۲۳ تیرماه سال مرگ اسطوره عالم ریاضیات مریم میرزاخانی است.
پروفسور مریم میرزاخانی ریاضیدان نابغه ایرانی درسال ۲۰۱۴ برنده مدال فیلدز شد که بالاترین نشان علمی رشته ریاضیات است،ودرهرچهارسال یکبار به دانشمندان برگزیده زیر ۴۰سال اهدا می شود و از آن به نوبل ریاضیات تعبیر می شود،وی نخستین زن جهان ونخستین ایرانی بود که موفق به دریافت این جایزه شد.
شخصيت هاي برجسته و نوابغي مانند «مريم ميرزاخاني» فراتر از مرزهاي سرزميني يک کشورند و به تمام بشريت تعلق دارند.
اگرچه هر مليتی طبيعتا مي خواهد افتخار کشف و اختراع يا آثار دانشمندان بزرگ در تاريخ علم را به خود منتسب کند و به آن فخر و مباهات کند.
مثلا «نيکلا تسلا»، دانشمند بزرگ و يکي از بزرگ ترين نوابغ تاريخ که هم در کرواسي، صربستان، اتريش و هم در ايالات متحده آمريکا مورد ستايش قرار مي گيرد و به نام او تمبر چاپ مي شود،که بسیار مورد فخر ومباهات سرزمین خود شد.
اگر کسي تاريخ علم ايران را دقيق مطالعه کند احتمالا به نتيجه ای مشابه با من مي رسد که «مريم ميرزاخاني» برجسته ترين چهره و اعتبار علمي ايران لااقل در قرن اخير بوده است. ما دانشمندان برجسته که کم وبيش در توليد علم در رشته هاي مختلف علمی سهم داشته اند، کم نداشته ايم. اما «مريم ميرزاخاني» شخصيتي فراتر از يک دانشمند برجسته، بلکه واقعا تبديل به يک چهره علمي جهانی شد.
اين همان چيزی است که ما تا به حال و در تاريخ علم قرون اخير نداشته ايم. از آنجايي که تاکنون دانشمندی با چنين اعتبار و وزن بين المللي نداشتيم، لاجرم حس غرور علمي را فقط در شبکه هاي مجازی و کانال های تلگرامي به صورت ساختگی شبيه سازی مي کرديم.
يک نفر را به انتخاب خودمان بزرگ ترين جراح جهان می ناميديم و ديگري را مرد علمی سال لقب می داديم و خاطرات دروغين تعريف کرده و لايک جمع می کرديم.
اما «مريم ميرزاخانی» در اين بين، واقعا بر قله افتخار ايستاده و سرآمد بود.
»موتسارت»، آهنگ ساز بزرگ اتريشی، اثری دارد به نام مرثيه در مينور دی* که در سال ١٧٩١ در وين ساخته شد و با مرگ او در پنجم دسامبر آن سال ناتمام ماند و ديگران آن را تکميل کردند. هيچ کس نمی داند که «موتسارت» نوت های پايانی اين موسيقی باشکوه را چگونه می خواسته بنويسد.
مرگ «مريم ميرزاخانی»، موسيقی باشکوه زندگی او را ناتمام گذاشت و چه بسا ديگرانی پيدا شوند که راهی را ادامه دهند که او با نبوغ و روحيه خستگی ناپذير خود گشود.
به گفته نزدیکانش؛ انسانی بود که تو سختی ها همه چیز را آسان می گرفت ،ودردانشکده همیشه الگوها دانشجویان واساتید بود،خیلی پرانرژی سخن می گفت و ایده داشت ،وشیوه برخوردش بامسائل ریاضیات همیشه صبر بود،بهترین لحظه زندگی را زمانی می دانست که «آهان »می گفت ،یعنی یافتم ،
او اگر زنده می ماند ،چه کارهای بزرگ که درعالم ریاضیات انجام نمی داد،،
احتمالات در ریاضیات یعنی تحلیل وقایع تصادفی است،
که این نخبه ریاضی جهان سرسلسله وآغازگر عملی پژوهش واثبات تحلیل این وقایع درگستره عالم ریاضیات بوده است.
پس قدر ومنزلت ویاد این نخبه زن جوان ایرانی را بدانیم،که باتلاش وهمت خود مرزهای علم ودانش ریاضیات را درنوردید وبرای همیشه درتاریخ ریاضیات جهان بعنوان ستاره ای پرفروغ ودرخشان باقی خواهد ماند،
«روحش قرین رحمت الهی»
