در روزهای بهاری سال جدید قرار داریم. این روزها نمایندگان فوتبال گیلان در لیگ های مختلف کشوری از شرایط ویژه ای برخوردارند. ملوان و داماش در لیگ های برتر و دسته اول همانند سال گذشته برای بقا می جنگند و در لیگ دسته دوم هم تمام تلاش سپیدرود رشت و رهپویان رضوانشهر برای راهیابی به لیگ دسته اول است تا روزهای حساسی پیش روی فوتبالدوستان گیلانی قرار گیرد.

می خواهیم فلاش بکی به بهار سال گذشته فوتبال گیلان بزنیم. ملوان در چهاردهمین دوره لیگ برتر با هر زحمتی که بود توانست سهمیه اش را حفظ کند ، داماش در لیگ یک هم همینطور و البته در لیگ دسته دوم سپیدرود رشت هم علیرغم حضور در مرحله دوم در نهایت از صعود به لیگ دسته اول بازماند تا بهار 94 بدین گونه برای فوتبالدوستان گیلانی رقم بخورد.

اما نکته برجسته و قابل تامل ماجرا جشن های بهاره فوتبال گیلان بود. جایی که انزلی چی ها بابت بقای ملوان در لیگ برتر جشن گرفتند و البته در رشت هم داماشی ها از بابت عدم سقوط داماش گیلان از لیگ دسته اول به هم تبریک گفتند.

اینکه چگونه می شود که فوتبال گیلان به جایی می رسد که بابت " عدم سقوط" جشن می گیرد خود بحث مفصل و جداگانه ای را می طلبد و البته که نمی خواهیم در این یادداشت  به این زوایایی از این ماجرا بپردازیم.

واقعیت اما این است که فوتبال گیلان از یک درد کهنه رنج می برد که  با وجود آن، عدم سقوط خود بهانه ای برای برپایی جشن بقا می شود.و تا روزی که که این درد درمان نشود باز هم باید شاهد برپایی چنین جشنهایی باشیم.

اکنون و در بهار95 وضعیت نمایندگان فوتبال گیلان در لیگ هایشان مشابه فصل گذشته و حتی سخت تر از آن است. ملوان در لیگ برتر جایگاه متزلزلی دارد. داماش هم فعلا در زمره تیمهای کاندیدای سقوط قرار دارد و هوادارانش را دلواپس نموده است. با این تفاسیر باید اذعان کرد که با در نظر گرفتن شرایط فعلی سقوط نکردن ملوان و داماش در لیگهای برتر و دسته اول سقف آرزوی هوادارانشان است و بی شک در صورت تحقق این مسئله شاهد تکرار جشن بقا در بهار 95 هم خواهیم بود ، جشنی که اگر چه در پس شیرینی ظاهری اش ، با شأن فوتبال گیلکی همخوانی ندارد، اما لااقل برای این مقطع زمانی برای هواداران ملوان و داماش از جلوه ویژه و دلنشینی برخوردار خواهد بود.

اما تنها تفاوتی که جشن بهاره امسال و پارسال می توانند با یکدیگر داشته باشند این است که با صعود نمایندگان فوتبال گیلان در لیگ دو یعنی سپیدرود و رهپویان  ( یا حداقل صعود یکی از این دو تیم )، جشن امسال علاوه بر دلیل " عدم سقوط " حداقل بهانه دیگری به نام "صعود " نیز خواهد داشت تا فقط دلخوش به سقوط نکردن نمایندگان فوتبال مان نباشیم و البته که امیدواریم این هر دو بهانه را برای برپایی جشن بهاره امسال مان داشته باشیم.

 البته در انتها ی این یادداشت و در اولین شماره این ماهنامه امیدواریم در روزهای بهاری 95 ، حال و هوای فوتبال گیلان که طرفداران بیشماری را هم دارد ، تحول و طراوت یافته و مشکلات نمایندگان باشگاهی فوتبال گیلان برطرف شود تا دیگر سقوط نکردن بهانه ای برای برپایی جشن های بهاره فوتبال گیلان نشود.