شنیده ها حاکی است یکی از مهمترین دلایل استعفای زودهنگام مصطفی سعیدی از مدیرعاملی چوکا، عدم همراهی هیات مدیره و عدم تقبل بدهی کلان شرکت از سوی صاحبان سرمایه بوده است.

به گزارش خط اول، کارخانه خسته و بحران زده چوکای تالش به حیات خلوت مدیران سیاسی این شهرستان تبدیل شده است، انگار ارث پدری برخی هاست، و هیچ رقم حاضر نیستند حامیان ستادهای انتخاباتی خود را از مواهب این گاو شیرده بی بهره بگذارند. نه تجمعات پیاپی کارگری برایشان مهم است و نه انباشت کلان بدهی ها، حتی عدم فعالیت 90 درصد خط تولید هم آنها را شرمگین نمی کند، نکته مهم فقط استخدام بی رویه و بی ضابطه خواص در این شرکت بوده و هست؛ حتی به قیمت ورشکسته شدن شرکت.

اوضاغ به گونه ای اسفناک پیش رفت که احمد میدری وزیر کار مجبور شد پیرو تجمعات کارگری، شخصا در این شرکت حضور یابد و در بازدید 27 آذر ماه خود از صنایع چوب و کاغذ ایران قول مساعد داد اوضاع را بهبود بخشد. پیرو همین وعده بود که دو سه ماه بعد، آهنگ تغییرات شروع شد و 12 اسفند ماه مصطفی سعیدی که مدیرعاملی صنایع چوب و کاغذ مازندران را هم در کارنامه داشت به عنوان مدیرعامل انتخاب شد.

اما در حالیکه موجی از شادی در دل کارگران ایجاد شد و امیدوار بودند شب عید را با دست پر در کنار خانواده بروند ناگهان بعد از دو هفته سعیدی استعفا داد و به یک علامت سئوال بزرگ برای همه تبدیل شد.

وی که از فروردین ۱۴۰۲ عضویت در هیات مدیره چو‌کا را نیز در کارنامه داشت، پیش بینی می شد باتوجه به سوابق مدیریتی و تخصصی که در حوزه سلولزی دارد بتواند رونق تولید را به چوکا بازگرداند اما ظاهرا بخاطر بدعهدی صاحبان هلدینگ و عدم همراهی هیات مدیره خیلی زود به کار خود پایان داد.

در همان بازدید پاییزه وزیر کار، هم استاندار گیلان و هم نماینده تالش به بدهی کلان شرکت اذعان داشتند، بدهی که گفته می شود امروز از مرز 280 میلیارد تومان هم گذشته و به گفته استاندار ماهانه 27 میلیارد تومان نیز به آن اضافه می شود. عمده این بدهی ها از مدیریت ناکارامد گذشته به جا مانده است و مدیریت جدید باید میراث دار این ارثیه شوم می شد.

چیزی که بعید بود سعیدی آن را بپذیرد، از همین رو به گونه ای خواستار پرداخت این بدهی سنگین از سوی صاحبان اصلی سرمایه شد، اما شنیده ها حاکی است عدم همراهی صاحبان هلدینگ در تقبل این بدهی و عدم همراهی هیات مدیره ای که مسبب اصلی ایجاد این بدهی بودند، باعث شد سعیدی طی دو هفته استعفا دهد.

سعیدی استعفا داد و رفت، اما چوکا ماند و بدهی های کلانش و هر ماه نیز بر مبلغ آن اضافه می شود، چه کسی پاسخگوی بدهی های گذشته هست و چه کسانی باید بازخواست شوند؟ کارخانه ای که ظرفیت 150 هزار تن تولید در سال را دارد باید حداقل 60 هزار تن تولید کند تا بتواند هزینه های خود را پوشش دهد اما در سالهای اخیر زیر 10 هزار تن تولید داشته و در ده ماه اخیر هم هیچگونه تولیدی نداشته است؛ سکان داری مدیران ناکارامد گذشته یکی از مهمترین دلایل عدم تولید و ایجاد بدهی سنگین بود، اما امروز باید تغییرات پی در پی مدیران را هم به ان افزود؛ کارخانه چوکای تالش اسفند ماه سال گذشته طی یک ماه، سه مدیرعامل را تجربه کرد این کارخانه اسفند 1403 را با یونس عالی پور به عنوان مدیرعامل شروع کرد، سپس 12 اسفند مصطفی سعیدی به عنوان مدیرعامل چوکا انتخاب شد و 26 اسفند هم با استعفای سعیدی، محمد هاشم زاده مدیرعامل صنایع بزرگ چوب و کاغذ ایران گردید که اولین تجربه مدیرعاملی اش هست، با این شرایط ایا باید انتظار بازگشت رونق به یکی از بزرگترین شرکت های صنایع سلولزی ایران را داشت؟