شهرداری و شورای اسلامی شهر رودسر در برخورد و حمایت از قهرمانان ورزشی شهر خود دچار مشکل شده اند و به ناچار برخی از آنها را اخراج و به باقیمانده ها پیشنهاد کار روی ماشین حمل زباله را داده اند.
به گزارش خط اول، آبان، ماه پرثمری در ورزش گیلان بوده است، مدال های رنگارنگ مختلف، در رشته های مختلف، از مسابقات مهم بین المللی صید شده است.
این افتخارآفرینی ها به حدی بود که اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان نتوانست چشم خود را بر این موفقیت ها ببندد و پیش از اینکه پایان سال شود و مراسم بزرگ تجلیل از ورزشکاران را راه بیاندازد، در اقدامی ستودنی به پیشواز این مراسم بزرگ رفته و تجلیلی هرچند کوچک از مدال آوران آبان ماه انجام داده است.
اما علاوه بر سارا بهمنیار، آرمین هادی پور و قایقرانان قهرمان، این مراسم ملی پوشانی از شرق گیلانی را نیز در خود می دید، احمد نیک کار ملی پوش رزم ووینام و مرتضی رمضانی قهرمانی رزمی پیشین و مربی فعلی نیک کار و محمد احمدزاده کاپیتان تیم ملی فوتبال ساحلی که اخیرا به همراه تیم ملی، قهرمان مسابقات بین قاره ای شد.
البته رودسر منطقه ای ورزشی است که به خصوص در رشته های ساحلی ملی پوشان بزرگی را به کشور تقدیم کرده است و بدون اغراق باید یکی از ستونهای همیشگی تیم ملی فوتبال ساحلی را رودسری ها در اختیار داشته باشند، از کاپیتان احمدزاده گرفته تا حسن عبداللهی و شهریار مژده.
و دقیقا بواسطه همین درخشش، شهرداری رودسر مجاب شد در راستای حمایت از قهرمانان ورزشی خود، آنان را به استخدام درآورد و البته وعده و وعیدی نیز در خصوص اهدای زمین به ورزشکاران دهد. اتفاقی که در اکثر شهرها و شهرداری های کشور می افتد و اینگونه از قهرمانان دیار خود حمایت می کنند.
ولی شهرداری رودسر بعد از دو سه سال و گذر از یک مرحله انتخابات شورا، علیرغم اینکه درخشش قهرمانان شهر همچنان در عرصه بین المللی ادامه داشت، دیگر توان حمایت از این قهرمانان را نداشته و عذر آنان را خواست.
دلیل این مدعی را هم ورود بازرسی به پرونده دانسته و مدعی بودند بازرسی به دلیل اینکه این ورزشکاران بر سر کار خود حاضر نمی شوند خواستار اخراجشان شده است.
اما کیست که نداند ورزشکاران ملی پوش اغلب روزها ( شاید بیش از دو سوم روزهای سال) را در اختیار تیم ملی و باقیمانده روزها را در اختیار باشگاه هایشان هستند و اصلا غرض از استخدام آنها (که البته به صورت نیروی شرکتی و قراردادی است نه استخدام رسمی) حمایت از آنهاست نه اینکه بر سر کار و پشت میز نیز حاضر شوند.
در هر صورت شورا و شهرداری رودسر با وعده اهدای زمین در ازای قطع همکاری، ساحلی بازان را کنار گذاشت و تا امروز که چند سال از آن وعده می گذرد این ورزشکاران صاحب زمینی نشدند و این بار مسئولان شورا و شهرداری رودسر مخالفت کمیته تطبیق فرمانداری را با اهدای زمین بهانه کردند.
علاوه بر ساحلی بازان، رزمی کارانی چون نیک کار و رمضانی نیز از این قاعده مستثنی نبودند، نیک کار که با وعده استخدام شهرداری، متاهل هم شده بود، وقتی این وعده را توخالی می بیند مجبور می شود برای کار، متوسل به یک شرکت باربری در تهران شود، و یا رمضانی که نوع قراردادش را کار بر روی ماشین حمل زباله می بیند، از رفتن بر سر کار ممانعت می کند و حتی نامه اخراجش نیز نگارش شده است.
در هر صورت شورای اسلامی شهر رودسر نتوانست حمایت درخوری از قهرمانان ورزشی خود انجام دهد، از همین رو در گیلان به شورای ورزش ستیز مشهور شد، همه اینها قابل تحمل بود ولی وقتی احمدزاده کاپیتان تیم ملی فوتبال ساحلی از نوع ادبیات برخی اعضای شورای شهر در برخورد با این موضوع سخن می گوید؛ به گونه ای حجت را تمام شده می بینند و باب پیگیری قضایی نیز مطرح می شود.
اینکه شهرداری بنگاه خیریه نیست و دوره خیرات تمام شده زیبنده کلام عضو شورا نیست و در صورت صحت ادعای احمدزاده، فاتحه قهرمانان ورزشی این شهر را باید خواند.
امید است شورای اسلامی شهر رودسر و شهرداری این شهر قدر زحمات این قهرمانان ورزشی را بداند و مسیری فراهم کنند تا ورزشکاران رودسری برای شهرشان افتخار کسب کنند.
