صدای پای یازدهم اسفند کم‌کم به گوش می‌رسد و فعالیت‌های تبلیغی کاندیداهای دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی خبر از جنب و جوش میان جریاناتی می‌دهد که خود را برای یک کارزار سیاسی دیگر آماده می‌کنند.
برخی گروه‌های سیاسی که این روزها برای تصاحب کرسی‌های مختلف مجلس تلاش گسترده‌ای را در پیش گرفته‌اند می‌کوشند تا گزینه‌های مناسب را برای جاهای خالی بهارستان به میدان بیاورند تا در این رقابت و آینده سیاسی ایران بتوانند حرفی برای گفتن داشته باشند.
در این بین در شهرستانهای ایران که نمایندگان کمتری نسبت به شهرهای بزرگ دارد، کاندیداهای حاضر در این رقابت به صورت تک‌وجهی هستند و بیشتر چهره‌های نزدیک به جریان خاص سیاسی به حساب می‌آیند.
در همین راستا در میان شهرستان های مهم گیلان، لاهیجان به عنوان عروس گیلان و یکی از مراکز مهم این استان چند چهره مشخص برای رقابت دارد.
چهره‌هایی که غیر از گزینه‌های ناآشنا و بعضاً کم‌سابقه در عرصه مدیریت و سیاست، با توجه به شمایل تکراری این دوره بسان دوره قبل ،سه نامزد اصلی هستند که در غیاب شخصیت کارآزموده ای مانند ابوذرندیمی سعی می‌کنند هر کدام رای را از مردم به نفع خود تصاحب کنند.
رسول فرخی تا ذبیح‌الله نیکفر و سلمان زارع هر کدام از چهره‌های نزدیک به جریان اصولگرایی هستند و اگر از برخی گزینه‌های که لب‌مرزی تایید صلاحیت گرفتند بگذریم از سایر جریانات سیاسی نماینده‌ای در این انتخابات حضور ندارد.
ذبیح‌الله نیکفر متولد سال ۱۳۴۴ در روستای لیالستان، نماینده مردم لاهیجان، سیاهکل، رودبنه، دیلمان و پیرکوه در دهمین دوره مجلس شورای اسلامی بوده است. اوقبل از نمایندگی مجلس با طبابت عمومی به شهرت رسید و پیشتر رئیس ستاد انتخابات ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد در شهر لاهیجان بوده‌است. وی پس از چندین دوره تمرین و ممارست در کاندیداتوری مجلس، در دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی از مجموع ۹۱۸۶۰ رأی صحیح مأخوذه، ۴۷۳۴۱ رأی را به دست آورد و بر نمایندهٔ دورهٔ نهم لاهیجان ابوذرندیمی پیروز شد. در انتخابات ۱۳۹۸ او از رسول فرخی میکال شکست خورد. نیکفر به دلیل اینکه در چهار سال دوره نمایندگی مجلس خود نتوانست آنچنان در خور توجه نیازهای شهرستان های لاهیجان و سیاهکل را برآورده کند تک دوره ای شد و بنظر می‌رسد دیگر آن اقبال عمومی گذشته را نخواهد داشت.
رسول فرخی میکال متولد ۱۳۴۵ دیلمان است. او در انتخابات یازدهمین دورهٔ مجلس شورای اسلامی نامزد حوزهٔ انتخابیهٔ لاهیجان و سیاهکل بود که با شعار توسعه اشتغال و معیشت و کسب ۱۸٬۶۲۰ رای از ۶۴٬۹۰۹ رای ماخوذه با غلبه بر ذبیح نیکفر نماینده منتخب این حوزه به مجلس یازدهم راه یافت. اما ظاهراً شعار توسعه اشتغال وی در قالب یک توصیه نامه به رییس سازمان جنگل ها در دوران نمایندگی اش به شدت خبرساز شد! حال پس از گذشت چهار سال بنظر می رسد طالع ذبیح نیکفر گریبانگیر وی خواهد شد و اگر نتواند بخاطر عملکرد ضعیفش مردم حوزه انتخابیه اش را متقاعد کند او نیز باید با یک دوره حضور ، از کرسی سبز بهارستان خداحافظی کند.
گزینه بعدی که می‌تواند شانسی در این بین داشته باشد سلمان زارع از مردان دهه ۴۰ است که به نظر می رسد آینده ای همچون محسن رضایی که سال‌ها در حسرت ریاست‌جمهوری تلاش می‌کرد در حوزه مجلس در انتظارش باشد . زارع به عنوان رییس پیشین اداره اطلاعات لاهیجان است و آمار آرای دوره قبل نشان داده برخلاف سابقه غیر مرتبط با جایگاه نمایندگی رقیبی سرسخت برای دو گزینه اصلی بالاست.اما آنچه ممکن است دست زارع را از رسیدن به بهارستان کوتاه کند نداشتن روحیه مطالبه گری و عدم تسلط کافی بر فن بیان و فقدان پرنسیب لازم در چهارچوب یک نماینده کارآمد و قوی برای مجلس است.سوالی که این روزها مردم حوزه انتخابیه زارع در خصوص وی از یکدیگر می پرسند آنست که سلمان زارع صرفا با داشتن سوابق امنیتی تا چه حد می‌تواند در حوزه قانونگذاری موثر و مقبول باشد؟!
لاهیجان و سیاهکل مشکلات فراوانی دارد مانند مصائب مواصلاتی درون و برون شهری لاهیجان ، فرسایشی شدن ساخت محور سیاهکل، زمین‌گیر شدن پروژه رینگ آب‌رسانی لاهیجان بخاطر سنگ‌اندازی ها و کمبود بودجه، نبود مراکز فرهنگی و هنری در شأن شهرستان(اسکلت نیم تمام مجتمع فرهنگی لاهیجان همچنان خاک میخورد)، وضعیت نا مناسب راه‌های روستایی، تنش‌های آبی در روستاها، بحران دپوی زباله تموشل که به سراوانی دیگر در استان گیلان مبدل شده و ایمن نبودن جاده‌های اطراف از لحاظ روشنایی و راهداری، بلاتکلیفی سد دیلمان،عدم تعیین تکلیف بیمارستان های ۲۲آبان و سیدالشهدا و تجهیزات ضعیف بیمارستان پیروز بعنوان یکی از مراکز مهم دولتی شرق گیلان تنها بخشی از مشکلات شهری است که مردم را آزار می‌دهد.اینکه ممکن است نماینده ای در طول عمر چهار سال عملکرد خود چند کار موثر انجام داده باشد وظیفه ذاتی جایگاه شغلی اوست و ملاک اصلی سنجش وی نیست بلکه باید دید تا چه اندازه حضورش جهت آبادانی ، آسایش و آرامش مردم منطقه اش مثمر ثمر بوده و معیار واقعی رضایت مردم است.
در این بین با توجه به حساس بودن اوضاع کنونی کشور زمان قمار سیاسی نیست آنهم با استفاده از شخصیت‌های امتحان پس داده گذشته یا آن‌هایی که کارنابلد هستند و برای شهرت پا به عرصه گذاشتند.
مردم نیاز دارند تا گزینه‌هایی وارد میدان شوند که توانایی و صلاحیت لازم را دارند و از نزدیک با درد مردم و قواعد قانون گذاری در هرم سبز آشنا باشند نه اینکه افرادی کم سابقه و جدید که دلایل حضورشان در میدان مشخص نیست.
بی‌شک یازدهم اسفند نیز مانند دوره‌های گذشته انتخابات می گذرد و افرادی از این صندوق‌ها انتخاب می شوند ولی اینکه بعد چهار سال دوره نمایندگی مانند بسیاری از چهره‌های امروزی به خاطر ناتوانی در حل مشکلات سرافکنده باشند یا با عملکردی شایسته سربلند بمانند به خود آن‌ها بستگی دارد .عملکردی در مسیر اعتلای کشور و خدمت به مردم و منافع ملی یا تلاش برای رسیدن به اهداف جریانی و شخصی! انتخاب با نامزدهاست.
