مریم بخشی مدیرکل ورزش و جوانان استان گیلان گفت: به مناسبت فرارسیدن هفته تربیت بدنی و ورزش، چهار زمین چمن مصنوعی با اعتباری بالغ بر 80 میلیارد ریال در شهرستان‌های آستارا، رشت و آستانه اشرفیه افتتاح می‌شود. وی افزود: تمام اعتبارهای هزینه شده برای این چهار پروژه از محل استانی، ملی و وزارت ورزش بوده که در روزهای هفته تربیت بدنی با حضور مسئولان استانی به بهره برداری می‌رسد. بخشی ادامه داد: هم اکنون 41 پروژه ورزشی نیمه تمام در سطح استان گیلان وجود دارد که برخی‌ها در حال تکمیل و تعدادی هم با حمایت و رایزنی‌های نمایندگان مجلس و مسئولان ارشد استانی به دنبال تخصیص اعتبارشان هستیم. وی تصریح کرد: بدون تردید با راه اندازی این تعداد از پروژه‌ها هم به سرانه فضاهای ورزشی استان افزوده می‌شود و هم بستری مناسب برای جذب بیشتر مردم به ورزش فراهم می‌شود.

این آخرین گزارش مدیرکل ورزش و جوانان استان گیلان از پروژه های نیمه تمام استان بوده است که هفته تربیت بدنی امسال یعنی حدود دو ماه پیش منتشر شد، وی سال گذشته نیز در گزارشی که از خبرگزاری صداوسیما پخش شد سرانه فضای ورزشی در گیلان را حدود 52 سانتیمتر مربع عنوان کرد که با میانگین کشوری که چیزی حدود 120 سانتیمتر مربع هست فاصله فراوانی دارد. امیدوار بودیم با بهره برداری از پروژه های هفته تربیت بدنی سال جاری اندکی بر سرانه فضای ورزشی گیلان افزوده گردد که متاسفانه بعدا مشخص شد، چمن های مصنوعی افتتاح شده (به جز چمن مصنوعی استارا)، در حقیقت هنوز در حال تکمیل هستند و صرفا جهت آمارسازی در هفته تربیت بدنی در لیست افتتاحی ها قرار گرفتند.

اما موضوع مورد اشاره این مقال این مهم نیست و قصد داریم به وضعیت کل پروژه های نیمه تمام ورزشی استان گیلان بپردازیم که تعداشان خیلی بیشتر از 41 عدد خانم مدیر کل، یعنی حدود 64 پروژه می باشد.

 

هجده پروژه نیمه تمام، نیمه تمام باقی ماندند

البته مریم بخشی به درستی تعداد پروژه های نیمه تمام ورزشی را 41 پروژه عنوان کرد، چراکه هجده پروژه بزرگ ورزشی استان که برخی ها قدمتی بالای یک دهه دارند متاسفانه نتوانستند از مسیر درستی هدایت شوند و ظاهرا برای ابد نیمه تمام باقی خواهند ماند.

پروژه هایی نظیر سالن ورزشی لسکوکلایه آستانه اشرفیه که از سال 92 بدون کار کارشناسی بر روی زمین بدون سند کلید خورد و ظاهرا امکان تزریق بودجه به آن نیست؛

سالن ورزشی سیاهورزان انزلی که از سال 93 کلنگ خورد و پس از اجرای فونداسیون بنا به دلایل نامعلوم تعطیل شد؛

چمن مصنوعی زمین تمرین مجموعه ورزشی سردار جنگل رشت که از سال 91 در مرحله اجرا قرار گرفته بود، استخر شنای کوثر مجموعه ورزشی یادگار امام رشت که از سال 93 تخریب شد و توان بازسازی آن ظاهرا وجود ندارد، همچنین است سکوهای مجموعه ورزشی شهید عضدی رشت که سال 96 تخریب شد و دیگر یارای بازسازی آن نیست، سالن تنیس روی میز و سالن سنگ نوردی رشت نیز که سال گذشته کلنگ آن خورد و دیگر خبری از کار اجرایی در آن نشده و عملا مهر تعطیل بر پیشانی آنها حک شده است.

سالن ورزشی روستای چینی جان رودسر را هم باید در لیست پروژه های تعطیل شده قرار داد، این پروژه از سال 93 کلید خورده بود و کار خاصی در آن انجام نشده است.

زمین ورزشی تنیان صومعه سرا هم علیرغم اینکه بعد از هفت سال، بیش از نود درصد پیشرفت فیزیکی داشته است اما بنا به دلایلی به سرانجام نرسید و تعطیل شد، در صومعه سرا دو پروژه دیگر به نام سالن ورزشی روستای نوخاله و زمین ورزشی روستای هندوخاله هم تیرماه سال جاری کلنگ خورد که هم اکنون بعد از گذشت حدود شش ماه ظاهرا به فراموش خانه اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان سپرده شد، چراکه تاکنون کاری در آن انجام نشده است.

اما فومن نیز به مانند رشت و صومعه سرا لیست بلند بالایی از پروژه های تعطیل شده دارد، سالن ورزشی روستای ماکلوان که بیش از سیزده سال است تیرهای برافراشته آن زبانزد خاص و عام است، سالن 1200 نفره فومن و سالن روستای رودپیش نیز به ترتیب در سالهای 91 و 94 طی مراسمات مختلفی با حضور نماینده و فرماندار و مدیرکل وقت کلنگ خورده اند اما جز پی کنی اتفاق دیگری در آن نیفتاده و عملا تعطیل شده اند.  و البته سالن باستانی فومن را نیز باید به این لیست اضافه کرد که از تیر ماه سال جاری که کار ساخت آن در لیست مجموعه ورزش استان قرار گرفت دیگر رد پای انسان در زمین مورد نظر پیدا نشد تا به امروز که حدود شش ماه از آن تاریخ گذشته است.

لنگرود نیز دست کمی از شهرهای فوق ندارد، چراکه سال گذشته بدون انجام کار کارشناسی سه پروژه بزرگ در این شهرستان کلیک خورد که جملگی امروز متوقف شده اند، سالن ورزشی خالکیاسر، چمن مصنوعی کومله و سالن ورزشی روستای ملاط که امروز پس از صرف هزینه های قابل توجه از بیت المال عملا متوقف شده اند.

اما نکته جالب در خصوص پروژه های نیمه تمام ورزشی استان گیلان اینجاست که به غیر از چهار پروژه چمن مصنوعی زمین فلکده رشت، زمین ورزشی تنیان صومعه سرا، سالن ورزشی مالکوان و سالن ورزشی 1200 نفره فومن که قدمتی در حدود یک دهه دارند؛ نیمی از چهارده پروژه تعطیل شده باقیمانده در زمان مسعود رهنما کلنگ خورده است و نیمی دیگر نیز در زمان مریم بخشی.

با همه این احوال حدود 46  پروژه نیمه تمام ورزشی وجود دارد که برخی با سرعتی لاک پشتی و برخی نیز کمی تندتر در تکاپوی ساخت هستند.

 

چمن مصنوعی، خدمت یا خیانت

اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان بنا به وظیفه ذاتی خود، اقدام به بستن قرارداد کلانی با یکی از معدود شرکتهای فعال در زمینه چمن مصنوعی در ایران کرده است تا هفت هشت استادیوم بزرگ استان را چمن مصنوعی نماید، اما علیرغم اینکه عمر برخی از این قراردادها به یک دهه رسیده است، متاسفانه نه تنها موفق نشد آنها را به اتمام برساند ( بجز آستارا ) بلکه برخی از آنها مثل چمن مصنوعی فلکده رشت بطور کامل متوقف شده است، اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان حتی از فرصتی که بنیاد مستضعفان و جانبازان نیز در اختیار آنها قرار داده، نتوانسته به درستی استفاده نماید.

این بنیاد سال گذشته در مصوبه ای تصمیم گرفت در راستای رفع محرومیت زدایی از روستاها، به کمک وزارت ورزش و جوانان، هزار چمن مصنوعی در روستاها بسازد. از همین رو هر استانی که بتواند زمینی بدون مشکل مالکیتی به این بنیاد معرفی نماید و کار زیرسازی اش را نیز انجام دهد، بنیاد مستضعفان هزینه نصب چمن مصنوعی را به آنان تقدیم می نماید.

در گیلان نیز علیرغم وجود زمین های فراوان در روستاها، تنها هفت زمین در شهرهای رشت، آستانه، رودبار، سیاهکل، صومعه سرا و ماسال برای این منظور به بنیاد معرفی شدند که متاسفانه یک منبع مطلع از بنیاد مستضعفان در این خصوص می گوید، اداره کل ورزش گیلان از همین فرصت هم استفاده ننموده و درحالیکه می توانست زمین های بیشتری معرفی نماید تنها هفت مورد را معرفی کرده و در ضمن همین تعداد محدود را هم نتوانسته به سرانجام برساند درحالیکه در سایر استانها بخش اعظمی از کار انجام شده است و در مراحل بعدی زمین های جدیدتری تعرفه گردیده اند گیلان هنوز نتوانسته است پروژه های خود را به جلو راهبری نماید.

اما یک نکته مهم دیگر ابعاد این زمین ها هستند، درحالیکه برای زمین فوتبال حداقل به شش تا هشت هزار متر مربع زمین نیاز هست، همه زمین های معرفی شده از سوی اداره کل ورزش و جوانان گیلان، ابعادی در حدود هزار متر مربع دارند که اصلا به درد ورزش حرفه ای و قهرمانی نمی خورند و صرفا زمینی برای تفریح و سرگرمی جوانان روستاها می باشد در حالیکه کار اصلی وزارت ورزش و جوانان، ورزش حرفه ای و قهرمانی است و بهتر بود این مهم یعنی توجه به ورزش سرگرمی و تفریحی را به شهرداری ها می سپردند.

البته علاوه بر استاندارد نبودن سایز این زمین های ورزشی، بحث نگهداری چمن مصنوعی نیز از جمله مواردی بود که همیشه مورد غفلت اداره کل ورزش و جوانان استان قرار می گرفت و از سرنوشتی که چمن مصنوعی ورزشگاه شهید عضدی رشت به آن دچار شد می توان الگو گرفت و از همین امروز ترتیبی اتخاذ کرد تا این زمین های غیراستاندارد لااقل از بین نروند. اگر این موارد را کنار هم قرار دهیم می بینیم به جای اینکه از فرصتی که بناید مستضعفان در اختیار ورزش قرار داده استفاده بهینه شود، متاسفانه با سهل انگاری این خدمت در حال تبدیل شدن به خیانت است.

 

طلسم شده ها

در استان گیلان علاوه بر پروژه های فوق، حدود ده طرح نیمه تمام عمرانی ورزشی وجود دارد که جملگی عمری بیش از ده سال  دارند، اما اگرچه حرکتی لاک پشتی دارند اما هنوز تعطیل نشده اند.

قدیمی ترین این پروژه ها سالن تختی لاهیجان است که از سال 1385 کار ساخت آن شروع شده و امروز بعد از سیزده سال هنوز تمام نشده است. استخر شهرهای رودبار و آستارا و استادیوم های شهرهای رستم آباد و سنگ بیجار فومن نیز از پروژه های هستند که سال 1386 کلنگ خورده اند و بعد از دوازده سال در حال تبدیل به آثار باستانی هستند.

در رشت نیز پیست دوچرخه سواری و سالن ورزشی فلکده نیز به ترتیب در سالهای 1388 و 1389 آغاز شده اند و هنوز در کش و قوس ساخت هستند. در صومعه سرا نیز بیش از هشت سال از زمان کلنگ زنی سالن های ورزشی روستاهای گلسر و چمثقال و گوراب زرمیخ گذشته است ولی هنوز تکمیل نشده اند.

باتوجه به عمر میانگین ده ساله این پروژه و حرکت لاک پشتی که دارند احتمال دارد یک دهه دیگر نیز نیاز باشد تا این پروژه ها تکمیل شوند که پیشنهاد می شود بعد از افتتاح، به جای وزارت ورزش در اختیار وزارت میراث فرهنگی قرار گیرد تا از این اثار باستانی مراقبت بیشتری نماید.

 

سالگردی با طعم کلنگ

مریم بخشی در اولین سالگرد مدیریتش بر اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان، دست به کار بزرگی زد که به سرانجام رساندنش کار حضرت فیل هست، وی خرداد ماه سال جاری ناگهان کار ساخت هفده پروژه بزرگ ورزشی را از پی بنیان نهاد و با کلنگ زنی آنها در اولین سالگرد مدیریتی در ورزش گیلان قصد انقلابی در این زمینه را داشت اما اینکه ایا این پروژه ها به سرنوشت پروژه های طلسم شده دچار نشوند موضوعی است که باید منتظر ماند و دید.

صومعه سرا، زادگاه ابا و اجدادی مریم بخشی با هفت پروژه سر دم دار این انقلاب است، شهرهای رشت و فومن با دو پروژه و شهرهای آستانه، املش، انزلی، تالش، لاهیجان و لنگرود هر کدام با یک پروژه در اولین تولد مدیرکلی خانوم مدیرکل سهمی هر چند اندک دارند.

 

اما در ادامه برای اینکه به ریز پروژه های عمرانی ورزشی نیمه تمام استان واقف گردید، پروژه های نیمه تمام هر شهرستان را به تفکیک ارائه خواهیم کرد:

 

آستارا: طلسم استخر

استخر سرپوشیده آستارا ( 1386 – 70 درصد)

کار ساخت استخر ورزشی آستارا به مساحت 1507 متر مربع، از سال 1386، از محل اعتبارات استانی آغاز شده است و بنا بود دو ساله تمام شود، ولی اکنون بعد از 12 سال و صرف هزینه سی میلیارد ریال هنوز نیمه کاره است و بنا به گفته خاصی پور رییس اداره ورزش و جوانان این شهرستان سوله، پوشش سقف و دیواره چینی در سه ضلع و بتن کاسه استخر به اتمام رسیده است، اسکلت اداره و بخشی از نازک کاری هم انجام شده و شاید بتوان گفت حدود هفتاد درصد پیشرفت فیزیکی دارد؛ ولی یقینا بخش هایی که 12 سال پیش اجرا شده است اکنون نیاز به بازسازی مجدد دارد.

 

آستانه اشرفیه: بهشت چمن مصنوعی ها

سالن ورزشی لسکوکلایه (1392- تعطیل)

سال 1392 بود که کلنگ احداث یک سالن ورزشی به مساحت 1336 متر در روستای لسکوکلایه آستانه اشرفیه به زمین زده شد اما اکنون بعد از شش سال تنها ده درصد پیشرفت فیزیکی دارد و برخلاف سایر پروژه ها که عنوان نیمه تمام دارند ظاهرا بخاطر مشکلاتی که در باب مالکیت زمین دارد مهر تعطیل بر پیشانی خود می بیند. این سالن سرپوسیده از محل اعتبارات ملی تامین اعتبار می شده و معلوم نیست چرا پیش از کلنگ زنی مدیرکل وقت ورزش و جوانان متوجه مشکل سند مالکیت زمین نبوده است.

سه چمن مصنوعی کوچک (1398 – 30 درصد)

چمن مصنوعی روستاهای گیسم، پرکاپشت و سیاهکوچه هر سه ابتدای تابستان سال جاری آغاز شده اند و از سرعت مناسبی برخوردارند هر  کدام از این زمین ها 1056 متر مربع مساحت دارند و 60 میلیارد ریال اعتبار ملی در اختیار دارند تا تکمیل شوند.

دو چمن مصنوعی بزرگ (1397 – 30 درصد)

چمن مصنوعی شهید کروبی استانه و شهید اسماعیلیان کیاشهر اولی به مساحت 8280 متر از محل اعتبارات استانی و دومی به مساحت 7488 متر از محل اعتبارات ملی در همین یکی دو ساله آغاز بکار کرده اند که پیشرفتی زیر سی درصد دارند.

 

املش و زمین های ورزشی نیمه تمام

زمین ورزشی خرشتم (1398 – 30 درصد)

یکی از پروژه های تیر ماه سال جاری است که علیرغم مساحت کم یعنی چیزی حدود 110 متر مربع، متاسفانه پیشرفت چندانی نداشته است و تنها بتن فونداسیون سکو اجرا شده است.

زمین ورزشی املش (1397 – 95 درصد)

این زمین روستایی نیز به مساحت 7524 متر مربع، سال گذشته اغاز شده است و با خاکریزی و دیوارچینی و سیمانکاری که انجام گرفته است می توان گفت 95 درصد پیشرفت فیزیکی داشته و اکنون روزهای پایانی خود را سپری می کند.

 

انزلی و هنرنمایی زشت ورزشگاه پیر

سالن ورزشی سیاهوزان انزلی (1393 – تعطیل)

این سالن که به مساحت 390 متر مربع از سال 1393 کلنگ زده شد هنوز به سرانجام نرسیده است و تنها سی درصد پیشرفت فیزیکی دارد این سالن ورزشی سرپوشیده از محل اعتبارات استانی تامین اعتبار شده بود که اکنون بنا به دلایلی نامعلوم بطور کل تعطیل شده است.

توسعه و تکمیل مجموعه ورزشی تختی انزلی (1396 – 25 درصد)

بازسازی ورزشگاه تختی انزلی نیازمند 40 میلیارد تومان اعتبار است که تاکنون شرکت توسعه و تجهیز 4 میلیارد تومان آن را تامین کرده است از همین رو از سال 1396 که کار بازسازی آن اغاز شده است تنها 25 درصد پیشرفت فیزیکی داشته و هر روز نمایی زشت تر از این ورزشگاه پیر در قاب تلویزیون دیده می شود.

سایت قایقرانی انزلی (1397 – 30 درصد)

این سایت که یک سایت سرپوشیده قایقرانی به مساحت 526 متر مربع می باشد از محل اعتبارات ملی تامین اعتبار شده و از سال گذشته که آغاز شده تاکنون تنها 30 درصد پیشرفت فیزیکی دارد.

زمین والیبال علی آباد (1398 – 90 درصد)

این زمین به مساحت 400 متر مربع از محل اعتبارات استانی از تابستان امسال آغاز شده و این پروژه روباز کار زیادی برای تکمیل ندارد و هم اکنون نود درصد آن انجام شده است.

 

تالش و مشکلی به نام بازسازی پوریای ولی

سالن ورزشی چوبر (1391 – 65 درصد)

کار ساخت این سالن ورزشی به مساحت 1336 متر از سال 1391 آغاز شده و متاسفانه بعد از هفت سال تنها 65 درصد پیشرفت فیزیکی دارد و ارزوهای دیرینه ورزشکاران و ورزش دوستان بخش حویق و شهر چوبر که داشتن یک سالن ورزشی مناسب است در حد آرزو باقیمانده است.

بازسازی استادیوم پوریای ولی تالش (1398 – 20 درصد)

بعد از رسانه ای شدن مشکلات این ورزشگاه، بالاخره مسئولان دست به کار شدند و و تیر ماه امسال کلنگ توسعه و تجهیز این استادیوم قدیمی را به زمین زدند، امیدواریم این اتفاق که از محل اعتبارات استانی قرار است بیفتد به مانند ورزشگاه های عضدی رشت و تختی انزلی به فراموشی سپرده نشود. پوریای ولی تالش در همین مدت زمان اندک بیست درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.

 

رشت، کلکسیون پروژه های نیمه تمام

مجموعه ورزشی سردار جنگل

این مجموعه ورزشی که ساخت از سال 1375 کلید خورد، بنا بود به دهکده المپیک استان گیلان تبدیل شود اما عدم مکان‌یابی صحیح و فاصله بسیار زیاد از مرکز شهر رشت، نبود راه‌های ارتباطی و حمل و نقل عمومی مناسب، نداشتن امکانات مخابراتی و آب سالم برای آشامیدن از جمله مشکلات این ورزشگاه برای استاندارسازی طبق آیین‌نامه‌های AFC برای برگزاری مسابقات باشگاهی لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا بود که سبب شد متولیان امر به جای اتمام این پروژه بزرگ به فکر بازسازی ورزشگاه پیر عضدی رشت بیفتند از همین رو کار این مجموعه ورزشی هنوز بعد از دو دهه و نیم، به اتمام نرسیده است و تنها در سال 1386 استادیوم فوتبال آن به صورت ناقص مورد بهره برداری دولت وقت قرار گرفت که دولت های بعدی همچنان درگیر تکمیل آن هستند. ناگفته نماند استادیوم فوتبال آن نیز بنا بود 60 هزار نفره باشد که در نهایت 10 هزار نفره بسته شد. و در ذیل لیستی از پروژه هایی که بنا بود در این مجموعه ورزشی احداث شود و هنوز به بهره برداری نرسیده اند:

دو سالن ورزشی سرپوشیده (1389 – 80 درصد و 1391 – 30 درصد)

یکی در سال 89 و دیگری در سال 91 استارت ساخت آن زده شد که اولی حدود 80 درصد و دومی کمتر از 30 درصد ساخته شده است. این سالن ها بیش از 1200 متر مربع زیر بنا دارند که برای تکمیل چشم یاری به اعتباراتی غیر از اعتبارات استانی دارد.

دو زمین چمن مصنوعی (1391 – تعطیل و 1398 – 40 درصد)

به رسم همه استادیوم های بزرگ دنیا، قرار بود یک زمین فوتبال جهت تمرین نیز در کنار این استادیوم ساخته شود که طرح چمن مصنوعی آن به متراژ یک زمین فوتبال واقعی یعنی 8100 متر از سال 1391 شروع شده و اکنون بعد از هفت هشت سال کمتر از سی درصد پیشرفت فیزیکی دارد. البته چمن مصنوعی دیگری به مساحت بسیار کوچک تر حدود هزار متر نیز در این مجموعه، همین امسال شروع شده است و که ظاهرا به خاطر مساحت کمتر ان از پیشرفت فیزیکی بیشتری نسبت به زمین تمرین برخوردار است، با این حال هنوز تکمیل نشده است.

سایت تیراندازی به اهداف پروازی (1393 – 95 درصد)

مسئولان ورزش، تصمیم گرفتند یک سایت تیراندازی با اهداف پروازی را که امکانات و هزینه خاصی برای ساخت ندارد را در این مجموعه بزرگ ورزشی راه اندازی نمایند، اما همین پروژه ساده نیز که از سال 1393 شروع شده است همچنان ناتمام مانده و اندک کارهای باقیمانده آن معلوم نیست کی به اتمام برسد. مساحت این زمین روباز کمتر از دویست متر مربع می باشد.

پیست دوچرخه سواری (1388 – 90 درصد)

این دهکده ورزشی بنا بود یک پیست دوچرخه سواری بزرگ و مجهز به مساحت حدود ده هزار متر مربع را در خود جای دهد که امروز بعد از گذشت دقیقا ده سال از مان کلنگ زنی آن، اگرچه حدود 90 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است اما کارهای باقیمانده آن مسکوت مانده و نصب تاسیسات و سقف کاذب و تونل دوچرخه ها و اصلاح صندلی ها و رنگ آمیزی مجموعه هنوز انجام نشده است.

سالن سنگ نوردی (1397 – تعطیل)

در واقع اغلب رشته های ورزشی در این مجموعه بزرگ سهم داشتند، هیات کوهنوردی نیز از این مهم بی بهره نبود و از سال 1397 بنا شد در مساحتی حدود هفتصد متر مربع، یک سالن مجهز سنگ نوردی ساخته شود که متاسفانه امروز بعد از گذشت دو سال کمتر از بیست درصد پیشرفت فیزیکی داشته است و این پروژه که از محل اعتبارات عمرانی استانی است امروز در حقیقت تعطیل می باشد.

بازسازی استادیوم سردار جنگل (1396 – 95 درصد)

از همان روزی که دولت وقت با عجله (البته بعد از یازده سال) قصد پاره کردن روبان این مجموعه را داشت مشخص بود بسیاری از امور آن هنوز انجام نشده ولی چه باید می کرد دولت وقت که برای افزایش آمارها نیاز به قیچی زدن روبان این مجموعه نیز داشت از همین رو از فردای آن مشکلات یکی پس از دیگری نمایان شد تا اینکه چند صباحی بعد از افتتاح مجبور به تعطیلی مجموعه گرفته شد تا نواقص برطرف شود. البته زیر سازی و نصب چمن مصنوعی آن اجرا شده است، بازسازی رختکن ها، اتاق وی ای پی، اتاق کنفرانس، اتاق داوران، یگان ویژه، اسکوبورد و اتاق خبرنگاران انجام شده است و هم اکنون سیستم روشنایی و گازکشی آن باقیمانده است.

بازسازی استادیوم عضدی (1396 – تعطیل)

اما بعد از گزارش های فراوانی که در خصوص وضعیت نامناسب جایگاه تماشگران استادیوم عضدی داده شد بالاخره، قسمت اصلی جایگاه تماشگران به مساحت 1800 متر مربع سال 1396 تخریب شد تا بازسازی شود اما هم اکنون بعد از گذشت سه سال تنها کاری که انجام شده جمع آوری ضایعات حاصل از تخریب بود و این پروژه نیز عملا تعطیل می باشد.

بازسازی استخر شنای کوثر (1393 – تعطیل)

استخر قدیمی شنای کوثر که از گذشته در مجموعه ورزشی یادگار امام رشت در حال فعالیت بود به بهانه مرمت و بازسازی در سال 1393 به طور کل تخریب شد و قرار بود این بنای 2500 متر مربعی دو ساله راه اندازی شود اما امروز بعد از گذشت پنج سال تنها چهل درصد پیشرفت فیزیکی داشته است و این پروژه بزرگ و مهم عملا تعطیل می باشد.

سالن تنیس روی میز رشت (1397 – تعطیل)

این سالن سرپوشیده 400 متر مربعی از سال 1397 کلنگ آن زده شده است ولی بعد از گذشت دو سال تنها بحشی از خاکبرداری فونداسیون آن انجام شده و امروز اگر سری به محل اجرای پروژه بزنید می بینید که این پروژه نیز مثل بسیاری از پروژه های دیگر ورزشی استان تعطیل می باشد. این سالن قرار بود از محل اعتبارات عمرانی استانی انجام شود.

سالن تیر و کمان (1398 – 10 درصد)

سایت اختصاصی و روباز تیر و کمان استان گیلان بنا شد سرپوشیده شود تا در فصول سرد سال نیز مورد استفاده قرار گیرد از همین رو امسال با صرف اعتباری بالغ بر دو میلیارد ریال کلنگ آن زده شد و در کمتر از چند ماه پیشرفت فیزیکی خوبی داشته است این مجموعه 190 متر مربعی در سایت ورزشی یادگار امام رشت قرار دارد.

چمن مصنوعی لشت نشا (1398 – 40 درصد)

در ادامه ساخت زمین های هزار متری چمن مصنوعی در گیلان، لایه اول زیر سازی این زمین در همین امسال انجام شده است تا امار بگویند 40 درصد پیشرفت فیزیکی حاصل این مجموعه فعالیت هاست، اما برای اتمام این پروژه که از محل اعتبارات ملی است باید سرعت بیشتری به خرج داد.

چمن مصنوعی فشتم (1398 – 30 درصد)

این زمین نیز به مساحت 1056 متر مربع از همین سال 1398 آغاز شده است و حدود سی درصد پیشرفت فیزیکی دارد و از محل اعتبارات ملی می باشد.

چمن مصنوعی کوچصفهان (1398 – 30 درصد)

زمین فوتبال 6400 متری کوچصفهان نیز از سال 98 زیر کشت چمن مصنوعی رفت ولی باتوجه به وسعت آن تنها لایه اول زیر سازی آن برداشته شد و شاید بتوان گفت حدود سی درصد پیشرفت فیزیکی داشته است. این پروزه نیز از محل اعتبارات عمرانی ملی می باشد. البته یک زمین چمن مصنوعی دیگر در ابعاد کوچکتر نیز در روستای فشتام کوچصفهان در حال ساخت است که بخشی میدرکل ورزش و جوانان استان گیلان در هفته تربیت بدنی خبر از افتتاح آن داده بود تا در این هفته بدون خبر نباشد ولی تا به امروز این زمین مورد بهره برداری قرار نگرفته است.

سالن رزمی کوچصفهان (1398 – 30 درصد)

یک سالن سرپوشیده 390 متری همین سال 1398 در مرکز شهر کوچصفهان کلنگ خورده است و تا به امروز سوله آن اجرا شده است و بناست این پروژه ملی که تاکنون سی درصد پیشرفت فیزیکی داشته است به زودی به اتمام برسد.

 

رودبار و یک انتظار 12 ساله

استخر ورزشی رودبار (1386 – 80 درصد)

این استخر سرپوشیده به مساحت 1500 متر مربع از محل اعتبارات استانی از سال 1386 کلنگ آن زده شده است ولی علیرغم گذشت بیش از دوازده سال از آن اگرچه امار می گویند حدود هشتاد درصد پیشرفت فیزیکی دارد ولی هنوز تکمیل نشده است.

استادیوم 5 هزار نفری رستم اباد (1386 – 65 درصد)

این مجموعه بزرگ 18 هزار متر مربعی نیز به مانند دیگر پروژه رودبار از سال 1386 کار ساخت آن آغاز شده است و باتوجه به گستردگی کار، بعد از دوازده سال تنها 65 درصد پیشرفت داشته است و اگرچه کار چمن مصنوعی و سایر متعلقات این پروژه کلی به اتمام رسیده است ولی نازک کاری و تاسیسات آن باقیمانده است.

چمن مصنوعی شیرکوه (1398 – 30 درصد)

این زمین نیز به مساحت 1056 متر مربع از همین سال 1398 آغاز شده است و حدود سی درصد پیشرفت فیزیکی دارد و از محل اعتبارات ملی می باشد.

 

رودسر و تعطیلی تنهای پروژه ورزشی

سالن ورزشی چینی جان (1393 – تعطیل)

این سالن سرپوشیده به مساحت حدود 1400 متر مربع از محل اعتبارات ملی سال 1393 در روستای چینی جان رودسر کلنگ زده شده است ولی امروز بعد از گذشت بیش از پنج سال در حد قرارداد فونداسیون باقی مانده است و کمتر از ده درصد پیشرفت فیزیکی دارد و باید بگوییم عملا تعطیل است.

 

سیاهکل در انتظار چمن های سرسبز

چمن مصنوعی استادیوم تختی (1398 – 40 درصد)

مساحت زمین فوتبال تختی سیاهکل حدود 7400 متر مربع است که امسال طی قراردادی با پیمانکار قرار شد به چمن مصنوعی تبدیل گردد و تا به امروز جدول گذاری و زیرسازی لایه اول آن انجام شده است و می توان گفت این پروژه ملی تا همین جای کار حدود 40 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.

چمن مصنوعی روستای میکال (1398 – 20 درصد)

این زمین نیز به مساحت 1056 متر مربع از همین سال 1398 آغاز شده است و پس از انجام مرحله جدول گذاری می توان گفت این پروژه ملی حدود بیست درصد پیشرفت فیزیکی دارد.

 

شفت همچنان درگیر رختکن و دستشویی

تکمیل زمین ورزشی روستای خرطوم (1397 – 95 درصد)

یک پروژه ملی !!! در شفت، ساخت سرویس بهداشتی و رختکن برای زمین فوتبال روستای خرطوم بود که اکنون بعد از گذشت یک سال این طرح که کمتر از سی متر مربع !!! مساحت دارد اگرچه مراحل پایانی خود را سپری می کند اماهنوز ساخته نشده است.

تکمیل و بازسازی استادیوم چوبر شفت (1398 – 95 درصد)

استادیوم ورزشی چوبر فاقد سکوی مناسب و فنس و دیوار بود از همین رو امسال از محل اعتبارات استانی مبلغی برای تکمیل این موارد در نظر گرفته شد که خوشبختانه این پروژه یازده هزار متری پیشرفت قابل ملاحظه ای داشت و به زودی به اتمام می رسد.

 

صومعه سرا، تیرماه با طعم کلنگ

زمین ورزشی تنیان (1391 – تعطیل)

از سال 1391 ساخت این زمین ورزشی ده هزار متر مربعی برای اهالی تنیان آغاز شده است که امروز بعد از گذشت هفت سال در حالییکه نود درصد کار انجام شده و تنها نازک کاری آن باقیمانده است، این پروژه که از محل اعتبارات استانی بوده، تعطیل شده است.

سالن ورزشی گلسر (1390 – 80 درصد)

این سالن سرپوشیده ورزشی نیز از سال 1390 کلنگ خورده و تا به امروز، سوله و پوشش سقف و دیوارچنینی به اتمام رسیده است در سالن هم جایگاه و موزاییک اجرا شده است و در بخش اداری دیوار چینی و نازک کاری انجام شده است و فقط تاسیسات موتورخانه و کارهای برقی سالن باقی مانده است که اگرچه با سرعتی لاکپشتی ولی در حال انجام است. در واقع تاکنون 80 درصد امورات این سالن 1336 متر مربعی از محل اعتبارات استانی انجام شده است.

سالن ورزشی چمثقال (1390 – 75 درصد)

همزمان با پروژه روستایی گلسر، سالن سرپوشیده چمثقال هم اغاز شده بود که با اندکی سرعت کمتر در حال اجراست، در واقع می توتان گفت تاکنون این سالن 1336 متر مربعی، حدود 75 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است و اعتبارات ان از محل اعتبارات استانی می باشد.

سالن ورزشی گوراب زرمیخ (1390 – 58 درصد)

این سالن سرپوشیده از سال 1390 به مساحت 1336 متر از محل اعتبارات استانی کلنگ خورده است و تا به امروز سوله و پوشش سقف و دیوارچینی آن به اتمام رسیده است و تاسیسات و کاشی کاری و نازک کاری آن باقیمانده است، باتوجه به محاسبات آماری می توان گفت تاکنون حدود شصت درصد پروژه اجرا شده است ولی باتوجه به زمان هشت سالی که سپری کرد باید گفت از کندی بی شماری برخوردار بوده است با این حال خبر خوش این است که این پروژه تعطیل نیست و در حال اجراست.

زمین ورزشی طاهر گوراب (1398 – 95 درصد)

این زمین ورزشی به مساحت 282 متر همین سال 98 کار ساخت آن از محل اعتبارات استانی آغاز شده است و با اجرای سکو و فنس کشی این زمین ورزشی تقریبا آماده بهره برداری هست.

زمین والیبال جیرسر بهمبر (1398 – 50 درصد)

کار ساخت این زمین ورزشی 400 متر مربعی نیز در سال اخیر شروع شد و تاکنون پنجاه درصد پیشرفت فیزیکی داشته است و با انجام زیرسازی و بتن ریزی کار چندانی برای تکمیل این زمین والیبال باقی نمانده است.

چمن مصنوعی تنیان (1398 – 20 درصد)

این زمین ورزشی روباز به مساحت 1056 متر مربع تیر ماه سال جاری، برای بهره برداری عموم کلنگ خورده است اما برخلاف سایر پروژه های چمن مصنوعی از پیشرفت کمی برخوردار است و تنها جدول گذاری آن انجام شده است. و حدود بیست درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.

سالن ورزشی نوخاله (1398 – صفر درصد)

نماینده پرتلاش شهرستان صومعه سرا علاوه بر وزارت ورزش و بنیاد مسکن، وزارت نفت را هم پای کار آورد و تنها پروژه ورزشی وزارت نفتی استان را تیر ماه امسال کلنگ زد ولی از آن تاریخ تا به امروز هیچ کاری برای این سالن ورزشی سرپوشیده 1336 متری انجام نشده است.

زمین ورزشی هندخاله (1398 – صفر درصد)

تیرماه امسال پروژه های زیادی در شهرستان صومعه سرا کلنگ خورده است اما زمین ورزشی روستای هندخاله که حدود 7500 متر مربع مساحت دارد و از محل اعتبارات استانی تامین منابع شده است نیز به مانند سالن ورزشی نوخاله تاکنون مورد توجه قرار نگرفته است و بعد از کلنگ زنی هنوز هیچ کارگری پایش را در این زمین نگذاشته است.

زمین ورزشی روستای کما (1398 – 90 درصد)

اما زمین ورزشی روستای کما برعکس باقی پروژه های تیر ماه صومعه سرا از سرعت خوبی برخوردار است و تاکنون این زمین 17 هزار متر مربعی بیش از نود درصد پیشرفت فیزیکی داشته است اگرچه کارهایی که در آن انجام شده تنها به دور کردن زمین بسنده شده است و زمین مورد نظر نیز تنها به خط کشی نیاز دارد و یک تیر دروازه.

زمین ورزشی روستای سیاه درویشان (1398 – 30 درصد)

دیگر پروژه تیرماه صومعه سرا زمین ورزشی روستای سیاه درویشان است که با مساحت نه هزار متر مربع از محل اعتبارات استانی تامین اعتبار شده است. اما سرعت خوبی در اجرا ندارد و فقط سی درصد پیشرفت فیزیکی داشته است که شامل قسمتی از بتن ریزی ها و دیوار چینی بوده است.

 

فومن، جشنواره پروژه های تعطیل

سالن ورزشی ماکلوان (1385 – تعطیل)

کلنگ این سالن سرپوشیده 1200 متر مربعی که از محل اعتبارات استانی قرار بود ساخته شود، از سال 1385 بر زمین خورده است و تا به امروز علیرغم پیشرفت محسوس یعنی اجرای فونداسیون و اسکلت اداری و سوله و حتی پوشش سقف، اما نیمه تمام باقی مانده است و اهالی ماکلوان سالهاست منتظر تکمیل پنجاه درصد باقیمانده این پروژه نیمه تمام هستن تا رویای 13 ساله آنها به ثمر بنشیند.

سالن 1200 نفره فومن (1391 – تعطیل)

فومن یک سالن ورزشی بزرگ سرپوشیده 2400 متر مربعی نیز دارد که قرار بود از محل اعتبارات ملی ساخته شود اما از سال 1391 که کلنگ آن بر زمین خورده است تاکنون به جز فونداسیون کار دیگری اجرا نشده است و و بیش از 90 درصد کار باقیمانده است اما ظاهرا این پروزه فومن نیز به فراموشی سپرده شده و تعطیل است.

سالن ورزشی رودپیش (1394 – تعطیل)

ظاهرا فومن را باید رکورددار پروژه های تعطیل دانست چراکه این شهر کوچک سومین پروژه تعطیل خود را نیز در روستای رودپیش مشاهده می کند یک سالن ورزشی سرپوشیده 1336 متر مربعی که بنا بود از سال 1394 از محل اعتبارات عمرانی استانی ساخته شود اما بعد از اجرای فونداسیون تعطیل شده است و تنها 15 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.

استادیوم 5 هزار نفره سنگ بیجار (1386 – 20 درصد)

در میان همه پروژه های تعطیل فومن، پروژه استادیوم سنگ بیجار خوشبختانه تعطیل نیست ولی فرقی با سایر پروژه های تعطیل شده ندارد چراکه از سال 1386 که کلنگ آن بر زمین خورده است تاکنون که 12 سال گذشته تنها 20 درصد پیشرفت فیزیکی داشته و معلوم نیست کی قرار است به اتمام برسد.

احداث سالن باستانی فومن (1398 – صفر درصد)

تیر ماه جاری کلنگ سالن باستانی فومن با 400 متر زیربنا از محل اعتبارات ملی بر زمین خورده است اما تا به امروز هیچ کاری در این زمین انجام نشده است و ظاهرا تعطیل می باشد.

بازسازی مجموعه ورزشی آزادی (1398 – 40 درصد)

مجموعه ورزشی آزادی شهر فومن با ظرفیت پنج هزار نفر تنها استادیوم بزرگ این شهر است که تیر ماه سال جاری برای اجرای چمن مصنوعی و همچنین تقویت روشنایی ورزشگاه درب آن بسته شد و با سرعت لاک پشتی که دارد امروز حدود 40 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است این پروزه ملی 7700 متر زیربنا دارد.

 

لاهیجان و مصایب تختی

تکمیل سالن تختی لاهیجان (1385 – 85 درصد)

از آنجاییکه سالها از ساخت سالن تختی لاهیجان می گذرد، وزارت ورزش تصمیم می گیرد آن را نوسازی و تکمیل کند از همین رو از سال 1385 از محل اعتبارات ملی طرح تکمیل این سالن را پی ریزی می کند که امروز بعد از 13 سال هنوز ادامه دارد و کفپوش هر دو سالن و موتورخانه و برخی امورات دیگر این پروژه سه هزار متر مربعی هنوز باقیمانده است. شاید بتوان گفت بعد از 13 سال حدود 85 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.

زمین ورزشی روستای ایشکاه (1398 – 50 درصد)

این زمین روباز ورزشی به مساحت 5 هزار متر مربع از همین سال 1398 کار ساخت آن آعاز شده است و باتوجه به خاکبرداری انجام شده و مخلوط ریزی، کارشناسان فنی معتقدند 50 درصد کار انجام شده است. گفتنی است این پروژه ملی می باشد.

 

لنگرود، کلا تعطیل

سالن ورزشی خالکیاسر (1397 – تعطیل)

کار ساخت این سالن سرپوشیده 1200 متر مربعی، از محل اعتبارات استانی، سال گذشته آغاز شده است و تا کرسی چینی نیز انجام شده است ولی باز هم به دلیل نبود اعتبارات بعد از حدود 15 درصد پیشرفت فیزیکی تعطیل شده است و مردم این روستا محروم از این سالن شده اند.

چمن مصنوعی کومله (1397 – تعطیل)

چمن استادیوم ورزشی کومله لنگرود، از سال گذشته از محل اعتبارات استانی بنا بود مصنوعی گردد که علیرغم زیرسازی بخشی از لایه اول، اما مدتی است تعطیل گردیده و به امان خدا رها شده است. شاید درست تر این باشد که بگوییم بعد از انجام سی درصد پروژه، چمن مصنوعی این زمین 8100 متری تعطیل شد.

سالن ورزشی ملاط (1397 – تعطیل)

این سالن ورزشی 1336 متر مربعی نیز، همزمان با سالن ورزشی روستای خالکیاسر آغاز شده است، و بنا بود از محل اعتبارات استانی ساخته شود که بعد از کلنگ زنی پروژه بطور کامل متوقف شده است تا مردم این روستا نیز همچنان بی بهره از این موهبت شوند.

سالن باستانی لنگرود (1398 – 15 درصد)

این سالن اختصاصی باستانی به مساحت 400 متر مربع از محل اعتبارات ملی چند ماهی است کار ساخت آن آغاز شده است و باتوجه به سرعتی که دارد بعید است به سرنوشت سه پروژه دیگر لنگرود دچار گردد و تعطیل شود. این سالن در همین مدت زمان اندک 15 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است و بعد از اجرای فونداسیون، کار ساخت سوله آن در کارخانه در جریان است.

 

ماسال

چمن مصنوعی خودبچر (1398 – 10 درصد)

این زمین ورزشی هزار متری که از محل اعتبارات ملی کار ساخت آن همین سال 98 آغاز شده است، تاکنون فقط خاکبرداری آن انجام شده و برای تکمیل نیاز به زمان زیادی دارد، از نگاه آمار هم تاکنون تنها 10 درصد پروژه پیشرفت فیزیکی داشته است.

 

در پایان قابل ذکر است در صورت تکمیل 64 پروژه نیمه تمام ورزشی استان گیلان، که 26 پروژه از محل اعتبارات ملی و 33 پروژه استانی و یک پروژه وزارت نفت و چهار پروژه از محل اعتبارات شرکت توسعه و تجهیز می باشد چیزی حدود 217 هزار متر مربع به فضای ورزشی استان گیلان افزوده خواهد شد که یقینا تاثیر شگرفی در میانگین سرانه فضای ورزشی استان خواهد داشت، اما باتوجه به سوابق مدیران ورزش استان و همچنین باتوجه به شرایط مالی کشور بعید است این اتفاق حداقل در دهه اخیر بیفتد.