صنعت مرغداری از جمله صنایع مفید اما آلاینده است، از همین رو تلاش شده مرغداری ها فرسنگ ها دور از محل زندگی آدمیان ساخته شوند تا مزاحمتی برای مدنیت نباشد، اما اگر بشنوید بیش از بیست مرغداری در جوار یک روستا واقع شده اند، چه تصوری در ذهنتان شکل خواهد گرفت.
به گزارش خط اول، در دل رشته‌کوه البرز و در میان دشت‌های سرسبز، حوالی شهرستان رودبار، روستایی زیبا به نام خاصکول قرار دارد که اهالی اش با قلبی نگران و چشمانی اشک‌آلود، نظاره گر فعالیت حدود ۲۰ مرغداری اطراف روستای خود و روستاهای اطراف هستند که با بی توجهی مسئولین دیگر راهی برای رهایی از آن نمی‌بینند.
به نام حمایت از تولید، چندین فقره مجوز مرغداری صادر شده، بدون آنکه به تبعات این تصمیم فکر کنند. این منطقه تقریباً ۴۰۰ هکتار اراضی مسکونی و کشاورزی فعال دارد که می توان گفت به ازای هر ۲۰ هکتار، یک مرغداری فعالیت می‌کند. آیا این منطقی است طرح‌هایی مانند مرغداری به دلیل آلودگی، اشتغال کم و مشکلات زیست‌محیطی، به‌عنوان گزینه‌ای غیربهینه در نظر گرفته نشوند؟
با توجه به تنش آبی منطقه، اهالی روستای خاصکول و روستاهای اطراف همچون کلایه، انارکول، پره، ولیجار و لافنسرا از کمبود آب رنج می‌برند. آب آشامیدنی آن‌ها یک روز در میان و آن هم نصف روز تأمین می‌شود. در این میان، مرغداری‌ها به صورت غیرقانونی از آب روستا استفاده می‌کنند که به تنش آبی منطقه دامن می‌زنند. از سوی دیگر، برخی مسئولان بدون توجه به ایجاد جاده در مزارع و عدم تغییر کاربری اراضی از زراعی به مرغداری، به مالکین مرغداری‌ها مجوز داده‌اند.
همچنین، با توجه به شیب طبیعی منطقه، بهداشت و سلامت اهالی نیز در خطر است. پسماندهای ناشی از مرغداری‌ها به‌راحتی به سمت رودخانه و روستاها حرکت می‌کنند و این موضوع می‌تواند عواقب وخیمی برای سلامت ساکنان به همراه داشته باشد. آیا مسئولان آگاه نیستند که تاسیسات مرغداری باید در فاصله‌ای امن از آب‌های روان و در مسیر جریان باد قرار نگیرند؟ متأسفانه، این نکات حیاتی و اساسی به سادگی نادیده گرفته شده‌اند. بر اساس استانداردها، فاصله تاسیسات مرغداری‌ها از روستا باید با فاصله ۱۰۰۰ متری باشد، اما متأسفانه این قانون اصلا رعایت نمی‌شود و این مسئله سلامت و کیفیت زندگی اهالی را به خطر انداخته است.
علاوه بر این، رضایت همسایگان در احداث مرغداری لحاظ نشده است. طبق قانون و دستورالعمل جهاد کشاورزی، احداث دامداری یا مرغداری بدون رضایت‌نامه کتبی همسایگان امکان‌پذیر نخواهد بود. آیا این قوانین و اصول در نظر گرفته می‌شوند؟ آیا استعلام شورای اسلامی روستا و نظر مثبت آن اخذ می‌شود؟
مرغداری‌ها، به عنوان یک ابرچالش، نه تنها به سلامت و رفاه اهالی آسیب می‌زنند، بلکه خطه تفریحی گردشگری، میراث فرهنگی، رودخانه‌ها، گندمزارها، شالیزارها، جنگل‌ها و باغ‌های زیتون آن‌ها را هم به خطر انداخته‌اند.
ماشین‌آلات سنگین و وسایل نقلیه مرغداری‌ها، جاده‌ها و مسیرهای عبور و مرور این مناطق را تخریب کرده و کسی هم پاسخگو نیست. آیا این است آینده‌ای که آن‌ها برای فرزندان‌شان آرزو کرده‌اند؟
جدای همه این موارد، برخی مرغداران اهالی را تهدید کرده و می‌گویند که روستاییان هیچ کاری نمی‌توانند بکنند و ما پشتیبانانی قوی داریم و هر کسی اعتراض کند، در فرصت مناسب به حسابش خواهیم رسید. این تهدیدها بر دل‌های اهالی سایه افکنده و احساس ناامنی را در آن‌ها ایجاد کرده است.
اهالی با دلی شکسته و نگاهی پر از ناامیدی، از مسئولان عاجزانه درخواست می‌کنند که قبل از بروز تنش‌های اجتماعی، نسبت به ابطال مجوزهای جدید و ساماندهی و جلوگیری از افزایش بی‌رویه تعداد مرغداری‌های مزاحم اقدام نمایند.
