دولت روحانی به خصوص دولت دوم روحانی، به درستی ارزش فراوانی برای زنان و جوانان قائل شد و در مناصب مدیریتی فراوانی از آنها استفاده کرد، جوانانی که پیشتر صرفاً به عنوان مشاور جوان مدیران کل می‌توانستند عرض اندام کنند و یا زنانی که نهایت مشاور امور بانوان مدیران می‌شدند، اکنون خود نقش مدیرکل و رییس سازمان را داشتند و این گامی بلند در جهت رفع تبعیض‌های جنسیتی بود و فرصتی مناسب برای تثبیت جایگاه همیشگی بانوان و جوانان این مرز و بوم؛ اما این رویه هم با بی تدبیری همیشگی برخی مردان دولت تدبیر و امید، کم‌کم دچار نقیصه شد و مثل همیشه افراط و تفریط باعث شد از آن طرف بوم بیفتیم.
برخی مدیران میانی برای خوشامدگویی مدیران مافوق، هر فرد بدون رزومه و جوانی را صرفاً تحت لوای جوانگرایی و رفع تبعیض علیه زنان، به سمت های گوناگون و گاهی هم حساس منصوب می کردند و اینگونه شد که باز هم سر برخی جوانان موفق و زنان پرتلاش و تحصیلکرده کشورمان - که تحقیقات نشان داده در مدیریت برتر از مردان هستند- بی کلاه ماند.
نکته جالب اینجاست وقتی برخی مدیران ارشد، متوجه کارنابلدی برخی جوانان و به خصوص زنان مدیر می‌شدند و به درستی در مقام ترمیم سازمان مذکور، علم تغییر و جابجایی برمی افراشتند، با سد محکم برخی افراد ذی نفوذ در کابینه روبرو می شدند که به جد با هر گونه تغییر زنان تا پایان سال ۱۴۰۰ ( پایان حکومت دولت تدبیر و امید) مخالفت می کردند، حتی اگر افتضاحات مدیریتی آن بانوی جوان عالمگیر هم شده باشد.
اگرچه اغلب این جوانان و بانوان، شایستگی‌های خود را نشان دادند و پرچم هم نسلان و همجنسان خود را بالا برده اند، اما بی تردید نخاله‌های هم در این بین وجود دارند که مدیران بالادستی کشور باید به اظهارات و پیشنهادات مقام‌های پایین دستی شان توجه کنند و جامعه را از لوث وجود این آفت های مدیریت پاک نمایند، اما مدیران مافوق این بانوان و جوانان هرچه بیشتر تلاش می‌کنند، کمتر نتیجه می‌گیرند و افراد متنفذ کابینه اصرار بی حد و حصری بر ابقای این بانوان و جوانان تا پایان ۱۴۰۰ دارند.
از همین رو، اگر به این بانوان جوان و مدیران نالایق، عنوان لوک خوش‌شانس تدبیر و امید را دهیم پر بیراه نگفتیم، چرا که صرفا بخاطر پربار کردن کارنامه دولت – به هر قیمتی- برعمر مدیریتی آنها افزوده شد و متاسفانه بی تدبیری شان از عمر مردم کاسته است.
