برتراند راسل فیلسوف برجستهٔ قرن بیستم می گوید: شما آن چیزی را به دست نمی‌آورید که آرزویش را می‌کردید؛ شما آن چیزی را به دست می‌آورید که برایش تلاش کرده‌اید.
بعد از مدال طلای علیرضا سلیمانی که در رقابتهای جهانی 1989 مارتینی سوییس بدست آمد، کشتی ایران برای بیش از سه دهه، منتظر مدال طلای سنگین وزن جهان بود، حتی رسول خادم، فردین معصومی و کمیل قاسمی تا پای فینال رفتند اما به مدال نقره قناعت کردند، تا اینکه بالاخره امیرحسین زارع در رقابتهای جهانی 2021 اسلوی نروژ بعد از 32 سال توانست مدال طلای سنگین وزن جهان را برای کشورمان به ارمغان اورد، مدالی که البته دو سال بعد نیز آن را در 2023 بلگراد تکرار کرد؛ اما نکته جالب اینجاست، اکنون که سکوهای سنگین وزن جهان روی خوش به ورزشکاران ما نشان داده، بعید است سایر رقبای بین المللی به این زودی ها بتوانند مدال زرین این وزن را ببیند، چراکه این روزها همزمان با درخشش امیرحسین زارع؛ شاهد ظهور پدیده بی بدلیل دیگری در سنگین وزن جهان هستیم که اتحادیه جهانی کشتی با انتشار پستی در صفحه اینستاگرام خود از وی به عنوان " تاپ استار " یاد کرد، صحبت از هرکول جدید سنگین وزن ایران " امیررضا معصومی " است.
به گزارش خط اول ورزشی، امیررضا که عنوان سنگین "پسر فردین" را هم به دوش می کشد، هنوز به بیست سالگی نرسیده و این یعنی او می تواند به پوکر قهرمانی خود در جهان بیفزاید. او پیشتر قهرمان نوجوانان جهان شده است و دو بار عنوان قهرمانی جوانان جهان و یک بار هم امیدهای جهان را نیز در کارنامه دارد و باتوجه به شرایط سنی اش حداقل دو مدال دیگر در رده های جوانان و امید انتظارش را می کشد.
اما هر بار که با قهرمانی در رقابتهای انتخابی کشور و یا جام تختی به دوبنده تیم ملی بزرگسالان نزدیک می شد، به سد محکم امیرحسین زارع برخورد می کرد. صخره محکمی که اگرچه تا به امروز هرکول جدید ایرانی هنوز نتوانست از سد آن بگذرد و حتی با واگذاری فینال زاگرب به زارع، دوبنده تیم ملی در المپیک پاریس را هم از دست داد ولی این پایان ماجراجویی پسر فردین نخواهد بود و او ذخیره فرداست و به خوبی می داند نباید هرگز تسلیم شود، چراکه ارزشمندترین چیزها در طول زمان و با پیشه کردن صبوری به دست می‌آیند.
زارع که چهار سال از معصومی بزرگ تر است بعد از کسب دو مدال طلا و یک برنز جهانی و ایضا یک برنز المپیک، مثل پدر امیرضا، تشنه مدال طلای المپیک است و به همین سادگی این فرصت را از دست نخواهد داد، اما این دلیل محکمی برای امیررضا نیست که دست از تلاش بردارد او بیخ گوش امیرحسین، آهسته و پیوسته گام برمی دارد و ضمن تقدیت خود، منتظر لغزش ها می ماند.
«فردین معصومی» که خود در المپیک 2008 پکن تا پای کسب مدال هم پیش رفت، با یک بدبیاری این افتخار مهم را از دست داد و پنجم شد، از همین رو بارها گفته است؛ دوست دارد پسرش قهرمانی المپیک، که رؤیای از دست رفته خودش بوده، را برایش زنده کند، رویایی که ممکن است دیر و زود داشته باشد اما سوخت و سوز نخواهد داشت.
بدون شک با بالاتر رفتن تجربه امیررضا معصومی و حمایت‌های ادامه‌دار پدرش، او می‌تواند در آینده یک زنگ خطر جدی برای امیرحسین زارع در داخل کشور و ستاره‌های سنگین وزن کشتی جهان همچون طاها آکگول، پتریاشویلی و استیوسون آمریکایی باشد.
او می تواند رویای پدرش که بلاشک رویای خودش و تمام مردم ایران نیز هست را به واقعیت تبدیل کند چراکه شجاعت رسیدن به آن را دارد، حتی شکست هایی چون شکست در آوردگاه قهرمانی اسیا یا شکست مقابل یک کشتی گیر گمنام در لیگ، او را دلسرد نکرده چون به خوبی می داند پشت هر انسان موفقی، سال‌ها شکست و عدم موفقیت وجود دارد! و یا حتی بی توجهی های احتمالی مدیران ورزش هم سد راه تلاش او نیست، چون اکنون به این درک رسیده که تنها کسی که باید از او بهتر باشد، اویی هست که دیروز بوده!
امیررضا معصومی هرکول جدید ایرانی، فرزند ببر ماسال و یا هر عنوان برازنده دیگری که دارد استاد تغییر است، نه قربانی تقدیر، اگر با همین فرمان جلو رود و همین باور را داشته باشد، نصف راه را رفته است و پیشنهادهای رنگارنگ خارجی هم نمی تواند سد راه این جوان گردد.
بنابراین نه این شکستها او را مغموم کرده و نه بی توجهی های احتمالی او را دلسرد کرده او فقط یک چیز را باید بداند؛ زندگی دو قانون دارد:
قانون اول: هیچ وقت جا نزن!
قانون دوم: همیشه قانون شماره یک را بخاطر بسپار
بنابرین پیش به سوی مدال طلای المپیک 2028 لس آنجلس، مدالی که از هم اکنون به نام او ضرب شده است.
