کونگ فو اگر چه نامی چینی است اما روایت داریم در عهد باستان که قلمرو ایرانیان، شرق دور را هم در نوردیده بود، یک استاد ایرانی هنرهای رزمی، به هندوچین سفر کرده و پس از مطالعات فراوان بر روی نحوه دفاع حیوانات، این هنر رزمی را در یکی از معابد چین پایه‌گذاری کرد، از همین رو بارها متولیان کونگ فو در ایران تلاش کردند این رشته را در مجامع بین المللی به نام ایران ثبت کنند، اما کمی دیر شده بود، چرا که چینی‌ها سه دهه قبل این کار را انجام داده بودند.
به گزارش خط اول، این رشته در ایران طرفداران زیادی دارد اما فعالیت رسمی آن پس از انقلاب دچار وقفه شد، ولی از سال ۱۳۶۹ به صورت انجمن کونگ فو توآ زیر نظر فدراسیون کاراته کار خود را مجددا از سر گرفت.
از آن تاریخ تا به امروز کونگ فو توآ پدران زیادی به خود دیده است، بعد از فدراسیون کاراته، زیر مجموعه کمیته مستقلی به نام ورزش های رزمی شد، سپس فدراسیون کونگ فو، ووشو و رزم آوران تشکیل گردید که سال‌های بعد به فدراسیون ورزشهای رزمی تغییر نام داد، چند صباحی هم کمیته ای مستقل به نام کونگ فو توا داشتیم و وقتی موفق نبود دوباره زیر مجموعه فدراسیون های ورزش های رزمی درامد و در نهایت سال ۱۳۸۴ فدراسیون کونگ فو و هنرهای رزمی تشکیل گردید و تا به امروز خوشبختانه برقرار است.
اما با توجه به اینکه مجامع بین‌المللی فدراسیون مستقلی به نام کونگ فو را در ایران به رسمیت نمی شناسند، متولیان امر در کشورمان تصمیم گرفتند هر طور شده کونگ فوی ایرانی را با اندکی تغییرات در جهان به نام ایران ثبت کنند؛ تا اینکه بالاخره موفق شدند سال ۱۳۹۰ سبک " کونگ فو توآی " را پایه گذاری نمایند که اتفاقا با داشتن زیر مجموعه‌هایی چون آنزن رزم، رزم گیلما، رزم دو چوب و مایانا، ایرانی تر به نظر می رسد.
اما دکتر حیدری که بانی این کار بود برای ایجاد فدراسیون مستقل کونگ فو توآی مشکلاتی پیش رو داشت، وی باید دو مسابقه جهانی و سه مسابقه آسیایی را به ترتیب با حضور حداقل ۵۰ و ۳۰ کشور با هزینه خود در ایران برگزار می نمود تا به دنیا ثابت شود این سبک خواهان دارد.
خوشبختانه تاکنون دو مسابقه آسیایی و یک مسابقه جهانی هم در بخش آقایان و هم در بخش بانوان با استقبال جامعه جهانی در ایران برگزار شد و بناست دومین دوره مسابقات جهانی کونگ فو توآی بعد از عید در جزیره کیش برگزار گردد و برای قدم نهایی یک دوره مسابقات آسیایی می ماند که احتمالا در منطقه آزاد اروند در خوزستان برگزار خواهد شد.
اما رئیس هیئت کونگ فوی گیلان با رد این موضوع، گفت: هنوز میزبانی مسابقات آسیایی مشخص نیست اما با توجه به اینکه کار بزرگی است، قصد داریم به کمک منطقه آزاد انزلی این میزبانی را بر عهده بگیریم.
مجید مهروانی در گفتگو با خبرنگار خط اول گفت: در هر صورت علاوه بر آنزن، دو چوب و مایانا؛ رزم گیلما نیز زیر مجموعه کونگ فو است، رزمی که منتسب به منطقه گیلان و مازندران است و از همین رو شایسته است مسئولین ورزشی استان تلاش کنند این میزبانی به گیلان بیاید.
وی رزم گیلما را اینگونه شرح می دهد: همان کشتی گیله مردی است ولی چون ضربات مشت در آن وجود دارد فدراسیون کشتی نپذیرفت به عنوان انجمن یا کمیته ای مستقل زیر مجموعه آنها فعالیت کند، از همین رو به عنوان یک هنر رزمی به فدراسیون کونگ‌فو آورده شد و سر و شکل منظم تر و رسمی تری به آن داده شد، چرا که در کشتی گیله مردی - که اتفاقاً در گیلان بعد از فوتبال پرطرفدارترین رشته ورزشی است - فقط آقایان می‌تواند حضور یابند ولی در رزم گیلما با یک پوشش خاص خانم‌ها هم امکان رقابت پیدا می‌کنند، علاوه بر آن گیلما در فدراسیون کونگ فو از حالت یک بازی محلی خارج شده و به صورت یک رشته رسمی در سراسر ایران و شاید جهان تسری پیدا کرد، تا جایی که اخیراً در یک مسابقات بین المللی یک سیاه‌پوست برزیلی توانست در رزم گیلما عنوان نخست را کسب کند.
از مجید مهروانی که اندکی بیش از دوسال است مسئولیت هیئت کونگ فوی استان گیلان را بر عهده گرفته در خصوص سایر برنامه‌هایش پرسیدیم؛ وی گفت: بیش از ۱۴ سال بود که هیچ دوره ارتقاء داوری و مربیگری در گیلان برگزار نشده بود از همین رو برای نخستین بار دوره مربیگری درجه ۲ را با حضور ۳۴ شرکت کننده از هفدهم دی ماه به مدت چهار روز در رشت برگزار کردیم که با استقبال خوبی مواجه شد. ما در حال حاضر ۲۲۳ مربی و ۸۵ داور داریم که فقط نه نفره آنها صاحب درجه بین المللی هستند، اگر در طول این ۱۴ سال این دوره‌ها در گیلان برگزار می شد قطعاً مربیان و داوران توانمند گیلانی اقدام به ارتقای مدارک خود می‌کردند.
مهروانی در پاسخ به اینکه چرا در این مدت این دوره ها برگزار نشد؟ گفت: دلیل مهمش به خاطر تغییرات پی در پی رئیس هیئت بود ما در طول دو سال شش رئیس هیئت عوض کردیم که این مهم آسیب فراوانی به این رشته وارد کرد، اما دلیل دیگری را نیز می‌توان متصور بود، درآمد برگزاری دوره های درجه سه متعلق به میزبان است اما در برگزاری دوره های درجه دو و یک و بالاتر خود فدراسیون مستقیم ورود می‌کند و استان میزبان تنها می‌تواند هزینه های خود را دریافت نماید، شاید به همین خاطر استقبالی برای برگزاری این دوره ها وجود نداشت.
وی با بیان اینکه رتبه گیلان از ۲۸ در سال ۹۵، به رتبه ۱۱ در سال ۹۶ رسیده است، گفت: این مهم به راحتی به دست نیامده است، برای مثال ما در سال ۹۶ برای نخستین بار تیمی از گیلان را به نمایندگی از فدراسیون، عازم تورنمنت بین المللی آذربایجان کردیم و توانستیم با درخشش ورزشکاران قهرمان شویم؛ در محلات رشت نیز با کمک سازمان فرهنگی ورزشی شهرداری رشت مسابقات بی‌نظیری برگزار کردیم که چشمگیر بود؛ در تیم ملی نیز سهمیه داریم، سمیه پژوهان در تیم ملی بانوان و میرداوود موسوی کاپیتان تیم ملی آقایان است، همچنین مراسم تجلیل از ۷ پیشکسوت کشور را در گیلان برگزار کردیم و در پایان با همراهی ریاست فدراسیون و این پیشکسوتان راهی منزل استاد صفری پیشکسوت ارزشمند گیلان شدیم که کار قشنگی از آب در آمد؛ همین‌ها در مجموع باعث شد رنکینگ گیلان در کشور ترقی پیدا کند.
وی در پایان نه استاد بین المللی این رشته در گیلان را حسین پور فتح علی، معصومه سرعتی، بهرام سلجوقی، مرتضی بخشی زاده، بابک بهاری، محمد نمازی پور، رحیم عبد سنبلی، روژن میرزایی و محمدرضا صدیقی اعلام کرد و گفت: ما در گیلان ۳۴۰۷ ورزشکار بیمه شده در این رشته داریم که اگر باشگاه‌ها در ساماندهی ورزشکاران تلاش کنند یقینا آمار ما بیش از این عدد خواهد شد.
