مردم هر شهری به لحاظ روانی نیاز دارند که شهرشان دارای سیمای منحصر به فرد، نمادها و شاخص های غرور آفرین ، عناصر تداعی کننده فرهنگ و تاریخ ،خاطره ساز ،سرزنده و بانشاط ،زمینه ساز اتفاقات و رویدادهای اجتماعی و همبستگی های اجتماعی باشد. در آن صورت است که از زندگی در این شهر لذت برده ، در آن احساس اعتبار کرده ، برای مکان زیست خود احترام قائل شده ، در بهبود فضای زندگی مشارکت می ورزد ؛ از این رو، شناخت مؤلفه های هویت بخشی شهرها می تواند به حل بسیاری از مشکلات ناشی از بی هویتی این گونه شهر ها کمک کند. درآینده نزدیک و به علت نیازهای موجود، طرح های توسعه‌ای زیادی برای جبران عقب ماندگی های گذشته درکلان شهر رشت اجرا خواهد شد اما لازم است موضوع هویت شهری شهر رشت به عنوان مرکز استان مورد توجه بیشتر مدیریت آتی شهری قرار گیرد.
بحران مکان به مفهوم بحران، معنای اجتماعی از فضا و زمان، از بارزترین مشکلات شهر سازی معاصر است. بحرانی که در ایجاد فضاهای شهری فاقد هویت ، فاقد تاریخ و فاقد ارتباط تبلور یافته است. بحران هویت مربوط به یکسانی و تشابه در شهرهای امروزی، از مباحث ریشه‌ای است. مبانی اولیه و اصول حاکم بر طراحی های جدید شهری، توجه به تأسیسات زیر بنایی و شکل گیری سریع مجموعه ها به صورت نقشه های قطعه بندی ضوابط ساخت (آن هم در حد تراکم و سطح اشغال) ، بدون هم خوانی با محیط پیرامون، سبب یکنواختی آن شده است.
هم چنین بی توجهی به مسائل بوم شناختی، اقلیمی و نیز ویژگی های اجتماعی ، فرهنگی و تاریخی قشری که قرار است سکنی داده شوند، باعث شده است خیابان ها در شکل شطرنجی، طرح بافت را به چیدمان منظم چند بلوک با ارتفاعات یکسان خلاصه کنند. در نهایت ، این مجموعه در بهترین شرایط نقش خوابگاهی بزرگ را ایفا می کند که هیچ گونه تعلقی درساکنان به وجود نمی آورد.
فضاها واماکن تکراری با الگوهای پیش طراحی شده، بدون توجه به زیر ساخت های فرهنگی ،اجتماعی، اقلیمی و تاریخی بیان گر مفهوم «بی مکانی» است. متأسفانه این تکرار در شهرهای ما عموماً تقلیدی کم مایه‌تر از الگوهای غربی آنهاست و این فضاها و ساختمان ها روزبه روز بیشتر خود را به بدنه جدا بافته هویت شهر ها تحمیل می کند
این که به بهانه حل مشکل سکونت شهروندان به خلق و تکرار تجربیات تلخ عصر صنعتی و دوران مدرن از جمله تولید انبوه مساکن متحد الشکل وتکراری و طراحی فضاهای باز با مقیاس های وسیع و غیر انسانی اقدام شود، به هیچ وجه توجیه عقلانی ندارد. این امر باعث شده است تا صاحب نظران، مقوله هویت شهر را یکی از راهکارهای شهر سازی انسان گرا معرفی کنند. نظریه پردازان با پرداختن به مسئله هویت شهر تلاش می کنند تا به مسائل شهر پاسخ دهند.حال،این موضوع مطرح می شود که اصلاً هویت چیست و وقتی سخن از هویت به میان می آید، چه معنا و مفهومی در ذهن تداعی و چه برداشت های از آن می شود.
فقدان هویت شهری، زمینه ساز نداشتن احساس تعلق و وابستگی به شهر و بی توجهی به مسائل و مشکلات شهری و همکاری و مشارکت نکردن درامور شهر می شود. کم توجهی به ابعاد و عوامل هویت بخشی در شهرها ، باعث ایجاد محیط های مصنوعی و تهی از هویت انسانی می شود. از نتایج این امر، پایین بودن احساس تعلق مکانی و همبستگی و مشارکت اجتماعی و نیز کاهش انگیزه ساکنان برای ادامه سکونت است.
شناخت مؤلفه های هویت بخشی شهر و بررسی برخورداری از این عوامل و شناخت نقاط قوت و ضعف شهر در این زمینه می تواند به حل بسیاری از مشکلات ناشی از بی هویتی شهری کمک کند. با شناخت هویت شهری می توان میزان علاقمندی مردم را به محله های شهر و انتخاب و گزینش آنها در محل سکونت، محل تفریح ، شیوه تعامل با گذشته در بافت شهر و....مشخص کرد.
