علیرغم پشت سر گذاشتن اپیدمی کرونا، مردم همچنان علاقمند به دورکاری هستند و این امر سبب شده کارگاه های تولیدی با کمبود نیروی انسانی مواجه شوند، کمبودی که اندک اندک کارفرما را مجاب می کند از ربات جهت انجام امور روزمره استفاده کند.
به گزارش خط اول، دکتر اردلان صالحی به عنوان یک کارفرما در این خصوص می گوید: تخصص و تجربه دو کلمه ای هستند که وقتی در توصیف افراد، کنار یکدیگر قرار می گیرند، قدرت حیرت انگیزی از آنها ساطع می شود، متاسفانه امروز با کمبود نیروی انسانی که هر دو صفت را یکجا دارا باشند، روبه رو هستیم و شاید پر بیراه نباشد بگوییم که حتی با فقدان نیروهای متخصص و با تجربه مواجه ایم.
آگهی های جذب نیروی کاری که بارها تکرار می شوند، نشان می دهد جویندگان کار چندان تمایل به شروع کار ندارند.
متاسفانه بعد از شیوع کرونا و ترویج دورکاری، اغلب عادت کردند به دور از کارفرما کار کنند.
«باب آیگر» مدیرعامل دیزنی، در ایمیلی که اوایل امسال برای کارمندانش فرستاد تا از آنها بخواهد چهار روز در هفته به محیط کار برگردند، نوشت: «هیچ چیز نمی‌تواند جایگزین قابلیت ارتباط برقرار کردن، توجه کردن و کار با همکاران شود که از با هم و در کنار هم بودن حاصل می‌شود»
«ایلان ماسک»، مدیرعامل تسلا و ثروتمندترین فرد جهان نیز اعتقاد دارد که دورکاری در شرایط همه گیری کرونا مردم را فریب داده و آنها فکر می‌کنند نیازی به سخت‌کوشی در کارهای خود ندارند.
حتی شرکت زوم که خودش ارائه‌دهنده خدمات دورکاری است، از کارمندانش می‌‌خواهد که به دفاتر کاری بازگردند.
باید توجه داشت افرادی که برای این شرکت ها کار می کنند از تخصص و تجربه خاصی برخوردارند، با این حال اغلب بررسی ها نشان می دهد که دورکاری باعث کاهش بهره وری شان شده است.
در کشور ما نیز با توجه به عدم تمایل برای کار کردن در قالب فعالیت بدنی و باتوجه به نیازی که جامعه به نیروی انسانی دارد، شاید حضور ربات ها جهت انجام امور، خیلی زودتر از انچه انتظارش را داریم، رخ دهد.
علاقه بیش از حد به انجام کار فریلنسری، عدم داشتن مهارت و تجربه کافی و غیره از مشکلات شغلی هستند که در حال حاضر در جامعه وجود دارد و روز به روز بحرانی تر می شود.
در بسیاری از شرکتها، وقتی جهت استخدام با افراد در زمینه های شغلی مختلف مصاحبه می شود، اکثر متقاضیانی که درخواست حقوق بالا نیز دارند، تازه می خواهند ان کار را یاد بگیرند.
جالب تر آنکه بسیاری از واحدهای صنعتی که مشکل استخدام نیرو دارند، گاها حتی بعد از چندین ماه پس از فراخوان جذب نیرو، نه تنها متقاضی موجه ای ندارند بلکه اصلا متقاضی ندارند.
باید نسل جوان و جویای کار جامعه توجیه شود که گرفتن لیسانس در رشته های مختلف برای آنها تخصص نمی آورد و با گذراندن کارگاه های مناسب آموزشی، کارکردن موقت در شرکتها جهت کسب تجربه می توانند به هدف خود برسند.
رسیدن به هدف مورد نظر بدون سختی کشیدن و تلاش میسر نخواهد شد و اگر این امر صورت نپذیرد باید از خود بپرسیم که آیا ایران در استفاده از ربات به جای نیروی انسانی جزء کشورهای پیشرو خواهد شد؟
