خط اول نوشت: این مهم نیست که چه مدت پشت میز مدیریت نشستی، بلکه مهم رضایت مردم است که می گوید شما چقدر موفق بودی و چه یادگاری خوبی از دوران مدیریتت برجای مانده است.

سال 1395: شهرداری رشت در یک بن بست مالی عجیبی گیر کرده بود، ثابت قدم شهردار وقت رشت با اجرای پروژه سنگین، پر دردسر و اما زیبای پیاده راه فرهنگی، کمر شهرداری را خم کرده بود، از همین رو بدنبال راهکاری برای جبران این نقیصه برآمد. نگاهش به قفسه های کمیسیون ماده صد افتاد که پر بود از پرونده های ساختمان هایی که تخلف داشتند و به جریمه های میلیاردی محکوم شده بودند، اما علیرغم گذشت زمان طولانی، از پرداخت جرایم خبری نبود، اینجاست که ثابت قدم وارد می شود و با هر نیتی اقدام به انتشار چند باره لیست بدهکاران دانه درشت به شهرداری می کند و مبلغ قابل توجهی از بیت المال را به شهرداری بازمی گرداند، فقط در یک قلم، مدیر وقت یکی از مناطق شهرداری رشت، معترف بود چیزی بیش از 14 میلیارد تومان فقط در یکی از مناطق پنجگانه شهرداری رشت، از این بدهکاران دریافت شده بود.

سال 1399: روزگار گذشت و کسی که در زمان انتشار لیست بدهکاران دانه درشت، فرماندار رشت بود، شهردار رشت شد، سیدمحمد احمدی نیز نگاهش را به قفسه های کمیسیون ماده صد دوخت، اما با دغدغه ای متفاوت. علاوه بر احکام سنگین جریمه ریالی برای خلاف سازان؛ بیش از شش هزار حکم تخریب به دلیل عدم رعایت ضوابط و اصول ساخت و ساز نیز صادر شده بود، ساختمان هایی که اصول اولیه ایمنی را در ساخت رعایت نکرده بودند و سازندگان آن جان مردم را دست مایه مال اندوزی خود کرده بودند. این افراد به قدری بر خود غره شده بودند و خیالشان از بابت احکام بی نتیجه تخریب راحت بود که نه یک بار و دو بار بلکه چند ده بار اقدام به ساخت و سازهای غیر مجاز کرده اند تاجاییکه شهردار رشت به جرات از وجود مافیایی قدرتمند در این زمینه خبر می دهد و تهدید می کند اگر در مقابل اجرای حکم تخریب بایستند اسامی آنها را افشا می کند.

احمدی برخلاف ثابت قدم که فقط نگران بیت المال بود، بلکه حراست از جان مردم را نیز وظیفه شهرداری دانسته و با تشدید نظارت های ساخت و ساز، قصد دارد جان و مال مردم را توامان حفظ نماید، از همین رو وقتی مدیر یکی از مناطق شهرداری رشت، پس از اجرای قانونی حکم تخریب دچار سوئ قصد از سوی این افراد شد، کت می کند و مافیا خلاف ساز رشت را تهدید به افشای اسامی شان می کند.

شاید شما بگویید شهرداران یاد شده وظیفه قانونی خود را انجام دادند و نیازی به این همه بوق و کرنا نیست، ولی باید متذکر شد، همین وظیفه قانونی را کمتر شهرداری جسارت انجام داشت و آنقدر انجام ندادند و از کنارش به ارامی گذشتند، تا باعث بوجود آمدن ابربدهکاران ساختمانی و مافیای ساخت و ساز غیر مجاز شدند. همیشه قانون خوب باعث نجات بشر نمی شود، بلکه اجرای درست آن نیز شرط است که از عهده کمتر مدیری بر می آید.

گفته می شد در لیست های منتشر شده بدهکاران دانه درشت از سوی ثابت قدم، که البته به صورت مخفف اسامی ذکر شده بود، علاوه بر نام های اشنا در حوزه ساخت و ساز، وجود نام یکی دو نفر از اعضای شورای وقت رشت نیز محتمل بود، و شاید همین اقدام ثابت قدم مقدمات برکناری اش را فراهم کرده باشد، امروز نیز اگرچه هنوز احمدی لیستی منتشر نکرد اما یقینا با همین اقدام جسورانه پا روی دم بسیاری از افرادی گذاشته است که اگر عضو شورا نیستند یقینا یکی از حامیان سرسخت مادی و معنوی برخی اعضای شورا هستند. این را از سر و صدای اعتراضی که این روزها از شورا علیه شهردار بلند شد، می توان حدس زد.

اما احمدی بدون توجه به این حواشی و تهدیدها، یک گام جلوتر از متخلفان در حال حرکت است و رزومه پربارش به همگان می گوید نیازی به تکیه زدن همیشگی بر این صندلی خدمت ندارد، این مهم را در فاصله گرفتنش از محله های مرفه نشین رشت و حضور پررنگش در مناطق محروم شهر می توان حدس زد.

وی حتی در مسیر تاکید بر اجرای همین احکام تخریب، باز نگران قشر ضعیف هست و می گوید: شاید برای شهروندان این شائبه به وجود آمده که شهرداری به دنبال تخریب همه خانه‌هایی است که صاحبان آن‌ها به هر دلیلی بی‌سرپرست بوده و دچار مشکل هستند در حالیکه اینطور نیست. ما به دنبال این نیستیم که ساختمان بالای سر و خانه افرادی را که با سختی و مشقت توسط آنان ساخته شده را تخریب کنیم اما در مقابل با افرادی که می‌خواهند از این راه سوءاستفاده کنند و می‌خواهند آینده بسیار تاریکی را برای شهروندانمان رقم بزنند برخورد قاطع می‌کنیم.