وقتی با رییس کیمته جهانی یک رشته خاص قرار گذاشتم، وقت ملاقات انتظار داشتم در یک جا شیک و باکلاس او را ببینم؛ به هر حال رییس کمیته یک فدراسیون جهانی بود. اما در کمال تعجب دیدم که این چهره بین المللی، در یک جای نمور، در فضایی بسیار محدود زیر جایگاه تماشاچیان ورزشگاه شهید عضدی رشت در حال تمرین است و از قضا در همان سالن دورافتاده چندین قهرمان جهان تحویل کشورمان داده است.

نکته جالب داستان اینجاست این سالن را خودش در سال 1383 در زمان مدیرکلی محمود نوری، با فروش النگوی مادرش ساخته است و اکنون همان سالن را اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان - به صورت تصدیگری- به وی اجاره داده است. اما با این حال ماشین قهرمان پروری وی هنوز قطع نشده است.

او بیش از 15 سال است در این سمت جهانی حضور دارد و در گیلان تاکنون کسی چنین موفقیتی را بدست نیاورده است، البته دکترعلی افتخاری و بهمن میرزایی و صادق محبوبی سالهاست عضو کمیته های مختلف فدراسیون جهانی کشتی هستند و در مقطعی کوتاه مسعود رهنما نیز عضو کمیته فنی فدراسیون جهانی کاراته بود، اما اینکه فردی سالها به عنوان رییس کمیته جهانی فعالیت کند نه تنها در گیلان نداریم بلکه در کشور هم بسیار محدود هستند.

آری صحبت از "نظام دودل" است، رییس کمیته پاورلیفتینگ فدراسیون جهانی ورزش های نابینایان. کسی که می توان ادعا کرد بنیانگذار پاورلیفتینگ در ایران است و قهرمانان بزرگی چون سیدهادی حسینی، حجت حمیدی، جهانبخش عسکری، حمید پاکباز و الان هم روحان احمدی که هر کدام بارها قهرمان جهان شده اند را از همین سالن کوچک، به دنیای حرفه ای معرفی کرد.

پاورلیفتینگ چگونه به ایران آمد؟

به گزارش خط اول ورزشی، نظام دودل 55 ساله و اهل رشت است، کارش را با ورزش پرورش اندام آغاز کرد اما بعد از انقلاب این رشته ورزشی ممنوع شد، ولی او بخاطرعلاقه وافرش به این رشته در خفا کارش را ادامه داد تا اینکه به فکر راهی برای رسمیت دادن به این رشته پرطرفدار می افتد، دنبال جایگزین کردن رشته ای شبیه به آن بود، تا اینکه با پاورلیفتینگ آشنا شد.

خودش می گوید: آن زمان مجلات خارجی تخصصی پرورش اندام را از مرحوم ذات پرور می خریدم که باعث شد هم زبانم خوب شود و هم با رشته پاورلیفتینگ آشنا شوم.

چندین بار در دهه 60 مسابقات پاورلیفتینگ را به صورت غیررسمی در گیلان برگزار کردم تا اینکه به کمک یکی از اساتید دانشگاه گیلان مکاتبه ای با ناشر مجله تخصصی پاورلیفتینگ انجام دادم و با در اختیار گرفتن کتاب قوانین این رشته، در بهمن سال 1365، با همکاری آقای والامنش رییس وقت هیات وزنه برداری استان گیلان اولین دوره مسابقات پاورلیفتینگ را در رشت برگزار کردم که البته سالهای بعد نیز منظم و اصولی تر و باشکوه تر ادامه پیدا کرد، حتی با ارسال قوانین این رشته برای دوستانم در سایر استانها شاهد برگزاری مسابقات پاورلیفتینگ در استانهایی چون کرمانشاه و اصفهان نیز بودیم. خاطرم هست یک بار آقای والامنش برنامه مسابقات پاورلیفتینگ را در تقویم هیات قرار دادند و برای فدراسیون ارسال کرده بودند که متاسفانه با واکنش تند رییس فدراسیون وقت مواجه شد.

سال 1367 نیز در سمینار بزرگ مربیان ورزشی سراسر کشور که در تهران برگزار شد پیشنهاد راه اندازی رشته پاورلیفتینگ را به رییس وقت سازمان تربیت بدنی دادم، اما آن زمان به دلیل کمبود بودجه حمایتی نشد تا اینکه یک دهه بعد، در سال 1375 با ورود علی مرادی به فدراسیون وزنه برداری آن طرح به اجرا درآمد.

مرادی را از قبل می شناختم و ایشان هم در اولین مصاحبه خود اظهار علاقه کرد رشته های وزنه برداری را توسعه دهد از همین رو نامه ای مفصل به ایشان نوشتم و توضیح دادم از سال 1365 تاکنون چه کارهایی برای پاورلیفتینگ صورت داده ام، ایشان هم خوشحال شد و دستور تشکیل جلسه ای مشترک را داد که پیرو آن مجوز تشکیل کمیته پاورلیفتینگ نیز صادر شد و من نیز اولین دوره مسابقات قهرمانی کشور را بهمن ماه همان سال در اراک برگزار نمودم. حتی بعدتر که پاورلیفتینگ از وزنه برداری به فدراسیون پرورش اندام منتقل شد باز هم من رییس آن کمیته بودم تا سال 1386.

پاورلیفتینگ نابینایان

البته از سال 1381 همزمان سرمربی تیم ملی پاورلیفتینگ نابینایان هم بود سال 1386 هم بخاطر برخی ناملایمات از پاورلیفتینگ بینایان قطع امید کردم و برای همیشه به فدراسیون ورزش های نابینایان آمدم و رییس کمیته پاورلیفتینگ آن شدم.

در واقع آمدنم به ورزش نابینایان خیلی اتفاقی رقم خورد آقای والامنش رییس وقت هیات وزنه بردای استان گیلان در دهه 60 باعث شد من به سمت ورزش نابینایان بروم، به پیشنهاد ایشان من سال 67 در کلاس های داوری و مربیگری تخصصی نابینایان شرکت کردم و همان باعث شد در دهه 80 سرمربی تیم ملی پاورلیفتینگ نابینایان شوم و بعدها، بعد از جدایی از فدراسیون پرورش اندام، در سال 1386 ریاست کمیته پاورلیفتینگ فدراسیون ورزش های نابینایان را برعهده بگیرم. در واقع باید بگویم خدمت به نابینایان را داوطلبانه و با عشق انجام می دهم.

متاسفانه یکی از دلایلی که از پاورلیفتینگ بینایان جدا شدم این بود که در دنیا سازمانهای مختلفی در این راستا تشکیل شده است و فدراسیون ایران هم با یک راهنمایی غلط، دنباله رو یکی از آن سازمانهای غیرمعتبر شد و موعظات ما هم ره به جای نبرد از همین رو از آنها فاصله گرفتم و به ورزش نابینایان امدم که اتفاقا در دنیا فقط یک سازمان رسمی به نام IPF دارند .

ورود به کمیته جهانی

البته من ازهمان سال  2006 (1385) که به ورزش نابینایان آمدم همزمان به ریاست کمیته پاورلیفتینگ فدراسیون جهانی ورزش های نابینایان نیز درآمدم که مقر آن در رومانی است و تا امروز چهار دوره پیاپی چهار ساله است که در این مهم انتخاب می شوم. اخرین دوره ام از سال 2016 شروع شده و در سال 2020 تمام می شود.

دلیل این انتخاب هم کاملا روشن است کارهای بزرگی برای کمیته جهانی پاورلیفتینگ انجام داده ام از وقتی آمدم مسابقات جهانی که قبلا هر سه سال یکبار برگزار می شد را تغییر دادم و الان این مسابقات معتبر هر ساله برگزار می شود، همین هفته گذشته هم با ویدئو کنفرانسی که با خانم سالی لاموند دبیرکل فدراسیون جهانی نابینایان و خانم جانی همرشو رییس این تشکیلات که یک نابینای مطلق است، داشته ام، برنامه ریزی مسابقات قهرمانی جهان در سال اینده را انجام داده ایم و قرار است این مسابقات آبان سال 98 در قاهره مصر برگزار شود. البته مسابقات جهانی امسال نیز در مصر برگزار شده بود که باعث شد آنها به این رشته بیش از پیش علاقمند شوند و میزبانی مسابقات سال آتی را نیز پیشنهاد دهند. من حتی الان بانوان ایران را نیز در این رشته فعال کردم.

بناست برای فروردین ماه اجلاس جهانی فدراسیون در آمریکا برگزار شود که بعید می دانم بتوانم حضور داشته باشم.

افتخارات نظام دودل

دوران ورزشی من با انقلاب و ممنوع شدن رشته پرورش اندام مصادف شده بود، از همین رو افتخارات زیادی در ورزشکاری ندارم اما بعدها با گذراندن دوره های مختلف داوری و مربیگری توانستم موقعیت خوبی را در رشته پاورلیفتینگ کسب کنم.

برای مثال در مسابقات جهانی پاورلیفتینگ هندوستان و بلغارستان در سالهای 1999 و 2001 سرمربی تیم ملی ایران بودم حتی سال 2001 با تلاش من، ایران به عضویت فدراسیون جهانی پاورلیفتینگ IPF در آمد.

از سال 2000 سرمربی تیم ملی نابینایان هم شدم و در 2000 هلند، 2002 چک، 2003 کانادا (بازی های جهانی نابینایان) و 2005 در چک مدام قهرمان جهان بودیم.

از سال 2006 پست بین المللی گرفتم و رییس کمیته پاورلیفتینگ فدراسیون جهانی ورزش های نابینایان شدم دیگر امکان مربیگری تیم ملی برایم مقدور نبود اما ایران همچنان ابرقدرت در این رشته محسوب می شود و در همین مسابقات جهانی اخیر نیز نایب قهرمان شد.