حجه الاسلام رییسی در دو سفری که به استان گیلان داشت چه در قامت رییس قوه قضاییه و چه در قامت رییس دولت، در راستای پیگیری مشکلات حوزه صنعت و تولید، در هر دو دیدار، فقط از کارخانه پوشش بازدید کرده و در تلاش هست بیماری که مرگ مغزی شده است را با دستگاه زنده نگه دارد.

به گزارش خط اول و به نقل از انطباق، در بزرگی و عظمت کارخانجات صنایع پوشش شکی نیست؛ این شرکت که قدمتی 50 ساله دارد، در اوج فعالیت خود در دهه 60 و 70 به مدد بیش از 3800 نیروی انسانی رسمی و 5 هزار نیروی قراردادی خود توانست به بزرگترین کارخانه نساجی خاورمیانه تبدیل شود و به غیر از داشتن نمایندگی در همه استانهای کشور، تولیداتش به اکثر کشورهای اروپایی و آمریکایی و خاورمیانه صادر می شد و حتی افتخار تهیه لباس احرام حجاج را نیز برعهده گرفته بود. اما ابتدای دهه هشتاد بخاطر واگذاری غلط به بخش خصوصی ناکارامد و البته خسارت سنگینی که برف سال 83 به این کارخانه 85 هکتاری زده بود، تقریبا نابود شد. از همین رو بعد از دو دهه اعتصاب و اعتراض اندک کارگران باقیمانده آن، سید ابراهیم رییسی ابتدا در 16 بهمن 99 در قامت رییس قوه قضاییه از آن بازدید کرد و دستور احیای آن را داد و دقیقا یک سال بعد در 8 بهمن 1400 در قامت رییس جمهور، در پانزدهمین سفر استانی خود، بازدید مجددی از پوشش داشت تا نتایج بازدید اول خود را بیند.

این درحالی است که همه متخصصان می دانند؛ باتوجه به اینکه خیلی از دستگاه های این کارخانه در سالهای گذشته توسط مالک نابلدش به فروش رفته و نسل اندک دستگاه های باقیمانده قدیمی شده و پرسنلی که طلب های سنگین چندین ساله دارند و سایر معضلات و مشکلات حقوقی که وجود دارد، تقریبا احیای مجدد کارخانه پوشش را ناممکن کرده است.

ممکن است به صورت شواف بتوان قسمتهای خیلی کوچکی از ان را به نمایش دراورد و بگوییم ما احیا کردیم، اما عملا پوشش هرگز به پوشش دهه 60 و 70 برنمی گردد.

اگر آقای رییسی دنبال تعزیه بازی و شواف هست که بهترین جا را انتخاب کرد ولی اگر بدنبال حل مشکل صنعتگران و تولیدکنندگان استان هست باید تاکید کرد گیلان فقط یک کارخانه پوشش نیست.

واقعیت این است که بسیاری از کارخانجات در گیلان - به خصوص در شهر صنعتی رشت - هستند که مثل کارخانه فولاد هزاران اشتغالزایی ایجاد کرده اند یا مثل شیر پگاه توان تولید بالایی دارند و یا مثل صنایع نساجی پیشروتاب دارای مدرن ترین دستگاه ها هستند و حتی مثل نیوساد از توان صادراتی مناسبی برخوردارند و امثال این کارخانجات و کارخانجات دیگر که بهترین ابزار و متخصص ترین پرسنل را دارند اما سرمایه گذاران و مدیرانشان با چنگ و دندان کارخانجات را سرپا نگه داشتند.

اگر آقای رییس جمهور واقعا می خواهد برای تولید کاری بکند و پشتیبانی واقعی انجام دهد، بهتر است به داد اینها برسد؛ بسیاری از کارخانجات هستند که بخاطر مسایل بیمه ای، بخاطر مسایل بانکی، بخاطر مسایل مالیاتی، در شرف ورشکستگی هستند در واقع بخاطر مسایلی که با یک دستور ساده رییس جمهور قابل حل است و باعث می شود اینها به اغما نروند و به مشکل برنخورند، چه برسد به اینکه ورشکست شوند.

این داستان مثل این است که پزشکی بر سر بالین دو بیماری که یکی مرده و یکی در حال احتضار هست حاضر می شود و مداوم بیماری که مرده را ویزیت می کند و به بیمار در حال احتضار توجهی نمی کند تا موجبات مرگ وی هم فراهم می شود، درحالیکه اگر این وقت را برای بیمار در حال احتضار می گذاشت یقینا می توانست از مرگ آن جلوگیری نماید.

علی ای حال در کل گیلان، شهر صنعتی رشت، بزرگترین و مهمترین شهر صنعتی است، اما در اولین سفر استانی رییس جمهور به گیلان در دولت سیزدهم، نه تنها اقای رییسی بلکه وزرا و حتی معاونینشان هم به این شهر صنعتی بزرگ قدم رنجه نکردند، واقعا قطب بزرگ صنعتی استان، اینقدر ارزش نداشت که حتی یک معاون وزیر به انجا بیاید. شاید استاندار بخاطر مشغله فراوان کاری فراموش کرده باشد تذکر و تاکیدی به دولت داشته باشد، ولی آیا مدیرکل صنعت معدن تجارت استان گیلان که وظیفه مستقیم حمایتی از این شهر صنعتی و کارخانجات آن را دارد هم باید فراموش کرده باشد؟