هشت نفر از روسای بازنشسته هیات های ورزشی استان گیلان، علیرغم قانون شفاف منع بکارگیری بازنشستگان، تاکنون اقدامی برای کناره گیری از مسند خود نکرده اند و ظاهرا منتظر هستند مجلس حرف خود را پس بگیرد.

به گزارش خط اول، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اوایل مرداد ماه سال جاری قانونی به نام " ممنوعیت به کارگیری بازنشستگان"  را مصوب کردند که اجرای آن با چالش های فراوانی روبه رو شده است.

در پی ابلاغ این قانون، بازنشستگان می بایست تا پایان مهر ماه استعفا می دادند که البته به خاطر تفسیرهای مختلف، فرصت کناره گیری تا 15 آذر ماه تمدید شد تا نظریه واحدی در این خصوص اعلام شود.

اما امروز که از 15 آذر هم عبور کردیم بسیاری از بازنشسته ها، بی تفاوت به این اخطاریه همچنان با تفاسیر مختلف، در مسند مدیریتی خود باقی مانده اند.

یکی می گوید بازنشسته ای نیست که ترک کار کرده باشد بنابراین می تواند ادامه مسیر دهد، دیگری می گوید بازنشسته نیست و بازخرید کرده است، یک عده هم جلوی درب بنیاد شهید صف کشیده اند تا بگویند بالای 50 درصد جانبازی دارند، یکی هم می گوید ما اصلا دولتی نیستیم، خلاصه هر کسی از ظن خود شد یار من.

این در حالی است که قانون به صراحت می گوید به جز رؤسای سه قوه، معاون اول رئیس جمهور، نواب رئیس مجلس شورای اسلامی و اعضاء شورای نگهبان، وزراء، نمایندگان مجلس شورای اسلامی و معاونین رئیس جمهور، باقی بازنشسته ها باید بروند. البته به کارگیری بازنشستگان نیروهای مسلح با تدابیر فرماندهی معظم کل قوا صرفا در دستگاه متبوع خود مجاز است. همچنین به کارگیری بازنشستگان در وزارت اطلاعات تا سقف یک درصد از مجموع نیروهای شاغل رسمی این وزارتخانه در هر رده مدیریتی صرفا در وزارتخانه مذکور مجاز می باشد. دارندگان اجازات خواسته مقام معظم رهبری، جانبازان بالای پنجاه درصد، آزادگان بالای سه سال اسارت و فرزندان شهدا نیز از شمول این قانون مستثنی می باشند.

حال وقتی قانون بدین شفافی می گوید که بماند و که برود، دیگر دست و پا زدن بیش از اندازه خطایی بیش نیست.

در عرصه ورزش نیز اوضاع از این بدتر شده است؛ برخی روسای فدراسیون ها خود را مستثنا از این قانون می دانند، بعضی نایب رییسان و دبیران فدراسیون ها هم زیر بار نمی روند و می گویند فقط رییس بازنشسته باید برود، درحالیکه علاوه بر نایب رییس و دبیر حتی خزانه دار بازنشسته نیز باید برود.

در استانها هم روسای هیات های ورزشی خود را مبرا از این قانون می دانستند که وزارت ورزش قویا اعلام کرد آنها نیز باید از سمت خود استعفا دهند.

در همین راستا اگر نگاهی به روسای هیات های ورزشی در استان گیلان بیاندازید نه نفر به نام فرامرز الماسخاله رییس هیات فوتبال، فرامرز احمدی رییس هیات دوومیدانی، بهروز عباسی رییس هیات هندبال، پرویز گلریز رییس هیات شنا شیرجه واترپلو، قدیر سعیدی خواه رییس هیات ورزش های روستایی عشایری، نقی هدایتی رییس هیات کشتی، کریم لیاقت جو رییس هیات ناشنوایان، باب الله زارع رییس هیات تیراندازی و رمضان پوریوسفی رییس هیات جودوی را در زمره بازنشستگان خواهید دید.

البته از این جمع بهروز عباسی رییس هیات هندبال استان گیلان خیلی زود خود را تسلیم قانون کرد و نامه استعفایش را تقدیم مدیرکل ورزش و جوانان استان کرد اگرچه شایعه شده دلیل استعفای وی چیزی غیر از بازنشستگی است ولی همین که مصادف با اجرای این قانون شده است چنین تفسیری نیز دور از ذهن نیست که بخاطر بحث بازنشستگی استعفا داده باشد.

علی ای حال این جمع به هشت نفر رسیده و اینگونه که برداشت می شود این هشت نفر علاقه ای به کنار رفتن ندارند اگرچه بارها خود را شیفتگان خدمت مطرح کرده اند، نه تشنگان قدرت، ولی ظاهرا  یارای نوشتن استعفا نامه را در چنین شرایطی ندارند.

البته ناگفته نماند موضوع در خصوص هیات های فوتبال و تا حدودی کشتی کمی متفاوت است و این هیات ها به تبع فدراسیون های خود که زیر نظر فدراسیون های جهانی فعالیت می کنند و اساسنامه آنها مصوب سازمان بالادستی در آن سوی مرزهاست، خود را سازمانی منفک شده از دولت می دانند و می گویند لزومی ندارد مصوبات دولت را رعایت کنند، چراکه در غیر این صورت فدراسیون مربوطه آنان با تعلیق از سوی مجامع جهانی روبه روی می شود.

در هر صورت امروز که از اولتیماتوم دوم دولت نیز می گذرد نه تنها تکلیف فدراسیون های مشکوکی چون فوتبال و کشتی مشخص نشده است، بلکه فدراسیون هایی که چاره ای جز رعایت قانون ندارند و باید استعفا دهند تاکنون قدمی در راستای اجرای آن برنداشته اند.

درک این موضوع که امثال فرامرز احمدی در هیات دوومیدانی، پرویز گلریز در هیات شنا، قدیر سعیدی خواه در هیات ورزش های روستایی عشایری، کریم لیاقت جو در هیات ناشنوایان، باب الله زارع در هیات تیراندازی و رمضان پوریوسفی در هیات جودوی دقیقا منتظر چه اتفاق جدیدی هستند تا متن کناره گیری شان را نگارش کنند بر کسی معلوم نیست، آنچه که مشخص است این افراد بیش از اندازه شیفته خدمت هستند و کسی را بهتر از خود برای خدمت به ورزش متبوعه نمی دانند.