ورزشگاه پیر عضدی رشت بعد از حدود شش سال یک بار دیگر میزبان یک رویداد مهم فوتبال بود، این ورزشگاه در 29 آذر 1396 اخرین مسابقه را بین تیم های داماش و شاهین بوشهر برگزار کرد و سپس به بهانه تعمیرات و بازسازی سکوهای تماشاگران، درب هایش بسته شد تا اینکه روز یازدهم شهریور ماه 1402، بعد از 2086 روز با دیدار داماش و مس کرمان شروعی تازه را تجربه کرد.

به گزارش خط اول ورزشی، اگرچه یازدهم شهریور ماه سال جاری، فوتبالدوستان گیلانی شاهد شکست تیم داماش در نخستین هفته از رقابت‌های لیگ دسته یک فوتبال باشگاه‌های کشور، مقابل مس کرمان بودند، اما خبر خوش این روز برگزاری این مسابقه در ورزشگاه نو نوار شده عضدی رشت بود. ورزشگاهی که درب هایش پنج سال و هشت ماه به روی تماشاگران بسته بود.

2086 روز پیش، یعنی در 29 آذر ماه 1396، همین تیم داماش بود که در چهارچوب هفته چهاردهم رقابت های لیگ دسته دو باشگاه های کشور، مقابل شاهین بوشهر، آخرین مسابقه فوتبال در ورزشگاه پیر عضدی رشت را به نمایش گذاشت و بدون گل این ورزشگاه را ترک کرد تا برای زدن گل بعدیش در این ورزشگاه بیش از دو هزار روز صبر کند.

البته ورزشگاه عضدی رشت کمی قبل تر در اردیبهشت 1396، با نظر نهادهای بازرسی و نظارتی و همچنین فنی، به دلیل فرسودگی سازه ها و احتمال ریزش و وقوع فاجعه حین حضور تماشاگران؛ دستور تخریب سکوهای تماشاگرانش از سوی استاندار وقت داده شده بود، سکوهایی که به جایگاه تیفوسی ها شهرت داشت؛ با این حال به دلیل صعود مهیج و سی هزار نفری سپیدرود رشت، بعد از 25 سال، به سطح اول فوتبال کشور و همچنین عدم تایید ورزشگاه سردار جنگل از سوی سازمان لیگ، به ناچار دیدارهای ابتدایی سپیدرود در لیگ برتر هفدهم، در عضدی رشت برگزار می شد.

دیدارهای مهمی همچون الگیلانو (در جام حذفی) و دیدار با استقلال از هفته هشتم لیگ برتر جام خلیج فارس در عضدی برگزار شد، اما چون شورای تامین اجازه پر شدن ورزشگاه را به دلیل احتمال ریزش سکوهای تماشاگران نمی داد سپیدرود یار دوازدهم خود را به همراه نداشت و شکست های تلخی را در این دیدارها تجربه کرد، تا اینکه سه شنبه ۴ مهر ماه ۹۶ دیدار با استقلال، اخرین بازی سپیدرود در ورزشگاه عضدی شد و بعد به ورزشگاه سردار جنگل رشت کوچ کرد.

مسعود رهنما مدیرکل وقت ورزش و جوانان استان گیلان قول داده بود، چهار ماهه سکوها را بازسازی نماید، اما عدم تامین بودجه این اجازه را به وی نداد و تنها توانست تخریب را به موقع انجام دهد، مریم بخشی مدیرکل بعدی ورزش و جوانان استان هم با معضلی به نام کرونا مواجه شد و عملا نتوانست حتی یک اجر هم روی اجر بگذارد، تا نوبت به جهانبخش آرمان مدیرکل فعلی ورزش و جوانان گیلان رسید.

 با شروع دولت سیزدهم اعتبارات خوبی به حوزه عمرانی ورزش تزریق گردید و مدیرکل جدید ورزش گیلان در اقدامی (شاید) عاقلانه، ابتدا با صرف هزینه ای بالغ با پانصد میلیارد ریال چمن مصنوعی ورزشگاه را حذف و چمن طبیعی با مدرن ترین امکانات روز دنیا را بر تن ورزشگاه پیر عضدی پوشاند تا بتواند هر چه زودتر این ورزشگاه را در مدار برگزاری رویدادهای فوتبالی قرار دهد.

این اتفاق افتاد و اگرچه باز هم سکوهای تیفوسی ها هنوز بازسازی نشد، ولی با اماده شدن چمن بالاخره بعد از حدود شش سال، اولین بازی فوتبال در عضدی، 11 شهریور ماه جاری برگزار شد و داماش گیلان که اخرین مهمان عضدی بود، به اولین مهمان عضدی بعد از 2086 روز نیز تبدیل گردید.

اما اتفاقات 11 شهریور 1402 هم در نوع خود جالب بود، تا 24 ساعت قبل از دیدار هفته نخست داماش در لیگ دسته اول فوتبال کشور مقابل مس کرمان، این دیدار با تماشاگر بود، ولی به یکباره شورای تامین یادش آمد باید این دیدار را بدون تماشاگر برگزار نماید، اما چون اطلاع رسانی درست و به موقعی صورت نگرفت، بیش از شش هزار تماشاگر ساعتی قبل از دیدار داماش و مس کرمان، پشت دربهای بسته تجمع کرده بودند، اینجا بود که متولیان امر تشخیص دادند حضور این حجم تماشاگر جوان و پر انرژی در ورزشگاه کم خطرتر از حضورشان در خیابان های وسط شهر است، از همین رو به ناچار دقایقی قبل از شروع بازی، درب های ورزشگاه را باز کردند تا تماشاگران به ورزشگاه بیایند و تیم محبوب خود را تشویق نمایند.

اگر این بی تدبیری به موقع چاره اندیشی نمی شد، می توانست بحران اجتماعی بزرگی در آستانه ساگرد اعتراضات رقم بزند.

عضدی اگرچه دربش برای برگزاری مسابقه فوتبال باز شد اما علیرغم تعبیه چمنی زیبا و مدرن، همچنان اراده ای برای ساخت سکوها دیده نمی شود و شاید هم هرگز نشود، چراکه شورای تامین از ابتدا برای برگزاری مسابقه فوتبال در ورزشگاه مرکز شهر، که از یک سو به تنها مرکز سوانح سوختگی استان ختم می شود و از سوی دیگر به مهمترین زایشگاه استان وصل می شود، مخالف بود.

ارمان اگرچه با ایجاد چمن طبیعی در ورزشگاه عضدی یادگاری بزرگی از خود برای فوتبال گیلان به جا گذاشت اما مجموعه مدیریت ارشد استان در بلاتکلیفی محض به سر می برند که ایا سکوها را بازسازی نمایند یا خیر؟