در روزهای اخیر واکنش وزیر جوان ارتباطات کشور به برد تیم فوتبال پرسپولیس مقابل تیم گل گهر سیرجان، واکنش افراد بسیاری از جمله ورزشکاران و کاربران شبکه های مجازی را برانگیخته است.
در اینکه هر انسانی در انتخاب برای خود آزاد است شکی نیست. یکی از همین انتخابها، طرفداری از تیم مورد علاقه است. حتی افراد سیاسی و دارای سمتهای مهم کشوری هم از این قاعده مستثنی نیستند. بعنوان نمونه خانم آنگلا مرکل، صدراعظم پیشین آلمان هوادار تیم فوتبال بوروسیا دورتموند هستند. رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه بطور علنی حامی تیم فوتبال فنرباغچه است. رئیس جمهور همسایه شمالی ما یعنی روسیه، ولادیمیر پوتین از طرفداران سرسخت تیم فوتبال زنیت (تیمی که سردار آزمون در آن عضویت دارد) است. سیلویو برلوسکونی نخست وزیر اسبق ایتالیا و مالک سابق باشگاه آ.ث.میلان نیز نامی آشنا برای طرفداران فوتبال است. خانم کیتاروویچ، رئیس جمهور پیشین کروواسی هم معرف حضور فوتبال دوستان هستند.
یکی دیگر از اجزای لاینفک فوتبال، کری خواندن بین هواداران دو تیم است. از آمریکای جنوبی گرفته تا اروپا و همچنین آسیا و خاورمیانه شاهد این پدیده هستیم که خود به جذابیت این رشته ورزشی در بین ورزش دوستان می افزاید. در حدی که اگر این به اصطلاح کل کل کردن ها نباشد، فوتبال بخش اعظمی از جذابیت خود را از دست می دهد.
در رابطه با فضای مجازی نیز بر همگان پوشیده نیست که علیرغم فیلترینگ گسترده، استفاده از شبکه های اجتماعی و پیام رسانها برای اکثر افرادی که از فیلترشکن استفاده می کنند، مجاز است و هرکسی حق دارد با رعایت برخی اصول!، مطالب، فیلم یا عکسهای دلخواه خود را به اشتراک بگذارد.
تا اینجای کار هیچ ایرادی به کسی وارد نیست. حتی جناب آقای آذری جهرمی، وزیر جوان و آینده دار کشور. پس ایراد کار کجاست؟
به نظر نگارنده، با توجه به جو منفی حاکم بر فوتبال کشور و ذهنیت طرفداران تیم رقیب به حمایت شدن تیم فوتبال پرسپولیس توسط وزارت ورزش و در کنار آن عملکرد ضعیف مسئولان وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال در طی سالهای اخیر که باعث بوجود آمدن مشکلات بسیاری شده است، رفتار آقای آذری جهرمی در حمایت از تیم محبوبشان نه تنها باعث بازخورد مثبت و دوستانه نشده، بلکه همانطور کهدر کامنتهای ایشان میتوان مشاهده کرد، لبریز از خشم، نفرت و انزجار بوده است. این واکنش نه فقط از طرفداران استقلال که از بسیاری از طرفداران پرسپولیس و حتی هواداران تیمهای دیگر نیزمشاهده شده است.
نکته مهمی که باید به آن توجه کرد این است که افراد سیاسی که در بالا از آنها نام بردیم، پیش از اینکه هوادار تیم خاصی باشند و یا اینکه با شال گردن یا تیشرت تیم محبوب خود در ورزشگاه حاضر شوند و حتی اقدام به کری خواندن برای هواداران تیم رقیب کنند، دارای کارنامه موفق در سمتی که به آن مشغول هستند می باشند.
از سوی دیگر موضوعی که به آن کمتر پرداخته شده،نگاه تخصصی روانشناسانه به تبعات این رفتار وزیر جوان و تاثیرات منفی روانی در عملکرد و روحیه بازیکنان تیمهای دیگر است که در عین سادگی میتواند باعث سرخوردگی و احساس حقارت و عدم حمایت توسط نهادهای دولتی شده و در مجموع آسیبهای جبران ناپذیری به بدنه فوتبال کشور وارد کند.
در این مواقع انتظار رفتار پخته و خردمندانه از مسئولین و دولتمردان محترم بسیار بیش از اینهاست. سرزدن چنین رفتارهایی از اشخاصی همچون وزرای مملکت به جز ایجاد حاشیه و فاصله بین خود و مردم در شرایط حساس کنونی دستاورد دیگری ندارد.
هرچند جناب آذری جهرمی در پاسخ به این اعتراضات اعلام کرد که بعنوان یک شهروند و نه در لباس یک وزیر اقدام به این عمل کرده و حاضر به عذرخواهی هم نشد، اینجانبضمن احترام به دیدگاه ایشان و همچنین آرزوی موفقیت برای این وزیر جوان و جویای نام به ایشان توصیه میکنم تا برای کسب محبوبیت در بین مردم و افزایش دنبال کننده های خود در فضای مجازی، بجای گذاشتن استوریهای جنجالی در صفحه شخصی اینستاگرام خود و ایجاد حاشیه، تمام تمرکز خود را بر روی وظیفه خطیری که به ایشان سپرده شده گذاشته و محبوبیت خود را با خدمت به خلق و با ارائه اینترنت پرسرعت و کم فیلتر افزایش دهد. به این ترتیب با یک تیر دو نشان زده و علاوه بر محبوبتر شدن ، با به همراه داشتن حمایت حداکثری مردم مسیر پیشرفت و طی کردن پله های ترقی برایشان هموارتر خواهد شد.
