پنجمین دوره انتخابات شوراهای اسلامی در ۱۵۰ شهر کشور که اعضای شورای آنها ۷ و ۹ نفره هستند بصورت الکترونیکی برگزار می شود؛ از همین رو در پنج شهر آستارا، بندرانزلی، لاهیجان، لنگرود و تالش در استان گیلان نیز به دلیل اینکه اعضای شورایشان به همین تعداد هست، انتخابات شورای اسلامی به صورت الکترونیک انجام می گیرد.
اگرچه طرح برگزاری انتخابات الکترونیک بارها از سوی وزارت کشور به شورای نگهبان رفته و با مخالفت هایی روبه رو شد و برگشته ولی امسال نیز به مثابه انتخابات دو سال پیش در نهایت با برگزاری انتخابات الکترونیک، در چند شهر موافقت گردید.
البته انتخابات ۲۵ مرحله دارد که ۲۳ مرحله آن الکترونیکی انجام می‌شود، تنها در مورد جایگزین کردن صندوق‌های الکترونیکی به جای صندوق‌های دستی و شمارش الکترونیکی آرا بود که با انجام آن به صورت الکترونیکی موافقت حاصل نگردید.
اکنون که تجربه برگزاری انتخابات الکترونیک در برخی شهرها را داریم باید دید موفقیتی هم بدست آورده یا خیر؟
شاید مهمترین مزیتی که بتوان برای آن برشمرد، جلوگیری از تجربیات تلخی است که گاها با واژه ها و ادعاهایی نظیر «تقلب یا تخلف» مطرح می شوند.
مدعیان برگزاری انتخابات الکترونیک تاکید می کنند سیستم های تعبیه شده، به رأی دهندگان این امکان را می دهد تا با بالاترین ضریب امنیتی و حفاظتی، رأی خود را الکترونیکی ارایه کنند و درصد طرح هرگونه تقلب یا تخلف را به حداقل ممکن برساند.
اما تجربیات تلخ کشورهایی که انتخابات الکترونیک داشته اند، نشان داده است که دقیقا همین مزیت گاها تبدیل به عذاب و خسران های جبران ناپذیری می شود، چرا که هرچقدر شما امکانات و فناوری پیشرفته در این زمینه در اختیار داشته باشید اما در دنیای گسترده آی تی دست بالای دست بسیار هست و هر آن ممکن است حتی نوجوانی بی غرض در منزل اقدام به اختلال در این سیستم نماید.
در واقع خطری که انتخاب مردم را تهدید می کند، قابلیت دستکاری و تغییر آرا در ماشین های اخذ رأی یا همان هک است و این دغدغه های مربوط به ضریب امنیتی، دقیقا همان موضوعی است که بارها شورای نگهبان بدان اشاره کرده است؛ ترسی که شورای محترم نگهبان را برای صدور رای صددرصدی با اجرایی شدن آن دچار تردید کرده است.
حال آنکه با قدرت گرفتن نهادی به نام سازمان پدافند غیرعامل در کشور این روزها چنین القا می شود که به همه چیز باید به شکل ظن و تردید نگاه کرد و تا برادری کسی ثابت نگردد وی متهم است، از همین رو اثبات اینکه انتخابات الکترونیکی در کشور بتواند مجرای خوبی برای تمرین دمکراسی باشد کار سختی است و تنها دلیلی که برای اصرار وزارت کشور می توان پیدا کرد این است که با فاصله گرفتن از روش سنتی و کاغذ بازی، سهولت در برگزاری انتخابات پیش می آید اگرچه همین انتخابات الکترونیک هم به آموزش هایی نیاز دارد که انجام آن برای مردم متضمن صرف وقت و هزینه بسیاری برای برگزار کنندگان آن است.
