فیفا فوتچل را شناخت اما ایران نه
رییس اداره ورزش آستانه اشرفیه:
در خواست ثبت فوتچل را به فدراسیون ورزش‌های روستایی داده ایم
درحالیکه آوازه فوتچل از دل شالیزارهای گیلان تا سایت بین المللی فیفا پرواز نموده اما در کشورمان هنوز ناشناخته است، شاید علت این موضوع به متولیان ورزش های روستایی گیلان در سال‌های اخیر برگردد اما با درخواست ثبت ورزش های شالیزاری از سوی اداره ورزش و جوانان شهرستان آستانه اشرفیه به فدراسیون ورزش روستایی و بازی‌های بومی محلی گامی تازه در به رسمیت در آوردن این رشته منحصر به فرد برداشته شده است.
به گزارش خط اول، شالیزار در زندگی مردمان روستاها نقش پررنگی دارد، کارشان در شالیزار، استراحتشان در شالیزار، آرامششان در شالیزار و اکنون تفریح و سرگرمی شان هم در شالیزار است.
روستاییان در بحبوحه کار کشاورزی، برای حفظ انرژی خود گاهی در گل و لای شالیزار کشتی می گرفتند و زورآزمایی می کردند، گاهی چوبی را به مانند نیزه پرتاب می کردند و رقیب باید تا محل اصابت نیزه به زمین، پرتاب کننده را کول می گرفت، گاهی هم گروهی می دویدند و به اصطلاح چل نوردی می کردند، گاهی نیز سوار بر اسب شالیزار را می پیمودند و رقابت می کردند، امروز اما پای توپ نیز به میان آمد و در گل و لای فوتبال و والیبال بازی می کنند.
تفریحی که اگرچه در اغلب روستاهای شمال صرفا به شکل سنتی برگزار می شود اما مردمان دیار کینچاه، روستایی در قلب شهرستان آستانه اشرفیه، با بها دادن به آن و رنگ و لعاب رسمی بخشیدن به آن، توانستند پای رسانه های بین المللی را به این روستای کوچک در گیلان باز کنند.
امروز فوتچل در شبکه های تلویزیونی کشورهایی چون قطر، سوئد، المان و حتی صفحه مجازی فیفا و ای‌اف‌سی به آن پرداخته می شود اما در کشورمان هنوز رنگ و بوی رسمی و هویت نگرفته و البته شبکه باران استان گیلان نهایت تلاشش را در پخش گزارش در بخش خبری انجام داده است و یک شبکه ورزشی در تلویزیون قطر – کشوری که جام جهانی را پیش رو دارد - گزارشی نود دقیقه ای از فوتچل پخش کرده است.
شاید در پایتخت هنوز معنا و مفهوم فوتچل را درک نکرده باشند اما این وظیفه مدیران ورزش و حتی میراث فرهنگی گیلان است که به این ورزش سنتی هویت ببخشند؛ ورزشی که شش سال است به صورت منظم در اواخر اردیبهشت یا اوایل خرداد همزمان با آغاز کار کشاورزی در میعادگاهش یعنی روستای کینچاه با تشکیل تیم هایی از روستاهای اطراف، آغاز می شود و یکی دو هفته پیر و جوان و زن و مرد منطقه را شاداب و سرزنده برای راهی کردن به شالیزرارها نگه می دارد.
اگرچه امروزه برخی روستاهای دیگر در شهرهای لنگرود و لاهیجان و شفت و حتی ساری و آمل و نور در مازندران فوتچل را در بوق و کرنا برگزار می کنند اما فاطمه قاسمی رییس اداره ورزش و جوانان شهرستان آستانه اشرفیه معتقد است: میعادگاه فوتچل روستای کینچاه است و ما قصد داریم با نامه نگاری هایی که با اداره کل ورزش و جوانان استان و همچنین فدراسیون روستایی و بازی‌های بومی محلی داشته‌ایم برای این رشته انجمن مستقل زیرنظر فدراسیون و به مرکزیت گیلان همچون کشتی‌گیله‌مردی ثبت کنیم تا ورزش های شالیزاری برای همیشه به مرکزیت گیلان در کشور صاحب شناسنامه شوند.
وی که با خبرنگار خط اول گفتگو می کرد، اظهار داشت: برخلاف فوتبال چمنی که برای حضور بانوان معذوریت‌ها و محدودیت‌هایی وجود دارد، در فوتچل نه تنها این محدودیت ها وجود ندارد بلکه یکی از مشوق‌های اصلی برگزاری این رقابتها و قسمت اعظم تماشاگران را بانوان و خانواده ها تشکیل می دهند.
قاسمی ادامه داد: برای مردم کینچاه، فوتچل حتی از جام جهانی هم مهم‌تر است، شاید با مستندهایی که از کینچاه در رسانه های بین المللی برگزار شد اکنون، فوتچل را بیشتر از برنج و بادام استانه می شناسند.
امید است حال که مردم یک روستا، نشاط اجتماعی که یکی از وظایف ذاتی دولتهاست را به صورت خودجوش بین خود رشد و نمو دادند، با استقبال سازمان های متولی قرار گیرد و زیر چتر خود قرار دهند؛ البته سابقه نشان داده هر وقت حرکت انتفاضه ای، دولتی شد درگیر بوروکراسی های بیهوده می گردد و بر سر غنایم احتمالی مالی و اجتماعی آن چالش ها بوجود می آید و در نهایت از رونق می افتد.
خوشبختانه با تلاش و پشتکاری که نزد مردم دیار کینچاه در ابداع و استمرار این رشته‌ی ورزشی وجود دارد و با توجه به پیگیری های فاطمه قاسمی رئیس اداره ورزش و جوانان شهرستان آستانه اشرفیه و قول مساعد جهانبخش آرمان مدیرکل ورزش و جوانان استان گیلان امید می رود که حمایت‌های لازم بمنظور ثبت و ساماندهی ورزش های شالیزاری بخصوص فوتچل و والیچل و چل نوردی صورت می‌پذیرد و این رشته‌ی جذاب ابداعی مردمان دیار سپیدرود نه تنها از رونق نیفتند بلکه هر سال شاهد برگزاری منظم تر و پرشکوه تر آن باشیم.
