شاید به باشگاه های تازه تاسیسی چون اورکی اسلامشهر و شهدای رزکان و غیره بتوان گفت، اگر پول نداری درب باشگاهت را ببند و برو، ولی به امثال سپیدرود و ملوان و نساجی و استقلال و پرسپولیس نمی توان چنین جمله ای گفت؛ اینها قسمتی از تاریخ و فرهنگ مردم مناطق خود شده اند و بخش دولتی باید در کنار بخش خصوصی به داد این باشگاه ها برسد، تیمی مثل سپیدرود اعتبار و قدمت و ریشه رشت و رشتوندی است که شهرداری باید به آن خدمات برساند، پس داشتن مالک، کمک به چنین باشگاه هایی را نفی نمی کند.

به گزارش خط اول ورزشی، تیم فوتبال سپیدرود رشت بعد از هفته ها ناکامی بالاخره طعم پیروزی را چشید، اگرچه در زمین خودی بازی می کرد و میزبان تیم ته جدولی بود، ولی سپیدرود در اوضاع اسفناکی قرار دارد که حتی این برد خفیف یک بر صفر مقابل تیم سیزدهم جدول هم مرهم بزرگی بر زخم هایش محسوب می شود.

سپیدرود با مالک جدید خود اینقدر نتیجه نگرفت که این شایبه بوجود آمد بازیکنان و کادر فنی به عمد مسیر توپ هایشان را کج می کنند، دلیل آن هم عدم پرداخت مطالبات شان بود. مطالباتی که سالهاست در حال انباشته شدن است ولی با آمدن علیرضا نوید مالک جدید، نوید پرداخت آنها می رفت.

هر فرد غیرفوتبالی هم نتایج سپیدرود را دنبال کند در می یابد این نتایج غیرطبیعی است، آنها پیش از حضور علیرضا نوید به عنوان مالک، سه برد و یک تساوی بدست آوردند و صدرنشین بودند و بعد از حضور وی، دو باخت و پنج تساوی را به کارنامه خود اضافه کردند و به کمرکش جدول سقوط کردند.

از آنجاکه شایعات همیشه یک قدم جلوتر از واقعیت قرار دارند، شنیده شد مالک جدید باشگاه هنوز بعد از حدود 50 روز دست به جیب نشده و قول ها و چک هایش بلامحل بوده است. اما به محض پررنگ شدن این شایعات، سایت باشگاه سپیدرود در واکنشی سریع اقدام به انتشار هزینه های علیرضا نوید در حضور دو ماهه اش در این باشگاه کرده است.

بیلانی که عدد 52 میلیارد ریال را نشان می دهد، البته حدود 45 میلیارد ریال این مبلغ را مالک پرداخت کرده و مابقی از منابع دیگری بوده است. با این تفاسیر بهانه ای برای " شاکیان وضع موجود " باقی نمی ماند، اگرچه بیش از 35 میلیارد ریال این هزینه برای تسویه با علی کریمی و باز کردن پنجره بسته نقل و انتقالات هزینه شده، ولی حدود 10 میلیارد ریال نیز به پیش پرداخت اولیه بازیکنان اختصاص داشت. ذکر این نکته هم ضروری است که اگر دو مورد ابتدایی یعنی تسویه با علی کریمی و باز شدن پنجره بسته نقل و انتقالات صورت نمی پذیرفت یقینا اقدامات مالی دیگر مالک هم صورت نمی پذیرفت.

علی ای حال لیست بلند بالای بازیکنان و کادر فنی سپیدرود که ظاهرا بیش از 50 نفر است، بیست درصد اولیه قرارداد خود را تا روزهای ابتدایی بهمن ماه دریافت کردند. البته شنیده شد مالک، بیست درصد اولیه حدود 75 درصد بازیکنان و مربیان را تسویه کرده و حتی به برخی بازیکنان زودتر از موعد و بیشتر از بیست درصد هم داده است اما طبق پیش بینی های مالی هیات مدیره، تسویه بیست درصد قرارداد اولیه 25 درصد بازیکنان و مربیان باقیمانده، منوط به پرداخت مصوبه 500 میلیون تومانی شورای شهر رشت بود که باید شهرداری زحمتش را می کشید.

اما در اقدامی ناصواب شهرداری رشت ابتدا درخواست یک میلیارد تومانی سپیدرود را، علیرغم وعده و وعیدی که داده بودند، به 500 میلیون تقلیل داد و در اقدامی عجیب تر شهردار در پرداخت این مبلغ نیز تعلل به خرج داده و تنها نیمی از آن را تا به امروز به باشگاه پرداخت کرد.

درحالیکه بنا به گفته یک منبع آگاه در باشگاه، در صورت واریز کامل مصوبه شورا از سوی شهرداری، تسویه 25 درصد بازیکنان و کادر فنی باقیمانده نیز براحتی صورت خواهد گرفت، چراکه اغلب بازیکنان رقم های قابل توجهی در قراردادشان ذکر نشده است. اما با کارشکنی های موجود این مهم به تعویق افتاد تا بدعهدی به نام مالک سپیدرود رقم بخورد.

شاید شهرداری در نظرش این باشد که این باشگاه دیگر مالک دارد و نیاز به کمک مالی ندارد، اما در واقع باید گفت، فوتبال آنقدر پرهزینه هست که اگر کمک نهادهای دولتی و شبه دولتی نباشد امکان حیات و ممات برای برخی تیم های وجود ندارد.

شاید برخی در شهرداری رشت بگویند؛ آقای باشگاه دار اگر پول نداری درب باشگاهت را ببند و برو؛ ولی واقعیت این است، شاید به باشگاه های تازه تاسیسی چون اورکی اسلامشهر یا شهدای رزکان (از همگروهی های سپیدرود در لیگ دسته دوم) بتوان چنین جمله ای گفت، ولی به امثال سپیدرود و ملوان و نساجی و حتی استقلال و پرسپولیس نمی توان گفت چون پول نداری درب باشگاه را ببند و برو؛ اینها قسمتی از تاریخ و فرهنگ مردم مناطق خود شده اند و بخش دولتی باید در کنار بخش خصوصی به داد این باشگاه ها برسد.

امید است همانگونه که ثابت قدم هشت سال پیش در سال 92، توانست سه میلیارد تومان به این باشگاه کمک کند، امروز هم شهرداری رشت بتواند با توجه به تورم موجود کمک قابل توجهی به این باشگاه مردمی نماید، چراکه 500 میلیون تومان سال 1400 در قبال سه میلیارد تومان سال 92 بسیار مضحک به نظر می رسد.