اسماعیل حاجی‌پور، مالکی که مداوم مالکیت خودش بر باشگاه داماش را تکذیب می‌کرد، تا لطمه‌ای بر صله های شورای اسلامی شهر رشت به آنها وارد نشود، بالاخره خود را از چالش های فراوان این باشگاه رهانید و آن را به فردی جوانی واگذار کرد که می گویند نتیجه اش از چاله به چاه افتادن است.
به گزارش خط اول ورزشی، سامان سهرابی فرد جوانی است که اگر وارث ثروت هنگفت خانوادگی نباشد، بعید است با عرق جبین، در این سن به چنین سرمایه‌ای رسیده باشد که بتواند در لیگ دسته اول فوتبال کشورمان تیمداری نماید.
شایعه اول: علت درگذشت برادر
سامان سهرابی برادر کوچکتری به نام میلاد داشت که متاسفانه حدود یک ماه پیش به طور ناگهانی در یک حادثه آتش‌سوزی جان خود را از دست داد، حادثه ای دلخراشی که آگاهان آنرا مرگی غیرطبیعی می پندارند و علت آن را هم مشکلات اقتصادی دانسته‌اند. مشکلاتی که اگر توانمندی مالی برادر بزرگتر صحت داشته باشد به راحتی برای برادر کوچکتر قابل حل بود.
شایعه دوم: محروم از هرگونه فعالیت ورزشی در ایران
سهرابی در این چند سالی که در ترکیه حضور داشت، باشگاهی به نام سامی اسپرت را به ثبت رساند و در مقاطعی با در اختیار گرفتن بازیکنان پیشکسوتی چون علیرضا نیکبخت واحدی، قاسم دهنوی، محمد نوازی، بابک پورغلامی و دیگران، اقدام به گرفتن تست از نوجوانان و نونهالان علاقه‌مند به فوتبال در کشور می کرده است؛ به این طریق که پس از گرفتن مبلغ قابل توجه از علاقه‌مندان به فوتبال، مربیان و زمینی را در ایران اجاره می‌کرد و بعد از چند جلسه تمرین، قاطبه آن افراد مورد تایید قرار می‌گرفتند تا در تمرین این باشگاه کاغذی در ترکیه نیز حضور پیدا کنند، سهرابی برای دعوت از آنان به ترکیه نیز هزینه هایی مجزا دریافت می کرد و همه منتخبین را با یک تور گردشگری و با پرواز چارتر، گاها با خانواده فوتبالیستهای دعوت شده، به ترکیه می برد که یقینا از نگاه صنعت گردشگری یک فعالیت اقتصادی پرسود به شمار می‌رود، اما برای اینکه ادعا کنیم در ورزش هم یک فعالیت پرمنفعت بوده است، آقای سهرابی باید حداقل نام چند بازیکنی که توانسته است به لیگ های معتبر اروپایی ترانسفر کند ( چیزی که مداوم در صفحه شخصی و صفحه باشگاه در اینستاگرام ادعا شده است) را نام ببرد، در غیر این صورت حق بدهید که به فعالیت‌های باشگاه سامی اسپرت، کمی با تردید نگاه کنیم، حتی شایعه شده است با شکایت چند نفر از همین علاقمندان به فوتبال که موفق نشدند ترانسفر شوند، پرونده ای در فدراسیون فوتبال برای سهرابی باز شده است که موضوع محرومیت وی از فعالیت‌های ورزشی هم از اینجا نشات می گیرد، امید است سهرابی برای این ادعا توضیحات کافی داشته باشد.
شایعه سوم: سایت های شرط بندی ترکیه
یکی از شروط واگذاری داماش به سهرابی پرداخت دیون باشگاه اروند خرمشهر و هیئت فوتبال خوزستان بود که در مجموع چهار میلیارد تومان می شد، اما وقتی سهرابی دریافت باید یک میلیارد تومان جریمه تاخیر نیز مازاد بر این پول، به فدراسیون فوتبال بپردازد، اظهارات عجیبی را عنوان کرد؛ وی گفت که به دلیل مشکلات تحریم قادر نیست این مبلغ کلان را از ترکیه وارد ایران نماید؛ در حالی که یقیناً با علم و آگاهی از شرایط اقتصادی ایران در جامعه بین الملل این تیم را خریداری کرده است و هرگونه تأخیر در پرداخت، توجیه پذیر نخواهد بود، وی در همین راستا حتی از مسئولین گیلان کمک خواست تا این مبلغ را پرداخت کنند، معلوم نیست اگر بنا بود مسئولین پرداخت کنند چه نیازی به مالک جدید بود. اما آنچه مشخص است، وی در ایران پولی ندارد وگرنه همان طور که به فدراسیون فوتبال در پرونده شکایت بازیکنان تستی اعلام کرده بود، فرد دریافت کننده پول کس دیگری است، اینجا نیز این بو به مشام می رسد که سرمایه گذار فرد دیگری باشد و وی تنها نقش محلل را ایفا می کند. از آنجا که فوتبال در ایران هیچ سودی اقتصادی ندارد و تنها انگیزه سرمایه‌گذاران کسب شهرت است، اگر سرمایه‌گذاری از این موهبت هم چشم پوشی کرد و شهرت را به نام دیگران انداخت، یقینا باید به انگیزه ناشناخته دیگری فکر کرد. فقط و فقط امیدواریم این انگیزه های ناشناخته؛ پولشویی سایت‌های شرط‌بندی نباشد که متاسفانه مثل قارچ در ترکیه سبز شده‌اند و فوتبالیست های زیادی را هم به سمت خود کشانده اند.
شایعه چهارم : آیا نوبخت پول را پرداخت کرده است؟
شایعه بی‌ربط با سهرابی این است که نوبخت رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور طبق وعده ای که سال گذشته داده بود و در چندین مرحله آن را اجرا نکرده بود بالاخره در آخرین لحظه مجبور شد دست به جیب شود ( البته هنوز نمی دانیم از کدام منبع؟ شخصی یا بیت المال) تا مشکلات داماش حل شود اما امروز بعد از چندین روز مدیرعامل اروند خرمشهر مدعی شده است هنوز پولی به حساب آنها واریز نگردیده است.
شایعه پنجم: اقدام عجیب و غریب حاجی پور در کسر قراردادها
حاجی پور مالک صوری، واقعی و یا هر اسم دیگری که دارد، در یک خوش خدمتی به سهرابی، صرفا برای اینکه هر چه سریعتر این معامله جوش بخورد، 45 درصد از قرارداد تمامی بازیکنان و عوامل کسر کرده و آن را تحویل سهرابی داد تا پرداخت نماید. ذکر دلایل عنوان شده برای این جریمه نیز خنده دارد است، مثلا 20 درصد بابت عدم صعود به لیگ برتر از قرارداد همه کسر شده است، درحالیکه این تیم از ابتدا هم برای صعود بسته نشده بود و بارها مربیان و سایر دست اندرکاران باشگاه در طول فصل عنوان کرده بودند که صرفا برای بقا می جنگند، کمااینکه مالکان باشگاه ابزار بقا را هم به اندازه کافی در اختیار آنها قرار نداده بودند، و یا کسر 20 درصد بابت عدم حضور در دو دیدار هم جای بحث دارد، چرا که باشگاه حتی اقدام به تهیه بلیط رفت و برگشت به محل برگزاری بازی را هم نکرده بود، آنوقت چگونه است که بابت عدم حضور در این بازی ها، از قراردادشان کسر می نماید؟ 5 درصد هم بابت اعتصاب بازیکنان کسر شده است، اعتصابی که بابت بی پولی و نداری شکل گرفته بود، انوقت ادعا شده است به دلیل عدم صعود به لیگ برتر 25 درصد از قرارداد بازیکنان و کادر فنی و سایر عوامل کسر می کنند! واقعا خنده دار است، سهرابی هم طبق توافق لیست بدهی های اعلامی از سوی مالک پیشین را مبناب پرداخت خود قرار می دهد نه قرارداد بازیکنان و مربیان.
واقعیت آخر
مواردی مطرح شده و شایعاتی شنیده شده به حدی در فضای مجازی در حال دست به دست شدن است که نشان می‌دهد فاصله چندانی با واقعیت ندارد، این وسط فقط جای نهادهای نظارتی و حراستی استان خالی است تا در پی تعلل نگاه نظارتی اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان مراقبت کنند این باشگاه محبوب از چاله به چاه نیفتد.
