بدون شک همه ما داستان های مختلف و واقعی از بزرگانی در حوزه های گوناگون علمی و ورزشی و اخلاقی و ... شنیده ایم که یا یتیم و یا فقیر، یا بچه طلاق و ... بوده اند که موفق شدند، با پشت سر گذاشتن مشقت های فراوان، جایگاهی در خور تحسین در کشور خود و حتی در سطح بین المللی کسب نمایند و مورد توجه و حمایت مردم و مسئولین قرار بگیرند اما این بار داستان فرق می کند!
به گزارش خط اول ورزشی، پرویز عبداله پور که به تازگی پرچم ایران را در کشور ترکیه، در رشته های پاورلیفتینگ و پرس سینه و لیفت بالا برده و موفق به کسب عنوان قهرمانی شده، هنوز به مانند زمانی که پله های قهرمانی را از شهرستان، استان و کشور بالا می رفت تا خود را به مقاطع بین المللی برساند، یکه و تنها و بدون هیچ حمایتی تلاش می کند و گویا این بار دیگر همه چیز او را به پایان کار نزدیک می کند!
وی می گوید: باز هم حتی پس از قهرمانی آسیا کسی سراغ از من نگرفت. این مسابقه بین ۱۶ کشور در شهر استانبول ترکیه برگزار شد و با تلاش و پشتکار و به مربیگری استاد حسن کدیور در 2 رشته لیفت و پرس سینه قهرمان شدم. البته این بار کمک های دوستانم شامل حالم شد اما باز هم هزینه ها آنقدر زیاد بود که امروز از قهرمانی آسیا فقط مقدار زیادی بدهکاری به بانک و دوستان و حامیان برایم باقی مانده است.
این ورزشکار گیلانی ادامه داد: حدود ۲۰ میلیون فقط خرج هزینه سفر شده و باید هزینه های قبل و بعد مسابقه را به آن اضافه کرد، امروز واقعا مانده ام که چکار باید بکنم تا این هزینه ها را پرداخت نمایم. در دوره های قبلی بارها و بارها وعده های زیادی از سوی نماینده قبلی شهرستان رودسر در مجلس، بخشداران وقت کلاچای و شهرداری واجارگاه و همچنین مسئولین روستا داده می شد که هیچگاه عملی نشد و هیچ کس تا به امروز سراغی از من نگرفته است.
عبداله پور گفت: متاسفانه علی رغم تماس های مکرر، هنوز موفق به گرفتن وقت برای دیدار با نماینده فعلی مردم شهرستان رودسر در مجلس شورای اسلامی نشده ام. من دردم را به که باید بگویم؟ مشکل خود را چطور باید حل کنم؟ در شرایط فعلی مجبورم ورزش را کنار بگذارم! البته بدهی های حاصل از ورزش قهرمانی برای من همچنان به قوت خود باقی است، زیرا من از یک خانواده روستایی هستم و درآمدی هم ندارم و تمام زندگی ام را صرف ورزش کرده و امروز فقط و فقط بدهی برایم مانده است!
وی از مسئولین خواست که فکری به حال مشکلات چنین ورزشکاران و قهرمانان بکنند و اظهار داشت: چگونه است که من برای این سرزمین و بالابردن پرچم ایران در دنیا اینقدر زحمت بکشم و در پایان نه تنها دستم خالی بماند بلکه کلی هم بدهکار باشم!؟
گفتنی است این ورزشکار روستایی گیلان چندی پیش در مسابقات جهانی روسیه در رشته پاورلیفتینگ نیز پرچم ایران را بالا برده و بدون هیچ حمایت کننده ای موفق به کسب مدال برنز جهانی شده، این قهرمان سبک وزن اما قدرتمند و البته با اخلاق جهان در رشته پاورلیفتینگ پس از بازگشت از مسابقات روسیه نیز با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم کرد و هیچگونه حمایتی از وی نشد، نه قبل از مسابقات و نه بعد از آن...!
ورزشکار سبک وزن گیلانی می گوید: بدون شک خانواده هایی که مرا می بینند، به جای اینکه بچه های خود را به سوی ورزش هدایت کنند، برعکس عمل خواهند کرد زیرا امروز من و امثال من که با پولاد سخت نبرد کرده ایم و آن را شکست داده ایم، در زندگی شخصی شکست خورده ایم و از این قهرمانی ها، تنها سررسید وام، مشکلات اقتصادی، بیکاری و ... برایمان بر جا مانده است! والدین به چه امیدی بچه های خود را به ورزش کردن تشویق کنند؟! ورزشی که در نهایت بیکاری و بدهکاری را به دنبال داشته باشد که فایده ای ندارد!
عبداله پور خاطرنشان کرد: من از مسئولین می خواهم که ورزشکاران را رها نکنند، مسئولین محلی که فقط قول های توخالی و پوچ به من دادند و هیچکس امروز پاسخگوی مطالبات ما نیست. به جز خانواده و برخی دوستان، هیچکس از من حمایت نکرده است! من وام گرفته ام و اکنون باید با کار کشاورزی قسط وام هایم را بدهم، البته حال و روز کشاورزی ما هم بهتر از ورزش من نیست. مسئولین ورزش شهرستان رودسر و شهر واجارگاه و کلاچای و...، از سال 95 که تازه قهرمان گیلان شده بودم به من قول حمایت های مالی و معنوی را دادند و هیچگونه حمایتی تا به امروز که قهرمان آسیا و جهان شده ام ، نداشته اند.
پرویز عبداله پور اهل روستای فشکل پشته در شهر واجارگاه در شرقی ترین شهرستان استان گیلان یعنی رودسر است و مدارج ترقی را یکی پس از دیگری با کسب عناوین مختلف استانی و آسیایی و جهانی طی کرده و امروز الگویی برای دیگر کودکان و نوجوانانی روستایی در گیلان و منطقه شده اما آیا او امروز انسان موفقی است؟شما خود بخوانید حدیث مفصل از این مجمل...!؟
