سجاد گنج زاده قهرمان المپیک در مصاحبه ای عنوان کرد، " مازیار فریدخمامی با استعفایش از ریاست سازمان تیم های ملی، جامعه کاراته را خوشحال نماید، " اما در واقع تنها کسی که با رفتن احتمالی فریدخمامی خوشحال خواهد شد، شخص سجاد گنج زاده هست نه جامعه کاراته.

به گزارش خط اول ورزشی، پس از انتصاب فریدخمامی به ریاست سازمان تیم های ملی کاراته از سوی مزدا صوفی سرپرست فدراسیون، وی بلافاصله خط مشی را برای کاراته کاها جهت تصاحب پیراهن مقدس تیم ملی ارایه کرده است.

جامعه کاراته (همان جامعه ای که گنج زاده معتقد است با استعفای فریدخمامی خوشحال خواهند شد) از مربی گرفته تا ورزشکار، با تن دادن به قوانین، در مسابقات انتخابی شرکت کرده و پس از سپری کردن چندین دوره اردوی سخت، عده ای موفق به پوشیدن پیراهن تیم ملی شدند.

در این بین، قهرمانی مثل سجاد گنج زاده که احتمالا نگران شکست در انتخابی تیم ملی بود، به بهانه مصدومیت، از شرکت کردن در رقابتهای انتخابی - که از سوی سازمان تیم های ملی برنامه ریزی شده بود - سر باز زد، درحالیکه هفته قبل تر از رقابت های انتخابی، در پریمیر لیگ فرانسه مبارزه کرد و البته شکست خورد.

چگونه است که برای حضور در انتخابی تیم ملی از درد کهنه گردن یاد می کند و حاضر نیست در آن شرکت کند، ولی یک هفته قبل در رقابت های فرانسه حضور می یابد؟ در واقع او نه بخاطر مصدومیت، بلکه احتمالا بخاطر ترس از شکست در انتخابی، حاضر نشد در ان شرکت کند.

او پیشتر سابقه چنین حرکاتی را دارد و یک بار دیگر هم در سال 1400، پس از شکست از اباذری در رقابت های انتخابی، به همه چیز پشت کرد و با حالت قهر اردو را ترک کرد.

اگرچه روحیه شکست ناپذیری یک ورزشکار ستودنی است اما احترام به قوانین و برابری در مقابل سایر رقبا نیز باید سرلوحه یک ورزشکار باشد تا مربیان و فدراسیون بتوانند انتخاب درستی داشته باشند نه اینکه با قهر و مصاحبه و انتقاد و درخواست استعفا سعی در گرفتن حقی باشید که ممکن است مال شما نباشد و مال دیگران باشد.