فرار مغزها در ایران مدتی است به مهاجرت نخبگان ورزشی تبدیل شده است، مهاجرتی که ظاهرا عن قریب دامن امیررضا معصومی کشتی گیر توانمند سنگین وزن کشورمان را نیز خواهد گرفت و هر آن ممکن است در غفلت فدراسیون کشتی به پیشنهاد رنگین آذربایجانی ها جواب مثبت دهد.

به گزارش خط اول ورزشی، مسابقات کشتی قهرمانی جهان در دو دوره اخیر که در صربستان برگزار شد علاوه بر برد و باخت های جذابش؛ نکته ای حایز اهمیت دیگری نیز برای ایرانی ها به همراه داشت و ان حضور چندین ایرانی در ترکیب تیم های ملی سایر کشورها بود، کشتی گیرانی چون علی ارسلان برای صربستان، آرش یوشیدا برای ژاپن، سامان طهماسبی و صباح شریعتی برای آذربایجان، محمد پاپی برای المان و دیگرانی که شاید نامشان از ذهنمان رفته باشد.

از دریچه های مثبت و منفی زیادی می توان به این مهم نگاه کرد. در واقع کشتی در ایران از بسیاری جهات شبیه فوتبال در برزیل است؛ شما کمتر لیگی در جهان می توانید بیابید که بازیکن برزیلی در ان حضور نداشته باشد، گاها بقال و بنای برزیلی را هم صرفا بخاطر برزیلی بودن به باشگاه های کشورهای جهان سوم غالب می کنند، این موضوع گاهی شکل دیگری نیز به خود گرفته و در ترکیب تیم های ملی برخی کشورهای متمول مثل قطر که در فوتبال تبحری ندارند، بازیکنان دوتابعیتی برزیلی دیده می شوند.

در برزیل به علت وفور فوتبالیست تراز اول، کسی به این مهم خرده نمی گیرد که چرا ورزشکارانشان برای پرچم کشور دیگری رقابت کرده اند، در کشور دوم نیز همه خوشحالند که تیم ملی کشورشان بواسطه حضور بازیکن برزیلی قوی تر شده است و فقط شاید حریفان کشور دوم معترض باشند که این اتفاق عادلانه نیست که البته این اعتراض اصلا وجاهت قانونی ندارد.

اکنون کشتی در ایران نیز دقیقا مسیر فوتبال در برزیل را می پیماید؛ به علت وفور کشتی گیر طراز اول و حرفه ای در کشورمان و از انجاکه در ترکیب تیم ملی کشورمان تنها هشت یا ده نفر می توانند عضو باشند، طبیعی است که سایر کشتی گیران برای ثابت کردن خودشان دست به هر کاری بزنند، از جمله پذیرفتن تابیعیت کشور دیگر.

اگرچه تک چهره هایی از کشتی گیران ایرانی در المان، ژاپن، صربستان، ترکیه، عراق و حتی کشورهای کوچک شرق آسیا حضور پیدا کرده اند و بعضا مدال هم گرفتند، اما عمده کشتی گیران مطرح ایرانی ابتدا راهی مسابقات داخلی کشور آذربایجان شده اند تا از جوایز دلاری آن بهره ا ی ببرند، مثل قاسم رضایی، بشیر باباجانزاده، محمدرضا آذرشکیب، امیر علی اکبری، مسعود هاشم زاده و بسیاری کشتی گیر ریز و درشت دیگر و اکنون چند سالی است قضیه شکل دیگری به خود گرفته و در ترکیب تیم ملی اذربایجان نیز ایرانی های فراوانی دیده می شود، مثل سامان طهماسبی، صباح شریعتی و غیره و امروز هم شایعه دیگری شنیده شد که امیررضا معصومی کشتی گیر سنگین وزن کشورمان و فرزند فردین معصومی که قهرمان نوجوانان، جوانان و امیدهای جهان شده است و برای پوشیدن پیراهن تیم ملی، پشت سد محکمی چون امیرحسین زارع مانده است، پیشنهاد پوشیدن پیراهن جمهوری اذربایجان برای رقابتهای المپیک را دریافت کرده است.

سال میلادی پیش رو به قول ورزشکاران، سال کسب سهمیه برای المپیک هست و بخصوص کشتی گیران ایرانی که داعیه قهرمانی المپیک را هم دارند، این فرصت را به سادگی از دست نمی دهند، از انجاکه امیرحسن زارع با کسب عنوان قهرمانی جهان بلاشک گزینه نخست پوشیدن پیراهن تیم ملی کشورمان در المپیک 2024 پاریس هست، کشتی گیر توانمندی چون امیررضا معصومی ممکن است این فرصت استثنایی خودنمایی را از دست بدهد و برای المپیک بعدی، ناچارا باید چهار سال صبر کند.

اذربایجانی ها که به قدرت و توانمندی پسر فردین معصومی پی برده اند و از وضعیت وی در ایران اگاهی دارند، پیشنهاد پذیرفتن تابعیت جمهوری اذربایجان و یقینا با بار مالی خوب را به وی داده اند تا امیدهای امیررضا برای حضور در المپیک پررنگ تر شود.

اگرچه هنوز پاسخی از سوی معصومی به اذربایجانی ها داده نشده، ولی خروجی نشست اخیر فردین معصومی و پژمان درستکار سرمربی تیم ملی کشتی ازاد می تواند روشنگر تصمیم نهایی امیررضا باشد، و باتوجه به اینکه فردین معصومی پیشنهاد سرمربیگری تیم ملی امید از سوی درستکار را نپذیرفته است، باید نگران بود که مبادا اندیشه ای غیر از حضور در ایران در ذهن وی بوده باشد.

به نظر می‌رسد همانطور که رئیس اسبق فدراسیون کشتی حضور کشتی گیران ایرانی در تیم ملی آذربایجان را صادر کردن کشتی‌گیر می نامید، ما نیز باید از این پس حضور کشتی‌گیران ایرانی در آذربایجان را اتفاقی عادی تلقی کنیم و حتی شاهد بالا رفتن صادرات کشتی‌گیر و سرمایه های ایرانی باشیم. البته ایرادی ندارد که کشتی گیران بیشمار ایرانی سری به لیگ های سایر کشورها بزنند و باتوجه به توانمندی که دارند جوایز دلاری انها را جارو کنند و حتی اگر شد تابعیت انها را برای مسابقات مختلف داشته باشند، اما اگر این صادرات به گونه ای باشد که کشتی گران قدری چون علی ارسلان و سامان طهماسبی و احتمالا امیررضا معصومی را که جملگی داعیه قهرمانی جهان و المپیک دارند به همین راحتی از دست بدهیم، قابل پذیرش نیست.

حال باید دید آیا فدراسیون کشتی همچنان به صادر کردن کشتی‌گیر اعتقاد دارد یا این‌که از کوچ کردن سرمایه‌های کشتی ایران جلوگیری خواهد کرد.