی تحقق آرزوهایی به مراتب بالاتر از هر سالش بود، اما در ادامه راه کشتی ملوانان سفری پر ماجرا و مخاطره ای را پیش روی خود دید و در نهایت به گل نشست تا فصل آینده و شاید هم فصل های آینده تر لیگ برتر فوتبال کشورمان  حالا حالاها رنگ فوتبال گیلکی را به خود نبیند، آن هم در شرایطی که در تاریخچه فوتبال این کشور گیلان و گیلانی ها همواره یک پای ثابت بوده و در ابعاد مختلف حرفها برای گفتن داشته و ستاره های قابلی را به عنوان یک خطه بازیکن ساز به فوتبال ملی کشور معرفی کرده اند. نکته قابل تامل اینکه فوتبال گیلان در تمامی ادوار گذشته لیگ برتر حداقل دارای یک نماینده بوده و در بیشتر دوره ها هم با حضور توامان ملوان و داماش یا پگاه گیلان دارای دو نماینده در سطح اول فوتبال کشور بوده اما امسال برای اولین بار در فصل جدید لیگ برتر هیچ اثر و نشانه ای از فوتبال گیلکی را نخواهیم یافت تا در روزگاری که استانهایی مانند آذربایجان شرقی، خوزستان و اصفهان در کنار تیمهای پایتخت نشین بیشترین سهمیه ها را در لیگ برتر نصیب خود نموده اند، فوتبال گیلان در جا زده و گام رو به عقب بردارد.

سقوط ملوان اما تمام ماجراهای تلخ  فوتبال گیلان در هفته  مورد اشاره، نبود. داماش گیلان که تا همین دو فصل پیش در لیگ برتر حضور داشته و در سال 93 از لیگ برتر به لیگ دسته اول سقوط کرده بود، پس از پشت سرگذاشتن دو فصل کابوس وار در لیگ دسته اول، امسال هم در سقوط آزاد دیگری به لیگ دسته دو تنزل یافت تا هواداران پر شمار این تیم بیش از پیش نگران سرنوشت تیم محبوبشان شوند. در مورد داماش با توجه به اوضاع و احوال این تیم به خصوص در دوره مابین آن سقوط تا این سقوط، پیش بینی رخ دادن چنین سرنوشتی  چندان هم دور از تصور نبود و حتی بیم دچار شدن این تیم به سرنوشت تیمهایی چون ابومسلم مشهد، برق شیراز، شاهین بوشهر و ... هم می رفت. به هر حال گفتنی ها در مورد پرونده داماش بسیار است که در جایش باید به آن پرداخته شود. آنچه که مهم و البته تلخ  بوده این است که  سقوط داماش و در ادامه سقوط ملوان باعث شد تا پازل ناکامی های فوتبال گیلان کامل شود و فوتبال گیلکی روزهای تیره و سیاهی را برای هوادارانش در اردیبهشت 95 رقم بزند، بدتر از آن هم وضعیت نامناسب و نگران کننده ای است که فوتبال گیلان و باشگاههای آن در چند وقت اخیر با آن دست و پنجه نرم کرده و می کنند و با جمیع جهات در این شرایط و وضعیت فعلی نمی توان افق روشن و نقطه امیدبخشی را نیز برایش متصور شد تا حتی معلوم نباشد راهی که فوتبال این استان در پیش گرفته به کجا ختم خواهد شد؟

جالب اینکه این نگرانی ایجاد شده در فضای فوتبال گیلان فراتر از مرز فوتبالی آن موجبات نگرانی استاندار گیلان را هم فراهم آورده و او در واکنش به این مسئله درصحبتهایی مسببان این ناکامی را مجبور به ارایه جواب و توضیحات کافی کرده و حتی بحث از کنار رفتن عاملان این پرونده به میان آمد. در این میان نوک پیکان انتقادات بیشتر متوجه متولیان فوتبال و نیز مدیریت ورزش این استان بوده و شنیده های بسیاری هم در فضای فوتبال شهر باران جاری شد.

اما 24 ساعت بعد از این ماجرا و در سکانس پایانی سریال پر ماجرای فوتبال گیلان، شاهد یک قسمت امیدوار کننده بودیم. جایی که سپیدرود رشت  این تیم ریشه دار و قدیمی در هفته پایانی لیگ دسته دوم، در دیداری حساس و سرنوشت ساز در برابر بادران تهران در روزی که استادیوم پیر شهر باران مملو از جمعیت بود، با یک پیروزی ارزشمند با صعود به لیگ دسته اول، باعث شده تا بغض فرو خورده فوتبال این شهر ترکیده و حداقل برای ساعتها و روزهایی با ایجاد موج شادمانی ناشی از این طلسم شکنی پس از مدتها طراوتی تازه به روح این فوتبالشهر دمیده شود.

هرچند این موفقیت سپیدرود تا حدودی نقش آبی سرد بر آتش ناکامی های اخیر فوتبال گیلان را یافت اما شواهد و قرائن نشان دهنده این بوده که کماکان مسئول اول استان منتظر پاسخگویی مسئولین و متولیان فوتبال و ورزش گیلان بوده و در این بین شاید شاهد اتفاقات جدیدی هم باشیم ....

چهارمین نماینده فوتبال گیلان که در این مقال نامش را به میان می آوریم رهپویان رضوانشهر است. تیمی که با وجود داشتن مشکلات مختلف با همت کادر فنی و بازیکنان جوان و بی ادعای خود در رقابتهای لیگ دو ابتدا از مرحله اول به شایستگی صعود کرد و در دور دوم هم علیرغم یک شروع خوب تا میانه راه، اما در فاز پایانی این ماراتن کم آورد و از صعود بازماند. اما در مجموع و با لحاظ کردن تمام شرایط چیزی از ارزشهای این تیم بی ادعای رضوانشهری کاسته نمی شود.

به هر حال آنچه که در این سطرها بیان شد، شرح پرونده ماجراهای فوتبال گیلان در هفته پایانی اردیبهشت ماه امسال بود، پرونده ای البته همراه با سقوط و صعود. ما هم مثل شما منتظر می مانیم تا ببینیم قطار سرنوشت فوتبال گیلکی ره به کجا خواهد برد؟