· دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشته برنامه ریزی شهری (پایان نامه کارشناسی ارشد با عنوان بررسی توزیع فضایی- مکانی واحدهای مسکونی و ارائه الگوی مناسب در شهر تالش)

· دارای مدرک کارشناسی در رشته مهندسی عمران- عمران

· رتبه اول در بین فارغ التحصیلان مقطع کارشناسی ارشد در رشته برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت

· عضو بنیاد ملی نخبگان کشور

. شهردار سابق حویق

· رئیس و هیئت رئیسه نظام مهندسی ساختمان شهرستانهای تالش و رضوانشهر

· عضو کمیته نظارت و اجرای ساختمان شهرستانهای تالش و رضوانشهر

رابطه کاربردی میان جغرافیا و فعالیتهای جهانگردی را می توان این گونه بیان نمود که جهانگردی فعالیتی است که در بستر مکان شکل می گیرد و تداوم می یابد و مکان یکی از پایه های علم جغرافیاست. از مجموعه تعاریفی که از علم جغرافیا و توریسم به عمل آمده است می توان چنین نتیجه گرفت که «جغرافیا علم مکان هاست.»،«جغرافیا علم روابط متقابل انسان با محیط است.» دانش جغرافیای انسانی بنابر ماهیت علمی خود و تعریف آن یعنی بررسی سطح مملو از حیات کره زمین باتوجه به اختلافات عظیم و بی پایان مکانی و تبیین علمی آن در رابطه با نیروهای موثر در حال و گذشته و پیامدهای حاصل از مناسبات علت و معلول جوامع انسانی با محیط  می باشد.

در جغرافیای گردشگری چگونگی استقرار پدیده ها و جاذبه های طبیعی در رابطه باعوامل و شرایط محیط طبیعی، اهمیت بسزایی دارند. آب وهوای مطلوب، مناطق کوهستانی و غارهای طبیعی، تنوع ناهمواریها و نواحی ییلاقی، سواحل دریاهای گرم، دریاچه ها و جزایر توریستی، رودخانه های بزرگ، چشمه های آب معدنی و منابع لجن درمانی، منطق بیابانی و کویرها، نواحی جنگلی، پارک های حفاظت شده، حیات وحش و زیبایی پوشش گیاهی از جمله پدیده های طبیعی محسوب می شوند که با توجه به شرایط محیط طبیعی کشورها و سرزمین های مختلف بسیار متنوع هستند.

در مفهوم جغرافیایی، قبل از هرچیز تاکید در موجودیت و حضور جامعه است و نمی توان ویژگیهای جامعه را از شرایط طبیعی یا مکانی جدا کرد. هرچشم انداز جغرافیایی، هماهنگی و سازگاری انسان را با شرایط مکانی ظاهر می سازد و هیچ محیط جغرافیایی بدون نمایش فعالیتهای انسان تحقق نمی یابد، از این جهت روی فرهنگ انسانی و بستر مکانی بیش از هر چیز تاکید می شود، که با گذشت زمان یعنی در طول تاریخ شکل گرفته و تکامل می یابد و به حیات خود ادامه می دهد. از آنجاییکه مناطق جغرافیایی هر کدام ویژگیهای خاص خود را دارند. جاذبه های طبیعی نیز به تبعیت از آنها شکل می گیرند و به همین دلیل حوزه های فعالیت جهانگردی نیز متنوع بوده و ازحوزه ای به حوزه دیگر فرق می کند. مناطق کوهستانی و ییلاقی، دره ها و غارهای طبیعی، سواحل دریاها و دریاچه ها، چشمه های آب معدنی و نواحی جنگلی و نظایر آنها، جاذبه هایی هستند که در جلب توریست بسیار حائز اهمیت بوده و ساماندهی به آنها جهت توسعه توریسم امری ضروری به نظر می رسد.

اصولا توریست ها در تعطیلات تابستانی به مسافرت می روند و مکان هایی را برای استراحت و گذراندن اوقات فراغت خود انتخاب می کنند که هوایی معتدل و طبیعتی آرام داشته باشند، تا بدین وسیله مدتی را به دور از زندگی شهری بگذرانند. حرکت و جابجایی میلیونها توریست در فصل تابستان نیز برای کشورهای میزبان مشکلاتی به بار می آورد که بی توجهی به آن، زیان های ناگواری را به بار خواهد آورد.

محیط های روستایی نیز در هر نقطه ای ازجهان چشم اندازهای طبیعی و اشکال معیشتی ویژه ای دارند که از تاثیرپذیری دوعامل انسان و طبیعت ناشی شده و با گذشت زمان به تکامل رسیده اند. ویژگیهای ناحیه ای چنین روستاهایی از چنان جاذبه هایی برخوردارند که به امر توسعه توریسم کمک می کنند.

جاذبه های توریستی و فعالیتهای ناشی از آن نه تنها از عوامل و پدیده های طبیعی ناشی می گردد، بلکه از حوزه های فعالیتی انسان در محیط نیز تاثیر می پذیرد. هر یک از جوامع شهرنشین، روستا نشین و کوچ نشین دارای چشم اندازهای زیستی خاص خود هستند و به معیشتهایی متکی اندکه طبیعت در اختیار آنان قرار داده و یا در شکل گیری آن نقش بسزایی داشته است.

بنابراین فعالیت های مختلف انسان در هر یک از مراکز معیشتی شهری، روستایی و یا عشایری چشم اندازهای جغرافیایی متفاوتی را به وجود آوردند. ایفای نقش توریستی در این گونه محیط های انسانی انها را به صورت کانون های جذب توریست درآورده و در رابطه با میزان جاذبه ای که دارند، اهمیت می یابند. این گونه مراکز انسانی می توانند با مجهز کردن خود به خدمات رفاهی و پذیرایی برای توریست ها، فعالیت های خود را در این زمینه توسعه بخشند.

جاذبه های توریستی که در ساخت و شکل گیری آنها انسان دخالت داشته از دیگر توانهای جهانگردی بشمار می آیند که هر کدام از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و گروه های مختلف توریستی را به سوی خود جلب می کنند و اینکه یک شهر توان ایفای چنین نقشی را در رابطه با امکانات همه گونه خود داشته باشد، اشکال متنوعی از شیوه های گذران اوقات فراغت و جهانگردی پدید می آید که برحسب نیاز روحی، جسمی و علاقه جهانگردان و با توجه به امکانات مالی و اقتصادی آنان مورد استقاده قرار می گیرند.

مجموعه آثار باستانی و تاریخی درون شهرها نه تنها نیاز به مرمت و حفاظت جهت حفظ ارزشهای ملی به یادمانده از پیشینیان هر جامعه ای دارد، بلکه باعرضه عینی آنها به جهانگردان، توریسم فرهنگی اشاعه می یابد. گرچه چنین آثار و بناهایی بعضا کاربری های پیشین خود را باز نخواهند یافت، لیکن با ارائه کاربری های فرهنگی- سنتی و بانگرش به جنبه های توریست پذیری آن می توان آنها را فعال نمود و باحفظ ارزش ها از جنبه های اقتصادی آن نیز بهره گرفت.

محیط طبیعی، محدوده هایی از کره زمین است که انسان بدانجا راه نیافته و هیچ گونه دگرگونی و تغییراتی در آنجا به عمل نیاورده است، به عبارت دیگر محیط های طبیعی سرزمین های بکر و دست نخورده ای هستند که چشم انداز طبیعی خود را حفظ کرده و یا توسط عوامل طبیعی مانند زلزله، آتشفشان، سیل و نظایرآن تغییر شکل می یابند. این گونه محیط ها با توجه به ویژگیهای خاص کره زمین در نقاط مختلف آن از تنوع زیادی برخوردار بوده و چشم انداز های متفاوت طبیعی را به وجود آورده اند. تفاوتهای موجود در محیط طبیعی و تنوع آن از عواملی نظیر موقعیت جغرافیایی، موقعیت ریاضی، ارتفاع از سطح دریا و یا دوری و نزدیکی بدان، ساختمان زمین شناسی، شرایط آب و هوایی و شکل زمینی، جهت و جریان آبها، جنس خاک و رویش گیاهی تبعیت می کنند.

با توجه به محیط طبیعی موجود در منطقه تالش با ویژگی های خاص و تنوع در چشم اندازهای متفاوت طبیعی با بکارگیری پتانسیل های موجود و با سرمایه گذاری بخش خصوصی و با مدیریت صحیح می توان در عرصه های مختلف گردشگری بهره برد که تاثیرات بسزایی را می تواند بر منطقه داشته باشد من جمله:

 الف) ابعاد اقتصادی: افزایش درآمد، ایجاداشتغال، افزایش عرضه نیروی کار، افزایش استاندارهای زندگی، افزایش سرمایه گذاری

ب) تجارت: معرفی منطقه به عنوان یک مقصد گردشگری و تجاری، معرفی توانمندی های بالقوه منطقه برای سرمایه گذاری و فعالیت های تجاری، احداث تاسیسات جدید، زیرساختها و جاذبه ها، افزایش امکان دسترسی به امکانات و تسهیلات

ج) اجتماعی و فرهنگی: افزایش سطح پایداری منافع جامعه میزبان و مشارکت آنها در فعالیت های متنوع، تقویت ارزش ها و سنن محلی در منطقه

د) روانی: افزایش غرور جامعه میزبان و تقویت روحیه همبستگی، افزایش آگاهی ساکنان درباره ادراکات دیگر

هـ) سیاسی اداری : تقویت شناخت و روابط بین الملل، توسعه مهارت های برنامه ریزان