26 اردیبهشت ماه تا به امروز، نزدیک به 50 روز التهاب در باشگاه سپیدرود رشت؛ 50 روزی که می توانست به بهترین شکل برای این باشگاه در راه اماده سازی تیم جهت حضوری قدرتمندانه در لیگ دسته اول صرف شود، اما صرفا به جهت لج بازی عده ای هدر رفت. سپیدرودی ها 26 اردیبهشت ماه در ورزشگاه عضدی رشت دور افتخاری بیست هزار نفری زدند به این امید که جانشین شایسته ای برای داماش باشند، اما در گذر از یک پیچ به بن بست عجیبی خوردند.

بحران مالکیت؛

بعد از اینکه سعید نجفی پس از یک دهه ولنگاری تیم را تحویل اداره کل ورزش و جوانان گیلان داد، افراد مختلفی سعی در بدست گرفتن امور این باشگاه ریشه دار و قدیمی گرفتند، اما اینکاره نبودند، تا اینکه سرهنگ محمد پورمحسن - مدیرعامل فعلی - پای یکی از سرمایه گذاران گیلانی را به این باشگاه باز کرد؛ همه چیز خوب بود، غلامی که هیچ ادعا و البته تخصصی در این زمینه نداشت توانست به مدد برخی دوستان ورزشی اش تیم را به ساحل آرامش برساند و داعیه صعود نیز داشته باشد، اما فقط یک گام کم آورد و همین دست آویزی شد تا در فصل بعدی تیم را رها کند.

غلامی که یک فصل تیمداری نشان داد علاقه ای به ورزش ندارد، طی نامه ای تیم را مجددا به اداره کل ورزش و جوانان استان برگرداند، مشروط به اینکه مالک جدید هزینه های کادر فنی زمان وی را پرداخت کند. البته غلامی سایر هزینه ها را پرداخت کرده بود و فقط مبلغ قرارداد افشین ناظمی و کادر فنی اش که کمتر از 400 میلیون تومان بود را بر عهده مالک جدید گذاشت، اینکه چنین کاری درست یا غلط بود نیز خود جای سئوال داشت که چرا با رفتن مالک همه بدهی ها پرداخت نشد؟ مدیرعامل و هیات مدیره باشگاه سپیدرود تلاش بسیاری کردند، اما نتوانستند مالکی برای فصل جدید پیدا کنند اما اینقدرها هم دست و پا بسته نبودند که نتوانند از عهده هزینه ها برنیایند، خوشبختانه نه تنها این کار را به خوبی انجام دادند بلکه کاری کردند که سپیدرودی های خفته، همه بیدار شوند و شور و هیجان را دوباره به رشت برگردانند.

آری 26 اردیبهشت ماه مهر صعود سپیدرود به لیگ دسته اول زده شد و دقیقا از فردای آن روز این باشگاه ریشه دار و محبوب، قیم های زیادی پیدا کرد، از اداره کل ورزش و جوانان و هیات فوتبال گرفته تا شهرداری رشت و حتی مالک قبلی.

اما داستان چیست؟

غلامی پیش از شروع فصل گذشته در تابستان 94 به اداره کل ورزش و جوانان نامه می زند و تیم را به آنان واگذار می نماید، پورمحسن هم در پاییز سال 94 طی نامه ای به اداره کل ورزش و جوانان اعلام آمادگی می کند که حاضر است مالکیت سپیدرود را بر عهده بگیرد اما جوابی از اداره کل شنیده نشد تا اینکه پس از صعود، دوباره پیگیر نامه خود می شود، البته پورمحسن نیز باید پاسخ دهد چرا تا قبل از صعود پیگیر نامه خود نشده بود، در هر صورت اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان که در حال حاضر تیم را در اختیار داشت به جای اینکه با یک پادرمیانی ساده موضوع شرط مالک قبلی را حل کند، آنقدر این آش را هم می زند که الان شور شور شد.

افشین ناظمی پا در کفش کرده که حق و حقوق خود را می خواهد و این اتفاق هم باید پیش از انتقال بیفتد، که البته حقش هست، در این بین شهرداری رشت (جاییکه افشین ناظمی در آن شاغل است ) طی نامه به اداره کل ورزش و جوانان اعلام می دارد که حاضر است مالکیت یکی از تیمهای داماش یا سپیدرود را برعهده بگیرد. از این مهم بگذریم که با این نامه، شورای شهر و بازرسی و استانداری و ... بر آشفتند که ای وای شهرداری اجازه تیمداری ندارد، اما شهرداری رشت بر نامه خود اصرار ورزید و خواهان یکی از این دو تیم رشتی بود اما کیست که نداند هدف شهرداری فقط بدست گرفتن سپیدرود بوده است.

جلسات بین اداره کل ورزش و هیات فوتبال و شهرداری و غلامی و پورمحسن و ناظمی خیلی کند پیش می رود، مدیرکل هم بدش نمی اید توافقی صورت نگیرد تا تیم ریشه دار و محبوب در اختیار اداره کل باقی بماند تا برای سالهای دور از خیابان نامجو! هم چاره ای اندیشیده باشد، ناظمی مرد اخلاق!!! فوتبال گیلان هم شاید در پی این باشد با پولی که طلب دارد بتواند مالک این باشگاه شود تا بعدها به کمک شهرداری آن را سرپا نگه دارد.

در این بین مالک قبلی هم برای اینکه هزینه کادرفنی بر دوشش نیفتد طی نامه ای پورمحسن را از مدیرعاملی خلع ید می کند تا ناظمی و شهرداری سریعتر تیم را در اختیار بگیرند غافل از اینکه با این نامه عنوان مالک مجددا به او بر می گردد و باید همه چند میلیارد هزینه ای که در این فصل برای سپیدرود شده بود را تقبل کند، شهرداری هم وقتی از میزان واقعی هزینه تیمداری مطلع می شود جا می زند و نداشتن مصوبه شورا برای تیمداری را بهانه می کند و کنار می کشد، همه چیز برای پورمحسن و تیمش داشت به خوبی تمام می شد که ناگهان بازی جدیدی شروع شد.

بازی جدید

وقتی غلامی و شهرداری کنار کشیدند ناظمی و رهنما تنها شدند و پورمحسن هم با ارائه چک هایی قرار شد هزینه کادر فنی پیشین را پرداخت کند، اما ظاهرا سپیدرود نباید روز خوش را ببیند.

در روزی که قرار بود چک ها ارائه شود ظاهرا پیش از آن، نشستهای شبانه ای شکل گرفت و طی ان تصمیم گرفته شد مالک قبلی مالک باقی بماند، شهرداری هم به جای مالکیت اسپانسر شود و مدیریت تیم را هم افشین ناظمی بر عهده گیرد. این اتفاق با نپذیرفتن چک ها از سوی ناظمی رخ داد و اینجا بود که کاسه صبر پورمحسن لبریز شد و بالاخره گفت، خداحافظ.

یکی نیست به این آقای پورمحسن بگوید چه از جان فوتبال می خواهی؟ وقتی اینهمه قیم پیدا شد که حاضر شدند بخاطر سربلندی!!! نام سپیدرود 50 روز را هدر دهند دیگر تو چکاره ای؟

این اخرین اتفاقی است که برای سپیدرود افتاد و در حالیکه یک ماه دیگر رقابتهای لیگ دسته اول شروع می شود باشگاه سپیدرود رشت که به تازگی توانست هویت خویش را بازیابد و شور و شعفی خاص در فوتبال گیلان بوجود بیاورد ناگهان با بی درایتی برخی ها همانگونه که داماش و ملوان را به ورطه سقوط بردند اکنون سپیدرود نیز به ورطه سقوط کشیده شد و تنها ارزویی که می توان داشت این است که بتواند در لیگ یک باقی بماند.