اگر خواننده هر روزه اخبار سایت های استان باشید، حتما انتقادات برخی رسانه ها از عملکرد مدیره روابط عمومی شهرداری رشت توجه تان را جلب کرده است. عملکرد فاطمه قدیمی حرفه این روزها در کانون انتقادات رسانه هایی قرار گرفته است که شاید تا همین چندی سمت و سوی اخبارشان نشان می داد اگر از حامیان قدیمی نباشند، حداقل از مخالفانش هم نیستند. با این حال انتقاداتی که اندکی قبل از سفر ماکائو آغاز شده بود، خیلی سریع شدت گرفت و کار به انتشار یک مطلب انتقادی در چندین رسانه همسو کشید تا ثابت شود که رسانه های منتقد، در این برهه زمانی از تمام پتانسیل برای بیان نظرات انتقادی خود بهره می برند. نکته جالب توجه هم اینست که این انتقادات ریشه سیاسی ندارد و اگر بتوان آن را وارد دانست، حداقل نمی توان با خط و مشی های سیاسی خاستگاه آن را توجیه کرد. جایی که هم شیرزاد اصولگرا منتقد است و هم زاهد اصلاح طلب!
نگارنده اساساً قصد ندارد بگوید در این میان حق با چه کسی است! حتی قصد دفاع از عملکرد روابط عمومی شهرداری رشت و یا اثبات درستی انتقاد منتقدان را هم ندارد. هدف شناساندن اشتباهی است که منتقدان در این میان مرتکب آن شده اند و آن اشاره به چند خبرنگاری است که پس از روی کار آمدن قدیمی در واحد روابط عمومی مشغول به کار شده اند. اقدامی که از منظر نگارنده نه تنها بد نبوده بلکه بسیار هم خوب بوده. چه کسی گفته که در اداره عریض و طویلی همچون شهرداری فقط باید بستگان فلان عضو شورا و نزدیکان فلان نماینده مشغول به کار شوند؟ چرا باید فردی تنها به لطف نسبت فامیلی در جایی مشغول به کار شود که هیچ توانایی و تجربه در آن دارد؟! حالا که چند خبرنگار جوان و پرانرژی با حقوق و مزایای ناچیز در واحد روابط عمومی به کار گرفته شده اند تا شاید بتوانند در آینده ای دور به پاس تلاش و پشتکارشان به موهبتی به نام استخدام نایل آیند که همین الان شامل حال ژن های خوب بسیار شده است، چرا به جای حمایت از همکارانمان، چشم خود را بر تمام جذب های بی در و پیکر قبلی بسته ایم و تمام هم و غم مان همین چند همکاری هستند که مثلا در روابط عمومی شهرداری مشغول به کار شده اند؟
همکاران عزیز! حرمت مسجد را متولی نگه می دارد! شاید مطالبه دستاوردهای سفرهای خارجی مدیره روابط عمومی شهرداری رشت به مراتب اخلاقی تر، اثرگذارتر و البته هوشمندانه تر از آنی باشد که هم اکنون در پیش گرفته اید. بی تردید هیچ مسئولی مصون از اشتباه نیست و انتقاد به عملکرد هر مدیری وارد. اما هدف وسیله را توجیه نخواهد کرد. پایان این مسیر به زعم بنده، نه برکناری یا تغییر مدیره روابط عمومی شهرداری رشت به خاطر به کارگیری چند خبرنگار بلکه از کار بیکار شدن چند نفر از همکاران جوان خودمان در این وانفسای شغلی است.
در پایان به عنوان یک خبرنگار، هر جا که بشنوم همکاری به عنوان مشاور (از جوان تا رسانه ای) طرف مشورت مسئولی قرار گرفته است، احساس غرور و خوشحالی می کنم و الحق که در دولت اعتدال، پیش از تمام دولت های پیشین به این مهم پرداخته شده است. به امید پیروزی و کامیابی تمام خبرنگاران و زحمتکشان عرصه خبر.
