کُشتی، درگیری دو ذهن ورای سد تن است. دو تفکر، با خروج از قالب ذهن، در کالبدِ جسم نفوذ می کنند و با گلاویزشدن، تکنیک های زیبا و ناب را به نمایش می گذارند.
هرچند قدمت این ورزش به تمدن های باستانی می رسد اما اولین بار در یونان به یک ورزش واقعی مبدّل شد. در ایران نیز، بعنوان یکی از سرزمین های صاحب کشتی، این ورزش کهن، در زمان صفویه و زندیه رونق زیادی یافت.
نام "کُشتی" از کلمه "کُستی" به معنای کمربندی که زرتشتیان، بر کمر خود می بستند و یادآور سه اصل "گفتار نیک، کردار نیک و پندار نیک" بود، اقتباس شده است.
ورزش کشتی، پر افتخار ترین ورزش ایران در بازی های المپیک، با چهل و هفت مدال است.
این جدالِ تن به تن، در فراسوی کشاکش قوس بدن های ورزیده، رقابتی برخاسته از قوای ذهن را به نمایش می گذارد. هارمونی جسم - ذهن و قدرت بدنی در کنار هوش بالا؛ زیرهای سریع تر، باراندازهای هجومی تر و کنده های حرفه ای تر را نتیجه می دهد.
ذهن، خاستگاه آگاهی و اداراک است و منجر به عملکرد و نوع رفتار افراد می شود. ذهن های توانمند کیفیت های ادراکی بالاتری را تجربه می کنند و حرکات جسمی زیباتری را به نمایش می گذارند.
با قبول این واقعیت که برای هر بدست آوردنی، چیزی از دست می رود، یادآور می شویم، ورزشکاران و مدال آوران کشتی ما، لحظه های خوش جوانی را با ساعت های پیاپی پنجه در پنجه حریف های چغر انداختن، تاخت زدند، عرق ریختند، شکستند، ناملایمت ها دیدند اما ناامید نشدند، آنقدر جنگیدند تا مرد جنگ شدند، مرد میدان های جهانی و سکوهای پر افتخار.
اگر امروز حسن یزدانی، امیرحسین زارع، کامران قاسمپور و سایر عنوان داران، به مثابه الماس می درخشند، برای آن است که زنگار سادهَ وجود را با تحمل مشقّت ها و رنج های بی پایان به سنگی سخت مبدّل کردند، سپس با قوای ذهن، آن را صیقل داده و از دل سنگ، الماسی بی بدیل تراشیدند. هرچقدر تلاش سخت تر و چالش بیشتر باشد، احساس کامیابی و موفقیت عمیق تر خواهد بود.
ملت رنج کشیدهِ دردمند در روزهای اخیر، در هیاهوی مسابقات جهانی کشتی، غرور شکسته شده را بند زدند، نفس ها را در سینه حبس کردند و با نوای ایران ایران تماشگرانِ پر شور و صدای ماندگار هادی عامل، بار دیگر، شور زندگی را لمس و مستی قهرمانانه را در جان کشیدند.
ما با زارع یکصدوبیست کیلوییِ سبکبال، پشتک وارو زدیم و با کامران دلاور، شوقی برخاسته از دل نجابت را تجربه کردیم. در کشتی فراورزشی یزدانی و تیلور، این بار پهلوان سرزمین پارس بود که تاج و تخت را برای سرزمین اش به ارمغان آورد تا مایِ مردم نیز نفسی تازه کنیم.
قهرمان، ایستادن بر بلندترین سکوی جهان گوارای وجودت؛ شیر مادر، نان پدر حلالت...
