در روزهایی که اخبار جنگ، آشوب، آوارگی و اعمال خشونت و بی رحمی نسبت به مردم بی گناه، عرصه رسانه های جهان را در نوردیده است، ایجاد دیوار مهربانی ایرانیان در سراسر کشور، جهانیان را تحت تاثیر خویش قرار داد.
اکنون دیوار مهربانی که زمان زیادی از تولدش نمی‌گذرد، شاهد اتفاقات جدیدی در اطراف خود است؛ اتفاقاتی که می‌تواند تکثیر شود. دیوارهایی که عمری به فاصله انداختن مشهور بوده‌اند، با این ایده آنچنان هویت جدیدی یافته‌اند که کن فیکون شده اند. انگار نقش‌شان عوض شده و قرار است از این به بعد پل باشند نه دیوار. دیوار مهربانی ایده‌ای است که برای هیچ کس اهمیت ندارد از آن سوی مرزهای کشور گرته برداری شده یا نه و حتی اهمیت ندارد که اولین بار به ذهن چه کسی رسیده است. آنچه اهمیت دارد، استقبال از این ایده دوست داشتنی است که موجب شده به سرعت در مسیر تکثیر قرار گیرد.
"اگر نیاز نداری بذار و اگر نیاز داری بردار" جمله ساده ای که این روزها دیگر فقط اختصاص به لباس و پوشاک ندارد، بلکه خوراک و غذا یخچال مهربانی را بنا کرد و اهدای کتاب، کتابخانه مهربانی را و حتی اخیرا درمانگاه مهربانی و تاکسی مهربانی و مهربانی های دیگر نیز دیده شده است.
کمک به همنوع ضمن حفظ آبروی آن ها و به دور از ریا و منت، یکی از توصیه های دینی است که از دیرباز در فرهنگ ایرانیان جای خود را باز کرده است و چنین حرکات مردمی در جامعه امروزی نیز نشان از زنده و پویا بودن این فرهنگ در میان مردم ایران دارد.
اما همواره افرادی هستند که در هر شرایطی، هرگونه فرصتی را برای سوء استفاده از حس انسان دوستی مردم مغتنم می شمارند. منهای نظر برخی کارشناسان و مردم که براین باورند اجناس ارائه شده ممکن است به دست غیرنیازمندان برسد و یا در مورد بهداشت پوشاک و مواد خوراکی نیز نقطه نظراتی داشته اند، باید یادآور شد آشغال جمع کن‌های دوره گرد، نیز دیگر کمتر سراغی از سطل‌های زباله می گیرند و اخیرا پایشان به دیوارهای مهربانی باز شده است! طمع معدودی کاسبکار اجناس دست دوم هم این ایده خوب مردمان ایران زمین را در معرض خطر قرار داده است. بنابراین باید در نظر داشت که اگرچه دیوار مهربانی طرحی کاملاً مردمی است، اما نیازمند نظارت و فرهنگ سازی جدی مردم و مسئولان است.
اگر در پشت طرح این دیوارها و یخچال‌ها که اغلبشان به صورت خودجوش راه افتاده‌اند، ظرفیت اجتماعی مثل تشکل های مردمی و خیریه‌ها و مساجد وجود داشته باشد، موفق خواهند بود و در غیر این صورت کارکرد اصلی خودشان را از دست می‌دهند. کمک‌ها باید سازماندهی شود و بدون سازماندهی اجتماعی نمی‌توان به نتایج خیرخواهانه رسید، چراکه ممکن است افرادی در این زمینه منتفع شوند که نیازمند واقعی نیستند.
اکنون دیوار مهربانی که زمان زیادی از تولدش نمی‌گذرد، شاهد اتفاقات جدیدی در اطراف خود است؛ اتفاقاتی که می‌تواند تکثیر شود. دیوارهایی که عمری به فاصله انداختن مشهور بوده‌اند، با این ایده آنچنان هویت جدیدی یافته‌اند که کن فیکون شده اند. انگار نقش‌شان عوض شده و قرار است از این به بعد پل باشند نه دیوار. دیوار مهربانی ایده‌ای است که برای هیچ کس اهمیت ندارد از آن سوی مرزهای کشور گرته برداری شده یا نه و حتی اهمیت ندارد که اولین بار به ذهن چه کسی رسیده است. آنچه اهمیت دارد، استقبال از این ایده دوست داشتنی است که موجب شده به سرعت در مسیر تکثیر قرار گیرد.
