یکی از بيمارستان های خصوصی معروف رشت، با حدود 200 تخت بيمارستاني، به جای كمك به وضعيت درمان، به كار تجارت با جان و مال مردم مشغول شده است.

به گزارش خط اول، بيمارستان با ظاهري پرطمطراق، زيبا و فريبنده با اخذ هزينه هاي غيرمنطقي، بدون سرويس دهي كامل به بيماران، نه تنها مرزهاي منشور اخلاقي بيمار را درنورديده، بلكه درعمل بعضا پزشكان و پرستاران با گستاخي تمام با بيمار و همراهان بيمار برخورد نموده و هرگز پاسخگو نبوده اند، بنظر اين رفتار پزشكان و پرسنل از طرف مديريت ان بيمارستان تبيين و تعريف شده است.

این در حالی است که مقام معظم رهبري به جامعه پزشكي كشور فرمودند: " كاري كنيد بيمار جز درد و رنج بيماري اش ناراحتي ديگري نداشته باشد "

اما ضمن احترام به پزشكان مردمي، خدمتگزار و زحمتكش و متعهد به سوگند پزشكي، كه علم وعمل خود را بي منت صرف درمان مردم اين مرز و بوم نموده اند، باید گفت؛ مديريت و بعضا پزشكان طماع و پرمدعای برخی بيمارستانهای خصوصی که از قضا سهامداران آن بیمارستان ها نیز هستند، به جای پايبند بودن به منشور اخلاقي و قسم پزشكي، مشغول بدست اوردن منافع مالي هستند.

نمونه ذیل که در یکی از بیمارستاهای معروف خصوصی رشت رخ داد کاملا گواه مطلب است؛

حدود ٧٠ روز پيش فردی بدون هيچگونه بيماري زمينه اي با كوويد ١٩ با بيش از٦٠ درصد درگيري ریه، به دستور پزشك متخصص بيماريهاي عفوني، به مدت يك هفته در بخش ايزوله یکی از بیمارستان های خصوصی رشت، بستري شد و سپس با اصرار همراهان بیمار به بخش عمومي منتقل گرديد و سپس قريب دو هفته به بخش اي سي يو انتقال داده شد، و سپس مجدد به بخش عمومي انتقال گردید، طي اين مدت نه تنها هيچگونه بهبودي حاصل نگردید، بلكه حال بيمار بدتر شد، جالب اينكه هر روز فقط همان پزشك بيماريهاي عفوني ويزيت ميكرد، وقتي از پرستار سراغ متخصص ريه گرفته می شد، اعلام ميكرد چون حق الزحمه پزشك متخصص ريه از طرف بيمارستان پرداخت نشده هيچ پزشک متخصصي عليرغم درخواست بخش، جهت ويزيت بيماران مراجعه نمي کند.

طي اين مدت هر روز نسخه دكتر؛ شامل داروي ريمديسيور، آكتمرا و البومبين و سایر داروها را از داروخانه بيمارستان يا از بازار آزاد تهران با قيمت آزاد و گزاف تهيه می شد و گويي بيمارستان در تهيه دارو مسوليتي ندارد، همراهان بیمار هم با تمام وجود بواسطه درمان بيمارشان بدنبال تهيه دارو ميرفتند.

ظاهرا هروقت هم از دكتر معالج وضعيت مريض را جويا می شدند، با بي حوصلگي و گستاخي پزشک روبه رو می شدند که از پاسخ دادن هم طفره ميرفت.

ضربه اساسي را بعد از دو ماه بستري وارد كردند، كه گفتند با اصرار و با رضايت بيمار نسبت به عمل جراحي اقدام كنند، اين درحالي بود كه بيمار اصلا امادگي جسمي رفتن به اتاق عمل را بعلت ناتواني جسمي ناشي از عدم صحيح جاگذاري چست تيوپ و ساكشن ها كه به ريه وصل كرده بودند نداشت، و عدم رسيدگي بموقع موجبات عفونت قارچي در محل تعبيه چست تيوپ گرديد، كه بخاطر عدم تعویض پانسمانها در زمان لازم بود.

نهايت بعد از دو ماه، در نهايت بي مسوليتي، پزشك معالج اعلام نمود كه ديگر از دست آنها كاري ساخته نيست، نهايت با اخذ قريب ٤٣٠ میليون تومان از همراهان بيمار و بيمه تكميلي، بيمار را با كلي درد و رنج و آلام، رها كرده و با امبولانس ويژه به يك بيمارستان دولتي انتقال دادند.

- حال سوال از مسولين محترم علوم پزشكي گيلان اين است، كه اين بيمارستان خصوصي چگونه اجازه سوداگري با جان و مال مردم داشته است؟

- چرا هيچ نظارتي به عملكرد اينگونه بيمارستانها نميشود؟

- چگونه بي پروا با جان و مال مردم اينگونه معامله ميكنند و پاسخگو نيستند؟

ضمن حفظ حقوق شهروندي و مطالبه گري از رياست دانشگاه علوم پزشكي جناب اقاي دكتر سالاري و رياست نظام پزشكي استان گيلان جناب دكتر برزگر انتظار ميرود كه به اين موضوع دقيقا رسيدگي گردد، تا بيماران ديگر جان و مالشان عرصه جولان اين پزشكان سودآگر و منفت طلب نگردد.

ضمنا راوی اين حق را براي خود قائل است كه اقدامات قانوني و حقوقی ديگر را با ارائه دلايل و مستندات موجود تصويري و مكتوب پيگيري نماييد.